Охридска книжевна школа: Разлика помеѓу преработките

Најстарата [[Среден век|средновековна]] македонскасловенска книжевна школа е '''Охридската книжевна школа''' формирана во [[886]] година од [[Свети Климент Охридски|Климент Охридски]], а од [[893]] година му се придружил и [[Свети Наум Охридски|Наум Охридски]]. Остатоците од оваа школа не се зачувани, но се лоцира во охридската месност [[Имарет]]. Како обележје на оваа школа е што ја зачувала [[Кирил и Методиј|кирилометодиевската]] [[Глаголица|глаголска]] традиција. Во Охридската школа [[кирилицата]] ќе почне да се применува дури по [[XII век]].

[[Црноризец Храбар]], чие вистинско име е непознато е исто така продолжувач на делото на [[свети Климент]] и на [[свети Наум]]. Негови дела се: [[О писменех]], кое е апологија на македонскатасловенската писменост и тој овде ја брани [[македонската азбука]] и го заштитува македонското културно дело од страна на горделивите грчки асимилатори. Тој во ова дело напишал: „Македонските„Словенските букви се посвети и се повеќе за почит, бидејќи се обработени од свет човек, а грчките ги создале Елините, кои биле пагани и незнабошци“. <ref>[https://docs.google.com/file/d/1WFVu7OmLUIaon5mhRMMY39Ph1cahnf5aACEvJaaSKG9I2RfpnFD8zTlg_J-A/edit?hl=en О письменех Чръноризъца Храбъра]</ref>

Историските податоци и современите анализи извршени врз старословенскиот јазик утврдуваат факти што погледот кон природата на старословенскиот јазик е насочен кон сосема друг правец. Едено од прашањата што биле важни за понатамошно истражување на јазикот било утврдувањето на кој јазик или дијалект се засновал [[старословенски јазик|старословенскиот јазик]]. Бидејќи старословенскиот јазик бил главниот јазик во Охридската книжевна школа било од исклучителна значајност да се утврди ова прашање. Светските и македонските слависти сосема ја отфрлиле панонаската теорија за потеклото на старословенскиот јазик и со тоа се потврдила теријата за западнобугарските (јужномакедонските) говори. Така, славистите утврдиле дека старословенскиот јазик се базирал на говорите од Западна Бугарија Јужна Македонија особено врз говорите од [[Сухо]] и [[Високо]].

Тесно поврзана со Охридската школа е и појавата на првата словенска азбука - [[глаголица]]та. Таа е создадена со цел да се преведуваат светите книги и различни литературни творби на јазикот кој народот би ги разбрал. Пред создавањето на македонската и сѐсловенскатасловенската азбука, македонските словени и словенските народи што биле во близина на [[Грција]] и [[Апенинскиот Полуостров]] користеле грчки и латински букви за запишување на своите мисли. За ваквата ситуација сведочат и записите на монахот [[Црноризец Храбар]], според кој таквата ситација имало сѐ додека не Свети Кирил не ја создал глаголицата.

Ракописите од Охридската и од [[Кратовска книжевна школа|Кратовската школа]] се совпаѓаат едни со други според повеќе правописни и јазични особености, и ја претставуваат македонскатазападнобугарската варијанта на [[црковнословенски јазик|црковнословенскиот јазик]].