Германски јазик: Разлика помеѓу преработките

|nation=[[Австрија]]<br />[[Белгија]]<br />[[Болцано (провинцијапокраина)]], [[Италија]]<br />[[Германија]]<br />[[Лихтенштајн]]<br />[[Луксембург]]<br />[[Швајцарија]]<br />[[Европска Унија]] <small>(официјален и функционален јазик)</small>

Други европски заедници кои го зборуваат германскиот јазик се наоѓаат во Северна [[Италија]] (во провинцијатапокраината [[Болцано (покраина)|Болцано]] и во некои општини во други провинциипокраини), во источните кантони во [[Белгија]], во француските региони [[Елзас]] и [[Лорена]], како и во некои гранични села од поранешниот Јужен [[Јиланд]] во [[Данска]].

Хатеритскиот германски е погорен германски дијалект од [[баварско наречје|австробаварското наречје]] на германскиот јазик кој го зборуваат заедниците на Хутеритите во Канада и во Соединетите Американски Држави. Хутеритскиот се зборува во Американските Држави: [[Вашингтон (држава)|Вашингтон]], Монтана, Северна Дакота, Јужна Дакота и Минесота и во канадските провинциипокраини [[Алберта]], [[СаскачванСаскачеван]] и [[Манитоба]]. Неговите говорници припаѓаат на некои хатеритски групи, но сепак постојат говорници меѓу постарите генерации [[Прерилити]] (потомците од Хатеритите кои одлучиле да не се населат во колонии). Хатеритските деца кои растат во колонии прво учат и зборуваат хатеритски германски, пред да учат англиски - стандардниот јазик на опкружувањето во приватното целодневно училиште. И покрај тоа, многу колонии настрана од целодневните училишта продолжуваат со училишта во кои се учи [[германска граматика]]. Во Австралија, во државата [[Јужна Австралија]], нагласен бран на германскиот јазик од [[Прусија]] пристигна во илјадаосумстотини и четириесеттите години (особено од регионот на [[Силезија]]). Со долготрајната изолација од други германски говорници и контакт со [[Австралиски англиски|австралискиот англиски]], некои укажуваа на новосоздаден единствен дијалект познат како [[бароса германски]], кој најмногу се зборувал во [[Бароса Вали]] во близина на [[Аделејд]]. Тој продолжил да се користи како прв јазик во дваесеттиот век, но неговата употреба сега е ограничена на неколку постари говорници. Постои и значаен [[германски креолски]], наречен [[унзердојч]], кој го зборуваат неколку постари жители во поранешната колонија на Германија во [[Папуа Нова Гвинеја]], низ [[Микронезија]] и во северните делови на Австралија (т.е. во крајбрежните делови на [[Квинсленд]] и [[Западна Австралија]]). Постои сериозен ризик од негово изумирање, но стручњаците прават напори да се оживее интересот за овој јазик.

Осумнаесеттиот и деветнаесеттиот век беа обележани со масовно учење на стандардниот германски во училиштата. Нискиот саксонски полека бил потиснуван, тој не бил ништо друго освен јазик кој необразованите луѓе го зборуваа дома. Денес, нискиот саксонски може да се подели на две групи: нискосаксонски варијанти со умерен прилив на стандарден германски и варијанти од стандарден германски со нискосаксонско влијание познат како [[мисингш]]. Понекогаш варијантите на нискиот саксонски и нискиот франконски се групираат заедно, бидејќи двата не се засегнати од консонантскатасогласната промена на горногерманскиот. Сепак, делот од населенето способен да го зборува и одговара или да го разбира, од Втората светска војна па до денес постојано расте.

Самогласките во германскиот јазик (невклучувајќи ги дифтонзите[[дифтонзи]]те) се појавуваат во кратки и долги варијанти, што е детално прикажано во следната табела:

* Ако по самогласката следува двојна согласка (на пример ff, ss или tt) ck, tz или консонантскисогласна кластер (група) (на пример st или nd), скоро секогаш се изговара кратко (на пример: hoffen [ˈhɔfən]). Двојните согласки се користат само за оваа функција, продолжените самогласки да ги означат како кратки. Согласката сама по себе никогаш не се изговара продолжено или удвоено.

И двете од овие правила имаат исклучоци. На пример: и покрај првото правило hat [hat] ,,has’’ има краток изговор, a Mond [moːnt], 'moon и покрај второто правило има долг изговор. Не постои општо правило, за и кое не е ниту во комбинацијата ие (продолжувајќи го), ниту после него да следува двојна согласка или кластергрупа (скратувајќи гоја). Во одредени случаи постојат регионални разлики: во Централна Германија (Хесен), о во сопственото име ,,Hoffman,, (Хофман) се изговара долго, додека многу други Германци би го изговориле кратко. Истото се применува и на е во географскиот назив,,Mecklenburg,, (Мекленбург) за луѓето во тој регион. Зборот Städte (градови) некој (Жан Хофер, Телевизија АРД) го изговара со кратка самогласка [ˈʃtɛtə] , а друг (Мариета Сломка, ЗДФ Телевизија) со долга самогласка [ˈʃtɛːtə]. Сé на сé, самогласката после која следува ch може да биде кратка (Fach [fax], Küche[ˈkʏçə] ]кујна) или долга (Suche [ˈzuːxə] bara, Bücher[ˈbyːçər] книги). Според тоа Лацхе е хомограф: Lache [laːxə] пудлица и Lache [laxə] начин на смеење.

* L секогаш се изговара [l],а никогаш *[ɫ] (англиското ,,темно Л,,)

* R најчето се изговара како грлен глас ( нагласено увуларноресично фрикативнострујно [ʁ] или увуларноресично [ʀ]) наспроти самогласка или согласка ("Rasen" [ˈʁaːzən]; "Burg" [buʁk]). Сепак, во говорениот германски најчесто се вокализира после самогласка ("er" почесто се изговара како [ˈɛɐ] —"Burg" [buɐk]). Во некои варијанти р се изговара како ,,јазично,, r (алвеоларновенечно [r]).