Адолф Хитлер: Разлика помеѓу преработките

Адолф Хитлер бил генијален на свој начин. Но својот потенцијал го искористил за нечовечни цели - директно бил одговорен за смртта на 660 милиони луѓе, стотици милони ранети и безброј разурнати градови и така на светот му нанел поголемо зло од било која личност во историјата.

Како и да е, тој бил [[вегетаријанство|вегетаријанец]], ги сакал децата, иги сакал животните, не пушел и не пиел, но користел амфетамини и до самиот крај ѝи останал верен на својата љубовница, [[Ева Браун]].

Се родил во [[Браунау на Ин]] како четврто од шестешест деца на Ајлоз и Клара Хитлер. Како мал сакал да стане опат, но подоцна кога созреал го привлекувало сликарството. Својот татко го гледал со страв и почит и повеќе ја сакал својата мајка. По нивната преселба во Линз татко му се пензионира и сèсе почесто му ги кажува своите искуства кои ги доживеал работејќи како цариник, и Адолф уште од тогаш ја замразил професијата на својот татко. По смртта на Алојз,(1907) Адолф попушта со учење иако дотогаш се покажал како доста интелигентно дете, тој продолжува да ги учи само оние предмети кои го интересираат - историја и географија, додека за другите се изјаснува дека се апсолутно непотребни и дека не би му послужиле за ништо. На шеснаесет годишна возраст го напушта училиштето и заминува за Виена. Таму останува одреден период сè додека не дознае дека мајка му е сериозно болна. Тој се обидува да стапи во контакт со повеќе доктори (сите кои ги молел за помош биле Евреи) но ниту еденнитуеден од нив не сакал да му помогне. Се враќа во Линз со надеж дека мајка му успеала да најде доктор, и дознава дека не ѝи останува уште долго време за живеење. Во 1907 умира Клара Хитлер и тој се враќа во Виена каде што се обидува да влезе во Виенската академија на уметностите, но две години по ред го одбиваат со објаснување дека темите на неговите цртежи се од неживата природа. Бил навистина талентиран уметник. Следните пет години во Виена му биле најужасните години во неговиот живот. Тогаш конечно се откажал од сликарството и се вработил во библиотека од каде што земал книги и се одлучил да го продолжи своето образование. Платата која ја добивал била многу мала и тој сите пари што ги имал ги трошел на книги и театарски претстави. Потоа ја изгубил работата во библиотеката поради недоразбирање со евреите кои работеле со него и се вработил на градилиште од каде што, слушајќи ги своите соработници и сваќајќи дека неговите размислувања се многу по интелектуални од оние на луѓето кои работеле со него, се обидува да им ги појасни работите за власта, но овој настан завршил трагично и тој се вработил на друго градилиште. И од таму го избркале и го претепале, па сѐ уште во него имало надеж дека може да успее да работи како секој нормален човек па уште еднаш се обидел да работи како градежник, но и овој обид завршил трагично за него. После ова конечно сваќа дека никогаш нема да биде како останатите и тука уште повеќе ја воздигнува во своите ставови Германската нација над другите нации во Германија како единствена нација која заслужува простор за живеење. Потоа учествува во [[Прватапрвата светска војна]] на Австро-Унгарскиот фронт каде што само два пати е повреден. Пред првата повреда среќата одлично го служела., Кадекаде и да се појавел, неколку минути по неговото заминување се случувало или бомбардирање или експлозија. Но сепак среќата го изневерува кога во едно бомбардирање е повреден, но сепак само со една несериозна повреда на раката. Потоа во една експлозија се здобива со сериозна повреда на ногата каде што го губи едниот семеник.

Постоеле поволни услови за развивање на оваа мала партија, кои Хитлер успешно ги искористувал. Кога се приклучил на партијата тој бил неактивен, тој се придружил на програма со разни националистички и социјалистички идеи и го развил своето лидерство. Неговата пропаганда и неговите лични амбиции кои ги покажувал предизвикале многу конфликти со другите лидери во партијата. Тој им го возвратил ударот на останатите кои сакале да го избркаат од партијата на тој начин што му понудиле оставка, но кога виделе дека иднината на нивната партија стои во негови раце се откажале од идеата. Во [[1921]] годнина Хитлер станал нивни водач со речиси неограничена моќ. Со самото стапнување на лидерското место тој на преден план решил да формира масовно движење, чија мистичност и моќ ке ги заслепи сите и ќе ги направи да му бидат лојални. Тој својата пропаганда ја започнал преку партискиот весник, и преку митинзи на кои публиката од неколкумина прераснала во илјадници фанатици. Со својата харизматична личност и своето динамично лидерство, тој привлекол верен кадар на нацистички лидери, луѓе чии имиња денес живеат во срам - [[Алфред Росенберг]], [[Рудолф Хес]], [[Херман Геринг]] и [[Јулис Стречер]].

