Адонис: Разлика помеѓу преработките

== Адонис ==

 

 

Во [[грчката митологија]] Адонис е богот на [[Убавина|убавината]] и [[страст|страста]] и е централна фигура во различни [[религиозен култ|религиозни култови]]. Неговата [[религија]] припаѓала на жените: умирањето на Адонис било целосно развиено во кругот на млади девојки околу [[Поетеса|поетесата]] [[Сапфо]] од [[Остров|островот]] [[Лезбос]], околу [[600 п.н.е.|600]] г. п. н. е., како што се открива во еден дел од опстанатата [[поезија]] на Сапфо.

Адонис е еден од најсложените фигури во [[Класицизам|класиката]]. Тој имал многу улоги и имало многу учења низ вековите што се однесува до неговото значење и цел во грчките религиозни верувања. Тој е годишно обновуван, секогаш младолик бог на [[вегетација|вегетацијата]], божество чија природа е врзана за [[Календар|календарот]]. Неговото име денес често се користи за убавите момчиња, за кои тој е [[архетип]]. Адонис често се смета за смртниот бог на убавината.

 

 

=== Етимологија и потекло ===

Персефона исто така била привлечена од убавината на Адонис и одбила да ѝ го врати на Афродита. Кавгата меѓу двете божици била решена од [[Зевс]] (или [[Калиопа]], на барање на Зевс): Адонис би поминал по една третина од секоја година со секоја божица, а последната третина каде тој сака. Тој избрал да помине две третини од годината со Афродита.

 

 

Адонис бил убиен од [[дива свиња]], за која се вели дека била индиректно испратена од [[Артемида]], која била љубоморна на ловечките вештини на Адонис или пак во знак на одмазда на поттикнувањето на смртта на [[Хиполит]] од страна на Афродита, кој бил миленик на божицата на [[Ловење|ловењето]]; или испратена од [[Арес]], љубовникот на Афродита, кој бил љубоморен на љубовта на Афродита кон Адонис; или пак испратена од [[Аполон]], за да ја казни Афродита што го ослепила неговиот син [[Еримантос]]. Адонис умрел во рацете на Афродита, која дошла при него кога го слушнала неговото јачење.

Градот Беритос ([[Бејрут]]) во Либан го добил името по ќерката на Адонис и Афродита, [[Берое]]. Во неа се заљубиле и [[Дионис]] и [[Посејдон]].

 

 

=== Потекло на култот ===

=== Културни референци со митологијата на повторно раѓање ===

 

Митот за смртта и повторно раѓање на Адонис е видливо истакнат во различни културни и [[уметничко дело|уметнички дела]]. Ремек делото на [[Џован Батиста Марино]], ''Адоне'', објавено во [[1623]] година, е долга сензуална [[поема]] која го опишува митот за Адонис и го претставува преминот во [[италијанска литература|италијанската литература]] од [[маниризам]] во [[барок]]. [[Перси Биш Шели]] ја напишал поемата ''Адонеис'' за [[Џон Китс]], каде го користи митот како продолжена [[метафора]] за смртта на Китс.

 

=== Современа поврзаност со физичката убавина и младост ===

 

 

Исклучително привлечен младич многу често се нарекува Адонис, многупати со значење на заслужена [[самобендисаност]]: „канцеларискиот Адонис“. Легендарната [[привлечност]] на личноста е спомената во ''[[Сарасина]]'' на [[Оноре де Балзак]], која ја опишува невозвратената љубов на главниот лик, Сарасина, за ликот на сликата на Адонис и [[кастрати]] (машки сопран, мецосопран или алт глас). Наговестувањето за исклучителна физичка привлечност е очигледен во [[Психоанализа|психоаналитичкиот]] Адонисов комплекс кој се однесува на [[опсесивност|опсесивноста]] за сликата на телото и подобрувањето на телото и младешкиот изглед.