Османлиско-египетска војна (1831–1833): Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 16:
Египќаните на крајот биле принудени да се откажат од инвазијата поради британскиот и францускиот притисок. Иако на почетокот на конфликтот тие го подржале Египет, сепак му се заканиле дека доколку не престане со нападите ќе следи воена акција. Главната причина за овој притисок на Франција и Велика Британија бил поради стравот дека ослабената Османлиска Империја доколку биде нападната во нејзиниот центар би можело како главен фактор да се издвои Руската империја која на крај ќе добие најголема корист.
Така војната завршила во 1833 година а Египет ја продолжил контролата над Сирија и голем дел од Арабија. Според мировниот договор од Кутахја, Сирија и Адана биле преотстапени на Египет, а Ибрахим Паша станал генерален гувернер на двете провинции. Подоцна истата година Русија и Османлиите го потпишале договорот според кој двете земји се согласиле на заемна помош доколку една од двете империии влезе во конфликт со некоја друга земја.
Но, населбата на Мировниот договор од Kutahya не беше на задоволително ниво на ниту една партија, што резултира во Втората османлиско-египетската војна (1839-1841).
| |||