Кулминацијата на наглото растење на нацистичката партија во [[Баварија]] во обидот да зададе државен удар е во ноември [[1923]], кога Хитлер и генералот [[Ерик Лудендорф]] се обиделе да ја одземат предноста на актуелната конфузија и опозицијата на Вајмарската Република да ги натераат лидерите на Баварската влада и командантот на локалната војска да прокламираат национална револуција. Во пресметката која што се случила, полицијата и армијата испалиле предупредувачки оган. Хитлер бил повреден, а четири полицајци убиени. Тој нацртал и неколку лекции од движењето кое морало легално да ја достигне власта. Хитлер бил обвинет со казна затвор од пет години од кои одслужил само девет месеци и тоа во релативна удобност во Ландсберскиот замок. За време на одслужувањето на казната затвор тој успеал да го напише првиот том на книгата „[[Мојата борба]]“, кое претставува негова политичка автобиографија.

Идеите на Хитлер вклучувале нееднаквост меѓу расите, нациите и единките како дел од природната селекција која што ја издвоила [[Ариевци|Ариевската раса]] како креативен елемент на човештвото. Според него, природна единка на човештвото бил човекот, од кои најмоќни биле Германците. Тој верувал дека државата постои за да му служи на народот, елемент кој Вајмарската Германска Република го предаде. Парламентарно демократската влада била двојно проколната. Ги апсорбирала еднаквоста на индивидуите која за Хитлер не постоела и претпоставувала дека тоа може преку парламентарни процедури да биде донесено во корист на народот. Наместо тоа, Хитлер се залагал за обединување на народот кое ќе го најде своето очовечување во Фирер, што придонело перфектен авторитет. Под Фирерот, партијата била обликувана од народот и се претворила во негово обезбедување.

Најголемиот непријател на [[нацизам|нацизмот]] не биле погледите на Хитлер, ниту пак либералната демократија во [[Германија]] која била пред колапс, туку тоа бил [[марксизам|марксизмот]]. Покрај марксизмот, уште поголеми непријатели биле [[Евреи]]те, кои Хитлер ги сметал за [[реинкарнација]] на злото. Постојат различни верувања на историчарите за тоа кога [[антисемитизам|антисемитизмот]] станувастана најдлабоканајдлабоката и најсилнанајсилната Хитлерова осуда. Во [[1919]] тој напишал: „Рационално антисемитизмот мора да води кон систематска легална опозиција. Неговата крајна цел мора да биде елиминирање на сите Евреи“. Во „Мојата Борба“ тој ги опишува [[Евреи]]те како „уништувачи на културата“, „паразити на нацијата“ и „закана“.

За време на присуството на Хитлер во затворот, Нацистичката Партија ослабела како резултат на внатрешни недоразбирања. По излегувањето од затворот, Хитлер се соочил со потешкотии кој не постоеле пред 1923. Економската стабилност била постигната со реформи во финансиите. Се чинело дека републиката станала многу повеќе почитувана. На Хитлер му се забранувало да одржува говори, најприн во [[Баварија]], а подоцна и во многу други Германски држави. Но и покрај тоаова партијата растела полека, и во 1926 Хитлер успешно ја воспоставил својата позиција против [[Грегор Страсер]], чии следбеници биле од северна Германија.

Пристигнувањето на финансиската криза во [[1929]] предвидувало нов период на политичка нестабилност. Во [[1930]] Хитлер влегол во сојуз со националистот [[Алфред Хугенберг]] во кампања против [[Јунг План]], втор преговарач за Германските воени давачки за обештетување. Со помош на Хугенберговиот весник, Хитлер бил во можност за прв пат да стигне до националната публика. Сојузништвото исто така му овозможило да побара помош од многуголем број на моќни влијателни индустриски лица кои ги контролирале политичките фондови и сакале да ги искористат за создавање на силна десно-ориентирана антисоцијалистичка влада. Сумата која што Хитлер ја добил од индустријалците ја поставиле неговата партија на сигурна финансиска нога и му овозможиле да ја направи ефективна неговата емоционална појава пред средната класа и невработените, базирана на прокламацијата на неговата судбина дека [[Германија]] ќе се ослободи од нејзините страдања. Конекцијата на Хитлер со Хугенберг и индустријалците ги илустрирала вештините да ги користи оние кои сакале да го искористат него. Но најважно негово достигнување било воспоставувањето на вистинска националистичка партија ( со нејзини гласачи и следбеници од различни класи и религиозни групи).

