Карло Мартел: Разлика помеѓу преработките

|name= Карло Мартел, ФранскиФранкиски владетел

'''Карло Мартел''' ({{lang-la|Carolus Martellus}}) (околу 688 – 22 октомври 741),<ref>{{Cite book|last=Schulman |first=Jana K. |title=[http://books.google.com/books?id=f_jLbHTM_zgC&pg=PA101&dq=Charles+Martel+688 The Rise of the Medieval World, 500-1300: A Biographical Dictionary] |publisher=[[Greenwood Publishing Group]] |year=2002 |page=101 |isbn=0313308179}}</ref><ref>{{Cite book|last=Littlewood |first=Ian |title=[http://books.google.com/books?id=u4ATzuYPXVYC&pg=PA34&dq=Charles+Martel+688 France] |publisher=[[Rough Guides]] |year=2002 |page=34 |isbn=1858288266}}</ref><ref>{{Cite book|last=Cawthorne |first=Nigel |authorlink=Nigel Cawthorne |title=[http://books.google.com/books?id=F-QawgVmYn8C&pg=PA52&dq=Charles+Martel+688 Military Commanders: The 100 Greatest Throughout History] |publisher=Enchanted Lion Books |year=2004 |pages=52–53 |isbn=1592700292}}</ref><ref>{{Cite book|last=Fouracre |first=Paul |title=[http://books.google.com/books?id=WsNnAAAAMAAJ&q=Charles+Martel+688&dq=Charles+Martel+688&pgis=1 The Age of Charles Martel] |publisher=[[Longman]] |year=2000 |page=55 |isbn=0582064759}}</ref><ref>{{Cite book|last=Kibler |first=William W. |last2=Zinn |first2=Grover A. |title=[http://books.google.com/books?id=4qFY1jpF2JAC&pg=PA205&dq=Charles+Martel+688#PPA205,M1 Medieval France: An Encyclopedia] |publisher=[[Routledge]] |year=1995 |pages=205–206 |isbn=0824044444}}</ref> буквално '''Карло Чеканот''', бил [[Франки|франскифранкиски]] воен и политички лидер, кој сслужел како [[мајордом]] на палатата под власт на [[Меровинзи| меровиншките]] кралеви и владеел ''де факто'' за време на [[интерегнум]]от (737–43) на крајот на неговиот живот, користејќи ја титулата [[Војвода и принц на Франките]]. Во 739 му била понудена титулата [[Римски конзул|Конзул]] од страна на [[папа]]та, но ја одбил.<ref>[http://www.bartleby.com/67/407.html The Frankish Kingdom]. 2001. The Encyclopedia of World History</ref> Тој е запаметен по победата во [[Битка кај Тур|битката кај Тур]] (исто така позната и како Битка кај Потје) во 732, во која ги победил [[муслиман]]ските војски и ја запрел исламската експанзија во Западна Европа.<ref>"Победата на Карло честопати се смета како одлучувачка во светската историја, бидејќи ја зачувала западна Европа од муслиманските освојувања и од Исламизацијата." [http://wwwa.britannica.com/eb/article-9060566 Battle of Tours - Britannica Online Encyclopedia]</ref>

[[File:Francia at the death of Pepin of Heristal, 714.jpg|300px|thumb|лево|ФранскитеФранкиските кралства во време на смртта на Пипин Херисталски. Аквитанија (жолто) била надвор од власт на Арнулфидите а Неустрија и Бургундија (розово) биле обединети противејќи се на дополнителна доминација на Арнулфидите на високите позиции. Само Австразија (зелено) трпела арнулфски мајордом, прво Теудоалд а потоа Карло. Германските грофовства на иссток од Рона биле ''де факто'' надвор од франскафранкиска власт во тоа време.]]

Во 718, Хилперик склучил сојуз со [[Одо Аквитански|Одо]], [[војвода на Аквитанија]], кој бил независен за време на граѓанската војна во 715, но кралот повторно бил поразен во [[Битка кај Соасон (718)|битката кај Соасон]], од страна на Карло. Кралот побегнал заедно со војводата јужно од Лоара а Рагенфрид побегнал во [[Анжер]]. Набргу Клотар IV починал и одо се откажал од Хилперик и во замена за признавање на неговото војводство, му го предал кралот на Карло кој го признал за крал на сите Франки во замена за тоа да добие кралска потврда на неговото мајордомство врз сите франскифранкиски кралства (718).

Следните шест години биле посветени на тоа да се наметне франскофранкиско влијание врз германските племиња. Меѓу 720 и 723, Карло се борел во Баварија каде војводите постепено станале независни владетели. Тој ги натерал [[Алемани]]те да му се придружат, а војводата [[Хугберт Баварски|Хугберт]] се предал на франскатафранкиската власт. Во 725 и 728, тој повторно навлегол во Баварија а во 730, извршил воен поход врз [[Лантфрид]], војвода од Алеманија, кој исто така станал независен, и го убил во тек на битката. Тој ги натерал Алеманите да се предададт на неговата власт и не назначил наследник на лантфрид. Со тоа јужна Германија уште еднаш станала дел од франскотофранкиското кралство исто како и северна Германија во тек на првите години на неговото владеење.

Во 721, [[емирот од Кордоба]] направил силна војска од [[Мароко]], [[Јемен]], и [[Сирија]] со цел да ја освои [[Аквитанија]], пространо војводство во југозападна Галија, имено под франскафранкиска власт но во пракса скоро независно кое било во рацете на [[Одо Аквитански]], откако меровиншките кралеви ја изгубиле моќта. Муслиманите го опседнале Тулуз, тогаш најзначаен град во Аквитанија, а Одо веднаш заминал да бара помош. Се вратил три месеци подоцна токму кога градот сакал да се предаде и ги поразил муслиманските окупатори на 9 јуни 721 во таканарешената [[Битка кај Тулуз (721)|Битка кај Тулуз]].