Комитопули: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Отстрането уредувањето на 217.16.91.177 (разговор), вратено на последната верзија на ZéroBot
Ред 64:
{{familytree/end}}
 
== Номенклатура ==
 
Има дебата помеѓу [[бугарија|бугарските]] и [[македонија|македонските]] историчари за етничката припадност на члевоните на династијата и Македонската држава. Бугарските историчари му даваат бугарски каракатер на Самуил и на неговото царство и притоа се истакнува дека Самуил е Бугарин по род, по смртта на бугарскиот цар [[Борис II]], за цар е прогласен Роман, неговиот брат, а во приод од околу 6 години Самуил бил главен војсководец и дури по смртта на законскиот владетел се прогласил за бугарски цар <ref><small>''Тhe Oxford Dictionary of Byzantium. Vol 1. Oxford University Press, 1991. (page 1838)''</small></ref><ref>'<small>'Ulf Brunnbauer, [http://www.iis.unsa.ba/izdavacka_djelatnost/posebna_izdanja/mitovi/mitovi_brunnbauer.html DREVNA NACIONALNOST I VJEKOVNA BORBA ZA DRŽAVNOST: HISTORIOGRAFSKI MITOVI U REPUBLICI MAKEDONIJI (BJRM)], Zbornik radova "Historijski mitovi na Balkanu", Sarajevo, 2003: Postojeća nauka smatra Samuilovu državu bugarskom, što je pretpostavka koja ima oslonca u primarnih izvorima: bizantijski autori zovu je 'Bugarska' a njen živalj 'Bugari'. Samuil je sebe smatrao vladarom 'Bugara', a ne 'Makedonaca'. Bizantijski car Vasilije II, koji je zadao strašan poraz Samuilovim snagama 1014. godine, zaslužio je epitaf 'bugarski koljač'. {{bs}}''</small></ref><ref><small>''Steven Runciman, "A history of the First Bulgarian Empire", G. Bell & Sons, London, 1930, chapter The end of an empire. {{en}}''</small></ref><ref><small>''Срђан Пириватрић, "Самуилова држава. Обим и карактер", Београд, 1997, стр. 133-144. {{sr}}''</small></ref><ref><small><small>Г. Г. Литаврин, "Формирование и развитие болгарского раннефеодального государства (Конец VII - начало XI в.), "Раннефеодальные государства на Балканах VII-XII вв.", Академия наук СССР, Институт Славяноведения и Балканистики, Москва, 1985, стр. 178-183. {{ru}}</small></small></ref><ref><small>''[http://en.wikipedia.org/wiki/Dimitri_Obolensky Димитри Оболенски], "Византийската общност. Източна Европа 500-1453", Университетско издателство "Св. Климент Охридски", София, 2001, стр 177-180. {{bg}}''</small></ref><ref><small>''[http://en.wikipedia.org/wiki/Fyodor_Uspensky Федор И. Успенский], "История Византийской империи", том 2, "Мысль", Москва, 1997, стр. 415-429. {{ru}}''</small></ref><ref><small>''[http://en.wikipedia.org/wiki/Barbara_Jelavich Барбара Йелавич], "История на Балканите XVIII-XIX в.", София, 2003, том 1, стр. 32. {{bg}}''</small></ref><ref>. <small>''В. Горина, Московский государственный университет, ЗАВОЕВАНИЕ БОЛГАРИИ ВИЗАНТИЕЙ (КОНЕЦ Х-НАЧАЛО XI в.) В РУССКОМ ХРОНОГРАФЕ, "МАКЕДОНИЯ - ПРОБЛЕМЫ ИСТОРИИ И КУЛЬТУРЫ", Институт славяноведения, Российская Академия Наук, Москва, 1999. {{ru}}''</small></ref><ref><small>''И. И. Калиганов, Институт славяноведения РАН, РАЗМЫШЛЕНИЯ О МАКЕДОНСКОМ "СРЕЗЕ" ПАЛЕОБОЛГАРИСТИКИ, "МАКЕДОНИЯ - ПРОБЛЕМЫ ИСТОРИИ И КУЛЬТУРЫ", Институт славяноведения, Российская Академия Наук, Москва, 1999. {{ru}}''</small></ref><ref><small>''Др. Милан Савиђ, "ИСТОРИЈА БУГАРСКОГА НАРОДА ДО ПРОПАСТЕ ДРЖАВЕ МУ", у Новом Саду, издање "Српске народне задружне штампарије", 1878''</small></ref> <ref><small><small>Мишел Каплан, "Византија", Клио 2008, Београд (Главни уредник, Зоран Хамовиђ) стр. 34</small></small></ref><ref><small>''ЕНЦИКЛОПЕДИЯ ИСТОРИЯ НА СВЕТА, Издателство "Фют", София, 2002. Издадено със сългасие на Kingfisher Publication Plc.''