Скапоцен камен: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
сНема опис на уредувањето
Ред 123:
== Физичи особини ==
 
Рубините имаат цврстина од 9.,0 според Мосховата[[Мосова скала|Мосовата скала]] на цврстината на минералите. Од природните скапоцени камењА само мосанитот и дијамантот се со поголема цврстина од 10, 0 според МохсМос, а мосанитот е некаде помеѓу корондумот (рубинот) и дијамантот според цврстината. Рубинот е α-Алуминиум (нај стабилна форма на Al2O3) во која мал дел од 3 позитивни јони на алуминиум се заменува со три позитивни јони на хромот. Секој од Cr3+ е опколен осмоаголно со 6 негативни јони на кислород. Ова кристалографско уредување силно влијае на секој позитивен хром, по што резултира на светла апсорпција во зелено-жолтиот регион на спектарот и се претвара во црвена боја на каменото.
Кога јоните на хромот ја примаат жолто – зелената светлина таа се претвора во црвен сјај (луминисценција). Ова испуштање на сјај, придонесува на црвената боја која што се добива со одземањето на зелената и виолетовата светлина од белата светлина, и додава сјај на изгледот на скапоцениот камен.
 
Ред 178:
==== Нијанса и боја ====
 
Аметистот се наоѓа во првични нијанси од75–80%, светло розево-виолетова до темно пурпурнатемнопурпурна нијанса, 15–20% од сина и црвена нијанса (зависно од светлосниот извор). Зелениот кварц понекогаш е погрешно наречен зелен аметист што е навистина погрешно и не е прифатливо име за материјал, правилниот термин би бил Празиолит. Другите имиња за зелениот кварц се вермарин, позеленет аметист или лимонов цитрин.
На многу променлив интезитет, бојата на аметистот е најчесто поставена во паралелни ленти на лицето на кристалот. Еден аспект на возвишената уметност ги вклучува брусењето со кое што се добива точната бојата со цел да се направи бојата на избрусените камења, хомогена. Фактот дека понекогаш само тенок слој на виолетова боја е присутна во камен, или дека бојата не е хомогена често го прави за тешка за сечење..
Бојата на аметистот е демонстрирана како резултат на структура на тривалентно железо (Fe3+). Кога ке се загрее аметистот може да се претвори во жолто-портокалова, жолто –кафена, или пак темно кафена и може да личи на цитрин.
Ред 240:
Бојата на скапоцените камења се разделува во три компоненти : нијанса, интезивност и тоналитет. Интезивноста се однесува на живописноста или светлината или обоеноста на нијансата, тоналитетот за светлоста или темноста на нијансата. Синиот сафир постои во неколку мешавии на неговата примарна (сина) и секундарна нијанса, неколку нијансни тонови и нијанси на светлина.
Сините сафири се проценуваат според чистината на примарната нијанса.
Пурпурна, виолетова и зелена се најчестите второстепени нијанси пронајдени на синиот сафир. Виолетовата и пурпурната може да придонесат за целокупната убавина на бојата, додека пак зелената се смета дека може да делува негативно. Сините сафири што имаат повеќе од 15 % виолетова или пурпурна боја во главно се смета дека се со најпрефинет квалитет. Сините сафири со било колкава количина на зелена боја како втора нијанса не се сметаат за скапоцени камења со префинет квалитет. Сивата боја е нормално заситувачки модификатор или маска најдена во сините сафири. Сивата боја го намалува интезивитетот или светлината на нијансата и така добива негативен ефект.
 
Бојата на префинетите сини сафири може да се опише како живописна речиси темно виолетова до пурпурна сина каде што приманата сина нијанса е најмалку 85% застапена, а секундарната нијанса е не повеке од 15% застапена без ни најмалку мешање на второстепено зелена нијанса или пак зелена покриеност.
Ред 254:
=== Папрадаша===
Папрадаша е розево-портокалов корунд, со низок до среден интезивитет и светол тон, првично ископан во Шри Ланка, но исто така се пронајдени талози во Виетнам и Африка. Папрадаша сафирите се ретки, најретко од се е комплетно природната разноличност, без никаква трага на преработка.
Името потекнува од [[санскрит]]скиот збор „падмарага“ (падма = лотус; рага = боја). Боја, слична на [[лотосов цвет (Nelumbo nucifera "Speciosa ']].
 
==== Ѕвезден сафир ====
Ред 260:
Ѕвездениот сафир е вид на сафир кој што изразува ѕвезда исто како феноменот познат како астеризам. Ѕвездениот сафир содржи иглични пресеци како содржина (често минерален траг, минерал создаден примарно од титаниум оксид) кој што создава привидение од 6 зрачна шема во форма на ѕвезда кога се гледа со надземен извор на светлина.
 
