Економски и монетарен сојуз на Европската Унија: Разлика помеѓу преработките

Сите земји-членки на [[Европската унија]], со исклучок на Данска и Обединетото Кралство, се обврзаа со договор да се придружат на ,,третата фаза на ЕМУ “. Копенхашките критериуми претставуваат тековна група на услови за влез на нови членки во Европската унија. Тие ги содржат барањата што треба да се исполнат и временската рамка во која истите треба да се извршат, за да може државата да и се придружи на монетарната унија. Важен елемент од ова е учеството од најмалку две години во европскиот механизам за девизен курс("ERM II"), кадешто валутите на кандидатите покажуваат економска конвергенција со одржување ограничена девиација од нивната целна стапка спрема еврото.

Седумнаесет земји-членки на Европската унија, вклучувајќи ја и неодамнешната Естонија, влегоа во ,,третата фаза од ЕМУ “ и го воведоа еврото како нивна валута. Данска, Летонија и Литванија се сегашни учесници во европскиот механизам за девизен курс ("ERM II"). Данска и Обединетото Кралство добија посебно повлекување од Договорот за ЕУ овозможувајќи им постојано членство во Европскиот механизам на девизен курс (,,ERM II"), без притоа да влезат во ,,третата фаза од ЕМУ “. Летонија и Литванија, треба допрва да се усогласат со сите критериуми за конвергентност за да влезат во третата фаза.Што се однесува до останатите 6 земји-членки кои не припаѓаат на еврозоната (Шведска, Полска, Чешка, Романија и Бугарија ), тие се обврзани со договор и на време да влезат во третата фаза,со исполнување на сите критериуми за конвергентност а што се однесува до последното членство во ("ERM II"), тоа е нешто за кое земјата-членка може да одлучи да не поднесе молба доколку не сака да го воведе еврото. Десетте земји коишто не се во еврозоната, а се земји-членки на ЕУ ќе продолжат да си ги користат нивните локални и историски валути.

Првите идеи за економска и монетарна унија во Европа беа изнесени и пред основањето на Европските заедници. На пример, веќе во 1929 година, во Лигата на народите, Густав Стресман побара европска валута наспроти позадината на зголемена економска поделба која се должи на големиот број нови држави во Европа после Втората светска војна.

Првиот обид да се создаде економска и монетарна унија помеѓу членките на Европските заедници, потекнува од иницијативата на [[Европската комисија]] во 1969 година, која ја изнесува потребата за ,,поголема координација на економските политики и монетарна

Европскиот систем на централни банки (ЕСЦБ), којшто ќе стане одговорен за дефинирање и спроведување на монетарната политика.

:'''Втора фаза: Од 1ви јануари 1994 година до 31ви декември 1998 година'''

:

: Постојат дебати околу тоа дали земјите од еврозоната сочинуваат оптимално валутно подрачје.

: '''Нефлексибилноста на монетарната политика'''

:Откога членството во еврозоната ја воспоставува единствената [[монетарна политика]], поединечните земји-членки