</small></ref><ref><small>''Steven Runciman, "A history of the First Bulgarian Empire", G. Bell & Sons, London, 1930, chapter The end of an empire. {{en}}''</small></ref><ref><small>''Fine, Jr., John V.A. (1987). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor: University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-10079-8.''</small></ref>. Дека Самуил е бугарски цар тие се повикуваат на голем број средновековни документи во кој Самуил се нарекува бугарски владетел и бугарски цар <ref> <small>''"Историски синопсис" од Јован Скилица, види: Ioannis Scylitzae Synopsis Historiarum (ed. Hans Thurn, CFHB, 1973; ISBN (978)3110022858).''</small></ref><ref><small>''Jaхиjа Антиохиски Византиско-Арапски хроники, види: The Byzantine-Arab Chronicle (938-1034) of Yahya b. Sa’id Al-Antaki (Yahya of Antioch)''.</small></ref><ref><small>''Летопис Попа Дукљанина, види: Ferluga, Jadran. Die Chronic des Priesters von Diokleia als Quelle fur die byzantinische Geschichte, Byzantina 10 (1980), 429-460''</small></ref><ref><small>''Всеопшта историjа на Степанос Таронци, види: Stepanos, Tarōnetsi (Stepanos Asoghik Taronetsi, 10th-11th c.) Tiezerakan patmutyun, Erevan, 2000, Pp. 455 (303 - 304).''</small></ref><ref><small>''Древнерусские хронографы, (вторая половина XIV-XVI в.) види: Турилов А.А. К вопросу о болгарских источниках Русского хронографа, Летописи и хроники: Сб. статей. М., 1984.''</small> </ref> . Дополнително на тоа се истакнува дека како Македонец се нарекува византискиот цар [[Василиј II]] и дека тој потекнувал од византиската тема Македонија, која се наоѓала во денешната област [[Тракија]] и дека по уништувањето на самуиловата држава Василиј се нарекол ''Бугароубиец'' <ref><small>''Стојан Ристески - „Создавањето на современиот македонски литературен јазик“, Скопје 1988, НИО Студентски збор, стр. 52, 485''</small></ref><ref><small>''Georgije Ostrogorski - „History of the Byzantine State“, Rutgers University Press, стр. 310''</small></ref><ref><small>''''Paul Stephenson. The Legend of Basil the Bulgar-Slayer, Cambridge 2003, стр. 1, Rather it is a survey, from the time of his death to the present, of Basil's reputation as the „Bulgar-Slayer“, which challenges the notion that his reign was the culmination of a „golden age“.''</small></ref> . Покрај овие тврдења се истакнува дека бугарскиот патријарх Дамјан бега во [[Охрид]] и дека овој град станува седиште на бугарската патријаршија со што се тврди дека [[Охрид]] е бугарска престолнина, а не македонска <ref><small>И''ван Снeгаровъ. "История на Охридската Архиепископия" Том 1. От основаването до завладяването на Балканския полуостров от турците, стр. 55-62''</small></ref>. Уредувањето на самуиловата држава ги имала истите традиции како и Бугарското царство <ref><small>''Гюзелев, В., „''Кавханите и ичиргу боилите в българското канство-царство (VII-XI в.)''“, Пловдив, 2007, ISBN 978-954-91983-1-7, с. 79-80; Андреев, Й., Лазаров, Ив., Павлов, Пл., „''Кой кой е в Средновековна България''“, София, 1994, ISBN 954-01-0476-9, с. 99-100''</small></ref><ref><small>''Moravcsik, G. Byzantinoturcica II. Sprachreste der Türkvölker in den byzantinischen Quellen. Leiden 1983, ISBN 978-90-04-07132-2, с. 156''</small></ref> и дека денешната област Македонија по 1018 година е именувана од страна на Василиј II за посебна административна единица или тема под името Бугарија. Во бугарската историографија посебно се истакнува битолскиот натпис на Иван Владислав во кој себеси се именува како бугарски цар од бугарски род, а неговиот син го носи името Пресијан како името на бугарскиот хан.
 