Црната ѕвезда од Квинсленд се верув дека е најголемиот ѕвезден сафир кој што некогаш бил ископан, и тежи 733 карати. Звездата од Индија (која тежи 563, 4 карати) се мисли дека е вториот по големина ѕвезден сафир, и моментално е изложен во Американскиот музеј на Природна историја во Њујорк сити. 182 каратната Ѕвезда од Бомбај, која е лоциранасместена во Националниот природонаучен музеј на природна историја во Вашингтон е пример за син ѕвезден сафир.Вредноста на ѕвездениот сафир, како и да е зависи не само од тежината на каменот туку и од бојата, прозирноста и интезивитетот на астеризмот.
 
==== Менување на бојата на сафирот ====
Ред 276:
Доколку јоните на Fe2+ и Ti4+ се заменат со Al3+, се создаваат области на нерамнотежа на полнењето. Преносот на еден електрон од Fe2+ и Ti4+ може да предизвика промена на валентната состојба во двете соединенија. Поради таа валентна промена се случува специфична промена на енергијата на електронот и се впива електромагнетна енергија. Брановата должина на впиената енергија ја дава жолтата светлина. Кога оваа светлина се одзема од карактеристичната бела светлина се комплетира резултатот на сина боја.
Понекогаш кога атомското растојание е различно и оди во различен правец тогаш се добива резултат на синозелено двобојство.
Интервалентниот пренос е процес кој што создава силно обоена појава со мал процент на примеси. додека 1% на хром мора да биде присутен во корундот пред да се појави црвена рубин боја, сината сафирсафирна боја е присутна на само 0, 01% титаниум и железо.
 
==== Обработка ====
 
Сафирите може да се обработуваат со неколку методи за да се разубави и подобри нивната јасност и боја. Се практикува загревањето на природните сафири за да се подобри и разубави нивната боја. Ова се прави со загревање на сафирот по неколку часа на температура од 500 до 1800 °C , или пак со загревање на непотполна азотна атмосферска печка седум дена или повеќе. По загревањето камењата стануваат се посини но губат некои свои рутилни соединенија (свила). Кога се употребуваат високи температури, каменот ја губи целата свила и станува чист при зголемување. Уште од римско време постои доказот дека сафирот и другите камења биле предмет на греење. Оние камења кои не се загреваат се многу ретки и често се продаваат заедно со потврда од независни гемолошки лаборатории со која се потврдува дека "нема„нема знаци за термичка обработка"обработка“.
 
Јого -сафирите не треба да бидат загреани бидејки нивната сина боја е постојана и јака, тие се во главно без примеси и имаат постојана чистина (јасност). Во 1980тите Кога Интергем Лимитед започнал да го рекламира Јого -каменот како светски гарантиран не обработен сафир, изјавата го погодила пазарот на скапоцени камења бидејки претходно процесот на загревање бил таен (неоткриен), но во 1982 година проблемот со загревањето на камењата станал уште поголем. Во тоа време 95% од сафирите во целиот свет биле термално обработени за да ја подобрат својата природна боја. Соочувајки се со овој проблем, оние скапоцени камења кои биле загревани многу често избледувале со тек на време. Обучените гемологисти можат да препознаат камен кој е загреан со точност од 95 %.
 
Обработката со дифузија е нешто поконтраверзна со тоа што таа се користи за да се додадат елементи на сафирот за намена да се подоврат боите. Најчесто берилиумот е дифузиран во сафир при загревање на многу висока температура, речиси до точката на топење на сафирот. Првично со овој процес се создадени (околу 2000) портокалови сафири, иако сега процесот е унапреден и многу бои на сафирот се најчесто обработени со берилиумот.
Ред 297:
Пред отворањето на Иакака рудниците, Австралија беше најголемиот производител на сафири (како во 1987 година). Во 1991 бил откриен нов извор на сафири во Андранондамбо, јужен Мадагаскар. во 1993 започнале со ископување на сафирот по што после неколку годи ни го напуштиле поради потешкотиите за да се подобри лежиштето на сафирот.
 
Во северна Америка се извадени сафири од неколку талози во Монтана, по Мисури реката во близина на Елена, Монтана, Драи Котонвуд Крик во близина на Мисула, Монтана и Рок Крик во близина на Филипзбург, Монтана. Пронајдени се префинети сини Јого -сафири во Јого Гулх, западно од Левинстон, Монтана. Неколку ископи на сафири и рубини исто така се пронајдени во околината на Франклин.
 
Талозите од сафир во Кашмир се уште се добро познати во индустријата на скапоцени камења, и порај фактот дека највисокото производство во оваа околина најмногу зазема место со релативно краток период на крајот од 19ти и раните на 20ти век.