Салваторе Шарино: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с r2.7.1) (Робот: Додава fa:سالواتوره ساکرینو |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
'''Салваторе Шарино''' ([[итал.]] ''Salvatore Sciarrino''; р. [[Палермо]], [[Сицилија]] на {{роден на|4|април|1947}}) е [[италија]]нски [[композитор]] на [[современа класична музика]].
[[Податотека:450px-SalvatoreSciarrino.jpg|thumb|right|250px|Салваторе Шарино]]
Ред 9 ⟶ 8:
== Музички стил ==
Предизвикувајќи големо внимание уште од неговиот период како студент на Еванџелисти, Шарино почнува да развива свој стил во [[1970-ти]] години од [[XX век]]. Станува препознатлив по уникатното изолирано користење на звукот и тишината. Во неговото композиторско созревање, Шарино сè повеќе се идентификува со идеите на неговиот сонародник [[Лујџи Ноно]], кој се стреми кон потребата за постојано истражување кон новото. Токму последниот творечки период на Ноно има исклучително влијание врз делата на Шарино.
<blockquote>Постои само една работа каде немањето сласт за звукот има смисла, а тоа е интензитетот на тишината. Тензијата и мислите на личноста која слуша да бидат чуени од личноста која свири.</blockquote>
Творештвото на Шарино се движи од голем број на дела за соло [[инструменти]] до [[оркестарско]]-[[симфониска]] и [[театарска]] музика. Својата популарност како композитор ја стекнува најмногу од неговите соло дела или дела за мали [[ансабли]]. Започнувајќи со ''[[За Аурите во Далечината]]'' (''All’aure in una lontananza'') oд [[1977]], интересот за [[флејта]]та станува еден од неговите главни инструменти за истражување, имајќи го [[Роберто Фабричани]] како флејтист кому посветува голем дел од композициите за флејта. Несомнено, придонесот кон [[пијано]]то, [[виолина]]та, [[чембало]]то, [[виолончело]]то е од исклучителна важност.
Во ''[[Трета Соната]]'' за пијано од 1987, Шарино ја воведува својата «прозорска форма», каде енергијата и густината на структурата се добиени од повеќеслојното упаѓање на паралелни димензии.
Музиката на Шарино припаѓа на [[авангарда]]та. Препознатливото користење на изолирани звуци, проширени инструментални техники, честите тишини е присутно во неговите дела и до денес.
Имајќи интерес во визуелната уметност уште во неговиот детски период од пет до десет години, Шарино тоа искуство го пренасочува во неговите сценски дела. Оперските дела прикажуваат огромен интерес на Шарино во античките и модерните [[митови]] во присуство на голема доза на [[надреалност]].
Оперите како ''[[Лоенгрин]]'' (''Lohengrin'') од 1982-84, ''[[Персеј и Андромеда]]'' (''Perseo e Andromeda'') од 1990 се примери на навраќање кон наративниот континуитет кој Шарино сè почесто го користи, преку употребата на вокални гестови и употреба на [[електроника во живо]] со цел да добие вештачка мимика на природата.
Ред 24 ⟶ 28:
* Osmond-Smith, David «Sciarrino, Salvatore.» ''The New Grove Dictionary of Music and Musicians'', ed. S. Sadie and J. Tyrrell. London: Macmillan
== Надворешни врски ==
*[http://salvatoresciarrino.eu/
{{
[[Категорија:Италијански композитори]]
| |||