Има дебата помеѓу [[бугарија|бугарските]] и [[македонија|македонските]] историчари за етничката припадност на члевоните на династијата и Македонската држава. Бугарските историчари му даваат бугарски карака
 
 
 
 
амуил и на неговото царство и притоа се истакнува дека Самуил е Бугарин по род, по смртта на бугарскиот цар [[Борис II]], за
цар е прогласен Роман, неговиот брат, а во приод од околу 6 години Самуил бил главен војсководец и дури по смртта на законскиот владетел се прогласил за бугарски цар <ref><small>''Тhe Oxford Dictionary oyzantium. Vol 1. Oxford University Press, 1991. (page 1838)''</small></ref><ref>'<small>'Ulf Brunnbauer, [http://www.iis.unsa.ba/izdavacжlatnost/posebna_izdanja/mitovi/mitovi_brunnbauer.html DREVNA NACIONALNOST I VJEKOVNA BORBA ZA DRŽAVNOST: HISTORIOGRAFSKI MITOVI U REPUBLICI MAKEDONIJI (BJRM)], Zbornik radova "Historijski mitovi na Balkanu", Sarajevo, 2003: Postojeća nauka smatra Samuilovu državu bugarskom, što je pretpostavka koja ima oslonca u primarnih izvorima: bizantijski autori zovu je 'Bugarska' a njen živalj 'Bugari'. Samuil je sebe smatrao vladarom 'Bugara', a ne 'Makedonaca'. Bizantijski car Vasilije II, koji je zadao strašan poraz Samuilovim snagam
 
pire. {{en}}''</small></ref><ref><small>''Срђан Пириватрић, "Самуилова држава. Обим и карактер", Београд, 1997, стр. 133-144. {{sr}}''</small></ref><ref><small><small>Г. Г. Литаврин, "Формирование и развитие болгарского раннефеодального государства (Конец VII - начало XI в.), "Раннефеодальные государства на Балканах VII-XII вв.", Академия наук СССР, Инст03, том 1, стр. 32. {{bg}}''</small></ref><ref>. <small>''В. Горина, Московский государственный университет, ЗАВОЕВАНИЕ БОЛГАРИИ ВИЗАНТИЕЙ (КОНЕЦ Х-НАЧАЛО XI в.) В
 
 
 
 
 
 
 
