Валкан танц: Разлика помеѓу преработките

Филмот во 2004 година го иницира неговиот римејк, „[[Dirty Dancing: Havana Nights]]“, како и негова театарска верзија која со својата изведба била распродадена во Австралија, Европа, Северна Америка, со планови да се појави и на Бродвеј. На 8 Августaвгуст 2011 година бил најавен римејк на „Валкан танц“ со Кени Ортега како режисер, кој претходно бил кореограф на оригиналниот филм. Сепак, на 8 Јуниjуни 2012 година, Лајонсгејт објавиле дека го одложуваат римејкот. Наведувајќи го доделувањето на улогите како причина, горимејкот одложуваате римејкоттргнат од распоредот на студиото за и одложен за снимање најрано до 2014 година

Таа го завршила сценариото во Ноемвриноември 1985 година, но промените во управата на Ем-џи-ем го ставаат сценариото во пресврт, односно лимбо. Бергстејн тогаш го нуди сценариото по други студија, но е постојано одбивана се додека не го донела во Вестрон Пикчрс, новооформената подружница на студиото Вестрон Инк. со седиште во Стенфорд, Конектикат, водечката независна компанија за домашна видео дистрибуција. Додека ја усовршувале својата понуда за Вестрон, Готлиб и Бергстејн за режисер на филмот го одбрале Емил Ардолино, кој ја освоил наградата од академијата во 1983 за документарецот, „Тој ми буди желба за танц“. Ардолино никогаш не режирал долгометражен филм, но бил екстремно возбуден за проектот, па дури пратил и порака од онаму каде што бил изолиран заради поротничка должност, инсистирајќи дека тој е правиот избор за режисер.

Снимањето завршува навремено и во рамки на буџетот на 27 Октомвриоктомври 1986 година. Но сепак, на никој од тимот не му се допаднало како бил склопен филмот, директорите на Вестром биле убедени дека филмот ќе биде неуспешен. Триесет и девет проценти од луѓето кои го гледале филмот не сфатиле дека абортусот е под-заплет. Во Мајмај 1987 година, филмот му бил прикажан на продуцентот Арон Русо. Според директорот на Вестрон, Мичел Канолд, реакцијата на Русо на крајот на филмот била, „Изгорете го негативот, и соберете го осигурувањето“.

Дополнителни спорови се појавиле околу прашањето дали би се нашол некој корпоративен спонзор за да се промовира филмот. На трговците од Клирасил продуктите за акни им се допаднал филмот, кои на филмот гледале како средство за да допрат до помладата публика. Сепак, кога дознале дека филмот содржи сцена со абортус, побарале тој дел од заплетот да се отфрли. Бергстејн одбила и промовирањето на Клирасил отпаднало. На крајот, Вестрон самите го промовирале филмот и ја закажале премиерата за 16 Августавгуст 1987 година. Директорите на Вестрон испланирале филмот да го пласираат во кината за викенд, а потоа да го пратат директно како домашно видео, бидејќи Вестрон пред филмската продукција бил во бизнисот со видео дистрибуција. Земајќи во предвид на колку многу луѓе не им се допаднал филмот до тој момент, продуцентката Готлиб се присеќава на нејзините размислувања дека „Би била благодарна ако после премиерата на филмот луѓето не ми се дерат“.

Што се однесува до студиото, и покрај големиот финансиски успех на филмот, Вестрон е проследен од серии падови и банкротирање. Матичната компанија на Вестрон Вестрон Инк. банкротирала во 1990 година, и е купена во Јануаријануари 1991 година од Артисан Ентертејмент за 26 милиони долари.