Непопусливата пропаганда, поставена против неуспехот на владата да ги подобри условите за време на финансиската криза, придонела со огромен гласачки одзив во полза на [[нацизам|нацистите]]. Партијата станала втора по големина во земјата. Во 1932 Хитлер бил опозиционер на Хинденбург во претседателските избори, и добил 36,8 проценти од гласовите во вториот круг. Тој бил на силна позиција поради верноста на големата маса народ која го следела, и влегол во серии на интриги со конзервативците како што се [[Франц фон Папен]], [[Ото Меиснер]] и синот на претседателот Хинденбург, Оскар. Стравот од комунизмот и одбивањето на социјалдемократите ги соединиле. Без оглед на падот на гласовите на нацистичката партија, во ноември 1932, Хитлер инсистирал дека канцеларството е единствена опција која би ја прифатил. На [[30 јануари]] [[1933]] Хинденбург му ја понудил канцеларската фотелја на Хитлер.

Германската воена стратегија била преземена од Хитлер. Кога успешната кампања против [[Полска]]<ref>[http://riowang.blogspot.com/2009/09/brest-nazi-soviet-military-parade-23_25.html Слики нацистко-съватски парад победаты в Бжешч ([[Брест]]) 22.09.1939]</ref><ref>[http://pavelnik.blogspot.com/2011/05/blog-post_09.html Нацистко-съватски парад победаты в Бжешч ([[Брест]]) 22.09.1939]</ref> не успеала да го произведе посакуваниот мир со [[Британија]], тој ѝи наредил на германската армија да се припрема за офанзива кон западот. Лошото време направило некои од неговите неподготвени генерали да ја одложат офанзивата. Ова водело кон две огромни промени во плановите. Првата промена била Хитлеровата наредба да попречи евентуално британски претседател во Норвешка на тој начин што би ги окупирал [[Норвешка]] и [[Данска]] во април 1940. Хитлер имал лични интереси во оваа операција. Од тој момент па натаму неговата интервенција во деталите на воените операции пораснала. Втората промена била прифаќањето на планот за напад преку Ардените на генералот [[Ерик вон Маштајн]] кој започнал на [[10 мај]]. Ова бил брилијантен план и почетокот на успехот на Германија. Германската војска сигнала до каналните порти, каде што не успеале да стасаат во првата светска војна, за време од 10 дена. [[Холандија]] се предала по 4 дена, а [[Белгија]] по 16 дена. Хитлер ги задржал тенковите на генералот Карл вон Рундштед јужно од [[Денкерк]], што им овозможило на британските војски да се евакуираат. Меѓутоа, западната кампања во целост била неверојатно силна. На [[10 јуни]] [[Италија]] влегла во војната на страната на Германија. На [[22 јуни]] Хитлер триумфално и одмазднички го прифатил и потпишал договорот за капитулација на Франција во истата просторија од истиот вагон од истиот воз на истото место каде што Германија потпишала капитулација кон крајот на Првата светска војна.

Хитлер се надевал дека Британците ќеке сакаат да преговараат за примирје. Но тоа не се случило, па тој продолжил со неговиот план за инвазија на Британија и елиминација на британската воена сила. Во исто време почнале и подготовките за инвазија на [[СССР]], кои според Хитлер, биле последна надеж за Британската заштита од контролата на Германија над континентот. Потоа Мусолини извршил инвазија врз Грција, каде што поразите на италијанската армија ги намамиле германските сили да дојдат на [[Балкан]]от но и во [[Северна Африка]]. Хитлеровите планови биле нарушени од страна на [[Југославија]] во март [[1941]] на тој начин што била отфрлена владата која имала склучено договор со Германија. Хитлер веднаш и наредил на германската армија да ја покори Југославија. Нападите на [[Средоземно Море|Средоземјето]], иако успешни, биле ограничени, споредувајќи ја инвазијата на СССР.