 
РУССКОМ ХРОНОГРАФЕ, "МАКЕДОНИЯ - ПРОБЛЕМЫ ИСТОРИИ И КУЛЬТУРЫ", Институт славяноведения, Российская Академия Наук, Москва, 1999. {{ru}}''</small></ref><ref><small>''И. И. Калиганов, Институт славяноведения РАН, РАЗМЫШЛЕНИЯ О МАКЕДОНСКОМ "СРЕЗЕ" ПАЛЕОБОЛГАРИСТИКИ, "МАКЕДОНИЯ - ПРОБЛЕМЫ ИСТОРИИ И КУЛЬТУРЫ", Институт славяноведения, Российская Академия Наук, Москва, 1999. {{ru}}''</small></ref><ref><small>''Др. Милан Савиђ, "ИСТОРИЈА БУГАРСКОГА НАРОДА ДО ПРОПАСТЕ ДРЖАВЕ МУ", у Новом Саду, издање "Српске народне задружне штампарије", 1878''</small></ref> <ref><small><small>Мишел Каплан, "Византија", Клио 2008, Београд (Главни уредник, Зоран Хамовиђ) стр. 34</small></small></ref><ref><small>''ЕНЦИКЛОПЕДИЯ ИСТОРИЯ НА СВЕТА, Издателство "Фют", София, 2002. Издадено със сългасие на Kingfisher Publication Plc.''</small></ref><ref><small>''Steven Runciman, "A history of the First Bulgarian Empire", G. Bell & Sons, London, 1930, chapter The end of an empire. {{en}}''</small></ref><ref><small>''Fine, Jr., John V.A. (1987). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor: University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-10079-8.''</small></ref>. Дека Самуил е бугарски цар тие се повикуваат на голем број средновековни документи во кој Самуил се нарекува бугарски владетел и бугарски цар <ref> <small>''"Историски синопсис" од Јован Скилица, види: Ioannis Scylitzae Synopsis Historiarum (ed. Hans Thurn, CFHB, 1973; ISBN (978)3110022858).''</small></ref><ref><small>''Jaхиjа Антиохиски Византиско-Арапски хроники, види: The Byzantine-Arab Chronicle (938-1034) of Yahya b. Sa’id Al-Antaki (Yahya of Antioch)''.</small></ref><ref><small>''Летопис Попа Дукљанина, види: Ferluga, Jadran. Die Chronic des Priesters von Diokleia als Quelle fur die byzantinische Geschichte, Byzantina 10 (1980), 429-460''</small></ref><ref><small>''Всеопшта историjа на Степанос Таронци, види: Stepanos, Tarōnetsi (Stepanos Asoghik Taronetsi, 10th-11th c.) Tiezerakan patmutyun, Erevan, 2000, Pp. 455 (303 - 304).''</small></ref><ref><small>''Древнерусские хронографы, (вторая половина XIV-XVI в.) види: Турилов А.А. К вопросу о болгарских источниках Русского хронографа, Летописи и хроники: Сб. статей. М., 1984.''</small> </ref> . Дополнително на тоа се истакнува дека како Македонец се нарекува византискиот цар [[Василиј II]] и дека тој потекнувал од византиската тема Македонија, која се наоѓала во денешната област [[Тракија]] и дека по уништувањето на самуиловата држава Василиј се нарекол ''Бугароубиец'' <ref><small>''Стојан Ристески - „Создавањето на современиот македонски литературен јазик“, Скопје 1988, НИО Студентски збор, стр. 52, 485''</small></ref><ref><small>''Georgije Ostrogorski - „History of the Byzantine State“, Rutgers University Press, стр. 310''</small></ref><ref><small>''''Paul Stephenson. The Legend of Basil the Bulgar-Slayer, Cambridge 2003, стр. 1, Rather it is a survey, from the time of his death to the present, of Basil's reputation as the „Bulgar-Slayer“, which challenges the notion that his reign was the culmination of a „golden age“.''</small></ref> . Покрај овие тврдења се истакнува дека бугарскиот патријарх Дамјан бега во [[Охрид]] и дека овој град станува седиште на бугарската патријаршија со што се тврди дека [[Охрид]] е бугарска престолнина, а не македонска <ref><small>И''ван Снeгаровъ. "История на Охридската Архиепископия" Том 1. От основаването до завладяването на Балканския полуостров от турците, стр. 55-62''</small></ref>. Уредувањето на самуиловата држава ги имала истите традиции како и Бугарското царство <ref><small>''Гюзелев, В., „''Кавханите и ичиргу боилите в българското канство-царство (VII-XI в.)''“, Пловдив, 2007, ISBN 978-954-91983-1-7, с. 79-80; Андреев, Й., Лазаров, Ив., Павлов, Пл., „''Кой кой е в Средновековна България''“, София, 1994, ISBN 954-01-0476-9, с. 99-100''</small></ref><ref><small>''Moravcsik, G. Byzantinoturcica II. Sprachreste der Türkvölker in den byzantinischen Quellen. Leiden 1983, ISBN 978-90-04-07132-2, с. 156''</small></ref> и дека денешната област Македонија по 1018 година е именувана од страна на Василиј II за посебна административна единица или тема под името Бугарија. Во бугарската историографија посебно се истакнува битолскиот натпис на Иван Владислав во кој себеси се именува како бугарски цар од бугарски род, а неговиот син го носи името Пресијан како името на бугарскиот хан.
 
Во официјалната светска историја Македонската држава и Дунавска Бугарија се сметаат за две одделни монархии во минатото.{{fact}}