Екипен хронометар

Екипниот хронометар (ТТТ) е друмска велосипедска трка во која екипите на велосипедистите возат против часовникот (види индивидуален хронометар за подетален опис на хронометарот).

Тим ЦСЦ на Тур де Франс 2004

Екипите започнуваат на еднакви интервали, обично две, три или четири минути разлика. Почетниот поредок обично е заснован на индивидуалните времиња на претходните настани, но на екипните хронометри во склоп на повеќеетапните друмски трки (како Тур де Франс) највисоко пласираната екипа обично започнува подоцна. Тие што започнуваат подоцна имаат предност во дознавањето на времињата кои се потребни за победа (и исто така ова го прави настанот поинтересен за гледачите).

За разлика од индивидуалните хронометри, каде на натпреварувачите не им е дозволено употреба на заветрина, еден зад друг, на екипните хронометари, возачите во секоја екипа ова го користат како нивна тактика, секој член да биде на чело, додека колегите „седат“ позади. По нивниот ред, водечкиот возач ќе преземе, дозволувајќи на следниот возач да го преземе водството, додека водачот оди позади во екипата.

Тактики и формација

Ротација во единствена линија на темпо

Главниот принцип зад екипните хронометри е дека неколку возачи може да возат на чело на групата малку над нивниот аеробен праг, додека останатите ја користат заветрината зад тие возачи. Потоа возачите ротираат, дозволувајќи некои возачи да се повратат додека ја користат заветрината зад посвежите членови. Возачи кој вози на чело се вели дека ја презел смената.

Забрзувањата бараат посилни напори и поради тоа треба да имаат смирено и постојано темпо. Различни возачи имаат различна сила, аеробен праг и аеродинамика. СО цел да се израмнат напорите и да не „изгорат“ некои членови прерано, послабите возачи имаат пократки смени на чело на групата, а посилните возачи имаат подолги смени, сите со иста брзина без да има промена во темпото. Возачот ја завршува смената така што се преместува на крајот на групата, а возачот кој порано возел зад овој возач ја презема неговата задача. Возачот на кој му треба повеќе време за обнова на силата, може да помине повеќе време позади во групата, додека другите членови ротираат на чело на групата. Со забрзување на посакуваната брзина, возачите преземаат посилни, но пократки смени на чело на групата, како не би изгореле.

Изборот на формацијата е многу важен за резултатот на екипата, бидејќи тоа одредува колку брзи ќе бидат возачите при ротацијата. Две најпопуларни формации се единствена линија на темпо и двојна линија на темпо. Во единствената линија на темпо, возачите имаат подолги смени. Често, двојната линија на темпо е посакувана бидејќи секој возач зема пократки смени и со тоа се одржува посилно темпо. Ова е причината зашто двојните линии на темпо почесто се гледаат на крајот на екипните хронометри, кога екипата се близу целта.

Забележаното завршно време во екипниот хронометар често е засновано на n-тиот возач во секоја екипа. На пример, на етапните трки како Тур де Франс или Џиро д’Италија, завршното време е засновано на 5. возач во екипата од вкупно девет возачи по екипа. Затоа, екипата може да одбере неколку од своите возачи да преземат крајна смена или смртна смена кон крајот на хронометарот, каде возачите возат толку силно на чело на групата што на крајот се истоштуваат себеси, без надеж подоцна да се вратат во групата, дури и на последното место во формацијата. Потоа тие отпаѓаат и ги препуштаат преостанатите членови на екипата да го заврши екипниот хронометар.

Професионално ниво

На професионално ниво, велосипедските екипи често се придружувани од мотори, автомобили на екипата и членови на организацијата. На големите етапни трки, екипните хронометари ги вклучуваат сите членови на екипата, со време на петтиот возач кога ќе ја премине целта. Ова ја охрабрува екипата да го одржи минималниот број членови потребни за забележување на времето; што повеќе возачи има екипата, има можност за повеќе смени на чело на групата; некои екипи може да ги жртвуваат послабите возачи за да одржат посилни темпо или посилните возачи може да вложат поголеми напори во првиот дел на патеката за да ѝ дадат добар почеток на екипата, пред да отпаднат од групата и завршат сами.

Екипни хронометри на етапните трки

На етапна трка обично екипите се состојат од неколку членови. Секој член на екипата е задолжен со времето на n-тиот член на екипата кој ќе ја помине целта; ова е обично откако членот на медијаната од екипата со девет луѓе (н.п. петтиот од девет членови на екипата на Тур де Франс). Меѓутоа, доколку возачот отпадне од главната група на екипата на патеката, завршувајќи на (n+1)-то место или подоцна, потоа отпаднатиот возач ќе го добие своето време, не тоа на петтиот возач. Ова значи дека често има тешки одлуки за самиот водач на екипата и хаос, доколку не се почитуваат основните правила од менаџерот на екипата.

Правилото '(n+1)-тиот возач' исто така спречува водачот на екипата, кој е далеку посилен од останатите членови да вози со сопствено темпо и да постави добро време, притоа овозможувајќи им на послабите членови голем напредок во генералниот пласман. Традиционално, секоја екипа добива исто време забележано на таа етапа.

Започнувајќи од Тур де Франс 2004, единствената екипа која го добила истото време на Тур де Франс била победничката екипа; останатите екипи добивале казни засновани на нивните пласмани на таа етапа - на пример, возачите во екипа која завршила шест минути зад победникот може да изгубат само три минути во генералниот пласман. Според ова правило, секоја екипа која ќе заврши во рамките на 30 секунди од победничкото време може да заработи исто време. Ова се случило во 2005, кога Тим ЦСЦ завршиле две секунди зад екипата на Ленс Армстронг Дискавери Ченл на хронометарот таа година. Некои ги сметале овие промени како обид за спречување на членовите од УС Постал Сервис Тим, предводени од Ленс Армстронг, од добивање премногу време во однос на нивната конкуренција; организаторите категорично ги отфрлиле овие обвинувања. Откако се вратил екипниот хронометар на Тур де Франс 2009, оваа промена на правилото не била задржана. Екипниот хронометар во 2009 е скоро 30 километри пократок отколку во изданието во 2005.

Доколку етапната трка започне со екипен хронометар, водечката маичка му се доделува на возачот, кој е прв во победничката екипа.

Најбрзиот екипен хронометар на Тур де Франс бил на Дискавери Ченл во 2005. Екипата ја извозела етапата од 67,5 километри со просек од 57,324 км/на час.