|
Концептот Кул„Кул ЈапонијаЈапонија“ (јапонски:クール ジャパン, англиски: Cool Japan), заедно со концептот „Бруто национален кул“, беше измислен во 2002 годинагод. како израз на создавањето нановиот статусотстатус на [[Јапонија]] како културна суперсила. Со освојувањетоголемата на голема изложеностзастапеност во медиумите и академските институции, брендот „Кул Јапонија“ беше усвоен од страна на јапонската влада, како и компаниите кои сакаатсакаа да го искористат трговскиот капитал на културата индустрија во земјата. Се опишува како форма на [[мека сила]] („способноста„способност индиректно да се влијае врз однесувањеоднесувањето или интересиинтересите на луѓето преку културни или идеолошки средства“).
==Потекло==
Во напис од 2002 годинагод., во американското списание „Надворешна политика“ (Foreign Policy) под наслов „Јапонскиот бруто национален кул“, Даглас Мекгреј напиша дека [[Јапонија ]] е „суперсила која повторно се создава“ како што нејзиното културно влијание се шири на меѓународно ниво и покрај економските и политичките проблеми на „загубена„загубената деценија“. Проценувајќи ја младинската култура и улогата на [[манга ]], [[аниме ]], модата, филмот, електроникаелектрониката, архитектурата, кујната, [[Џеј-поп]] музиката (јапонска поп музика, доаѓа од J-pop (Japanese pop)), и каваи (јап.: слатко, симпатично) феномените како што се Hello Kitty (Хелоу Кити), Мекгреј ја истакна значителната мека сила на [[Јапонија ]], поставувајќи го прашањето за тоа каква порака земјата може да даде. Тој исто така тврди дека рецесијата во [[Јапонија ]] можеможеби дури и да го зголемила национален кул на земјата, поради делумнаделумната дискредитација на поранешната крута општествена хиерархија и кариерните патеки во големиот бизнис. ▼
▲Во напис од 2002 година, во американското списание „Надворешна политика“ (Foreign Policy) под наслов „Јапонскиот бруто национален кул“, Даглас Мекгреј напиша дека Јапонија е „суперсила која повторно се создава“ како што нејзиното културно влијание се шири на меѓународно ниво и покрај економските и политичките проблеми на „загубена деценија“. Проценувајќи ја младинската култура и улогата на манга, аниме, модата, филмот, електроника, архитектурата, кујната, [[Џеј-поп]] музиката (јапонска поп музика, доаѓа од J-pop (Japanese pop)), и каваи (јап.: слатко, симпатично) феномените како што се Hello Kitty (Хелоу Кити), Мекгреј ја истакна значителната мека сила на Јапонија, поставувајќи го прашањето за тоа каква порака земјата може да даде. Тој исто така тврди дека рецесијата во Јапонија може дури и да го зголемила национален кул на земјата, поради делумна дискредитација на поранешната крута општествена хиерархија и кариерните патеки во големиот бизнис.
==Усвојување==
Освоени од меѓународните медиуми, со [[Њу Јорк Тајмс]] (New York Times) кој направи ретроспектива „Година на идеи: Хегемонот Покемон“, сесè поголем број на пореформски ориентирани владини претставници и бизнис лидери во [[Јапонија]], кои се повеќе реформски ориентирани, почнаа да се повикуваат на „бруто националниот кул“ на земјата и да го усвојуваат неофицијалниот слоган „Кул Јапонија“. Во пресконференција од 2005 годинагод., Министерството за надворешни работи на [[Јапонија]] ја поврза идејата на овој коцепт со концептот на [[Бутан]] за Бруто„Бруто национална среќасреќа“. Фразата се стекна со поголема изложеностпопуларност во средината на 2000-титепрвата деценица од 21. век, како што телевизиската компанија NHK (Енејџкеј) почна да ја емитува серијата „Пронаоѓањето на Кул Јапонија“ (Cool Japan Hakkutsu: Kakkoii Nippon! ) и до крајот на 2009 годинагод. беа емитувани над сто епизоди. АкадемскиЗапочнаа академски иницијативи гокако вклучуваатшто започнувањето нае истражувачкиот проектотпроект „Кул Јапонија“ на Технолошкиот институт во Масачусетс, додека некои западни универзитети забележаа зголемување на бројот на кандидати на Јапонски студии што се должи на „кул“ ефектот.
==Критики==
ПриАко споредбатасе наспоредат јапонската популарната култура со американските феномени како што е [[Мекдоналдс]], Мекгреј тврди дека некои јапонски феномени се чинат плитки, додека пак на директорот на Агенцијата за културни прашања на Јапонија не гому сакасе допаѓа концептот. Мекгреј, исто така, ја нагласинагласува тешкотијата на квантификација, додека академиците ги испитуваат својственисвојствените тешкотии во „селективно„селективното присвојување“ на културни производи од страна на политичарите за национални цели и културнатакултурна дипломатија.
Во една воведна статија на весникот Јомиури (Yomiuri Shimbun) од 2010 годинагод. се тврди обратно, дека владата не прави доволно за да ги унапреди деловните интереси на земјата во оваа сфера, овозможувајќишто иѝ овозможи на [[Јужна Кореја]] да се појави како конкурент. Статијата ја истакна структурниструктурната неефикасностинеефикасност, со тоа што Министерството за економија, трговија и индустрија го промовирапромовираше концептот „Кул Јапонија“, Министерството за надворешни работи е одговорно за културна размена, а Министерството за земјоделство, шумарство и рибарство е задолжено за јапонскајапонската храна. Професорот Роланд Келтс (Roland Kelts) исто така сугерираше дека неуспехот целосно да се определи, брендира и да се вклучи странската публика и пазар може да значи дека на „Кул Јапонија“ „ѝ дојде крај“.
==Канцеларија за промоција на креативни индустрии==
Јапонската влада ја препозна културната индустрија како една од петте потенцијални области за раст. Во јуни 2010 годинагод., Министерството за економија, трговија и индустрија отвори нова Канцеларија за промоција на креативни индустрии за промовирањеда напромовира културни и креативни индустрии, како стратешки сектор „под единствен, долгорочен концепт „Кул Јапонија“, да координира различни владини функции и да соработува со приватниот сектор“. Заменик- директорот ја опиша нејзинатнејзината функција како „брендирање на јапонски производи со уникатноста на јапонската култура.“ ЗаВо 2011 годинагод., канцеларијата имаимаше буџет од 19 милјарди јени. Во фискалната 2008 годинагод., јавните расходи на културни активности изнесуваа 116,9 милјарди јени во [[Јужна Кореја]], 477,5 милјарди јени во [[Кина]] и 101,8 јени во [[Јапонија]], односно 0,79% од вкупните владини трошоци во [[Јужна Кореја]], 0,51%, аво [[Кина]] и 0,12% од вкупните владини трошоци во секоја земја последователно[[Јапонија]].
==Поврзано==
|
