Руско-турска војна (1710-1711): Разлика помеѓу преработките

 

По поразот на шведската војска во битката на Полтава во [[1709]], шведскиот крал [[Карл XII]] побегнал на османлиска земја. Таму тој ги убедувал на властите за започнување на војна со Русија, а везирот Нуман Корпулу исто така бил против водење на мирољубива политика со Русија. Поради притисокот од големиот везир, Шведска и Крим Османлиите објавиле војна на Руската империја во 1710 година.

 

Војната била објавена на [[19 март]] [[1711]] година. [[Петар Велики]] објавил света војна против [[ислам]]от. Силите на [[Руси]]те се доближиле до реката [[Прут]]. Нивната војска броела околу 40.000 војници. Во август истата година тие биле пресретнати од османлиската војска која броела околу 200.000 војници. [[Петар Велики]] започнал преговори со Отоманците, кога увидел дека ќе биде поразен. Тој сакал да прибалтикот го врати на Шведска без престолнината [[Санкт Петерсбург]], [[Станислав Лешчински]] да остане на полскиот трон, [[Азов]] да биде вратен и како краен услов сакал својата војска да не биде допрена.

 

Така на 21 јули 1711 година бил склучен [[Прутски мировен договор]] според кој Русија ги вратиле териториите околу Азовско Море, заедно со градот [[Таганрог]]. Освен тоа, неколку руски тврдини требало да бидат разрушени, а рускиот цар ветил дека нема да се меша во работите со Полско-Литванската унија. Шведска се разлутила поради прифаќањето на Османлиите. Во следните две години Шведска повторно се обидувала да ја турне Отоманската империја во војна со Русија.

== Наводи ==

{{наводи}}

 

{{Османлиско-руски војни}}

 

[[Категорија:Конфликти во 18 век]]