Во меѓувреме, Химлер ја подготвувал земјата за нова распределба на [[Европа]]. Од [[1933]] до [[1939]] а во некои барања дури и за време на првите години на војната, Хитлер правел планови да ги избрка [[Евреи]]те од Големиот Германски Рајх. Во [[1941]] неговиот план за бркање на Евреите се променил во план за чистење на Евреите. [[концентрационен логор|Концентрационите логори]] кои ги создал под нацистички режим биле проширени и вклучувале уништувачки кампови, како [[Аушвиц]], и мобилни бригади за чистење како што била Ајнсатз-групата. Дури и [[католицизам|католицикатолиците]], [[Полска|Пољаци]], [[Ром]]и, [[хомосексуалност|хомосексуалци]], и хендикепираните биле мета на прогонување. Дури 6 милиони [[Евреи]] биле убиени за време на војната. На крајот на [[1942]], поразот кај [[Ел Аламеин]] и [[Сталинград]] како и пристигнувањето на американските трупи во француска [[северна Африка]] придонеле до пресвртница во војната. Со ова почнал да се менува и карактерот на Хитлер. Тој почнал да ги предводи операциите на исток од главните штабови, одбил да ги посети бомбардираните градови или да дозволи повлекувања, станал зависен од неговиот психијатар, [[Теодор Морел]], и бил под [[лекарство|лекарства]]. Сепак Хитлер не ја изгубил моќта да реагира енергично.

По апсењето на [[Бенито Мусолини|Мусолини]] во јули [[1943]] и капитулацијата на Италија, тој не само што наредил окупација на сите важни позиции окупирани од италијанската армија, туку наредилисто така и наредил да се спаси Мусолини, со намера да биде премиер на новата фашистичка влада. На источниот фронт, имало сèсе помалку и помалку можност да биде под офанзива на германската армија. Односите со неговите командантикоаманданти на армијата станале напнати, сèсе повеќе и повеќе со растењето на важноста на СС дивизиите. Во меѓувреме неуспехот на мисијата на У-бродот како и бомбардирањето на [[Германија]] многу ги намалиле шансите за победа. Очајните офицери и анти-нацистичките цивили се спремале да го отстранат Хитлер и да преговараат за мир. Биле планирани неколку обиди во периодот од [[1943]]-[[1944]],; најблиску до успехуспехот бил оној на [[20 јули]] [[1944]] кога Колонел Клаус вон Стауфенберг подметнал бомба на конференцијаконференцијата во Хитлеровиот штаб во источна [[Прусија]]. Но Хитлер се извлекол без големи повреди, и со неколку исклучоци, сите кои учествувале во тој план биле убиени.

Намалувањето на независноста на неговата армија било комплетно; Национал Социјалистичките политичари биле избрани за сите воени штабови. Потоа Хитлер се разболел, но не се одморал, ниту губел контрола, и продолжил да вежба скоро хипнотичка моќ кон неговите потчинети. Сојузната инвазија над [[Нормандија]] ([[6 јуни]] [[1944]]) го обележалаобележила почетокот од крајот на војната. За неколку месеци, 8 европски главни градови ([[Рим]], [[Париз]], [[Букурешт]], [[Софија]], [[Атина]], [[Белград]], [[Хелсинки]]) биле ослободени од сојузниците или се предале на нив. Во декември [[1944]] Хитлер ги преместил неговите штабови на запад за да организира офанзива на [[Ардени]]те насочена кон разделување на американските и британските армии. По неуспехот, неговите надежи за успех сега биле минимални, базирани на употребата на нови оружја (Германските ракети биле лансирани во [[Лондон]] од јуни [[1944]]) или на раскинување на сојузничките сили.

Според неговите инструкции, нивните тела биле запалени. Хитлеровиот успех бил во врска со осетливоста на поствоена [[Германија]] на неговиот уникатен талент како национален лидер. Неговото воздигнување до моќ не било неизбежно. Сеуште нема никој кој може да се спореди со неговата способност да ги управува настаните до неговата смрт. Моќта која што ја имал била бесценетабезценета. Неговите идеали и намери биле прифатени во целиот свет или во дел од милиони луѓе, особено во [[Германија]]. Со текот на времето тој бил поразен, уништил голем дел од тоа што останало од старата [[Европа]], додека германскиот народ морал сам да се справи со тоа што би го нарекле подоцна "Нултата година" [[1945]].