Бела Барток: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 25:
Неговиот песимистички став кон компонирањето е охрабрено преку бурниот и инспиративен контакт со Клара Гомбоси, во 1915 година (Gillies 1993, 405). Оваа интересна епизода од животот на Барток останува скриена сè до истражувањата на Денијс Диле, во периодот помеѓу 1979 и 1989 година. (Dille 1990, 257–77). Барток започнува повторно да компонира, создавајќи ги Свитата за пијано оп.14 (1916) и ''[[Волшебниот Мандарин]]'' (1918) и завршувајќи го ''Дрвениот Принц'' (1917).
Барток го чувствува резултатот на Првата Светска Војна како лична трагедија (Stevens 1993, 3<!--If the page number is from the first edition of 1953, this may require correction. The ISBN cited in the bibliography was for the third edition of 1993.-->). Многу од регионите од [[Унгарија]], [[Трансилванија]], [[Банат]], каде што е и роден и [[Братислава]], каде што живеела неговата мајка, се уништени. Дополнително, политичките односи помеѓу Унгарија и останатите држави од [[
==="Синтеза на исток и запад" (1926–45)===
| |||