Википедија

Блек-метал: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
илустрирање
с ситна поправка
Ред 81:
==Стилска поделба==
 
* '''Симфоничен блек метал''' – поджанр на блек металот во којшто се употребуваат симфониски или оркестарски елементи. Тоа може да вклучува и инструменти кои се користат во симфониските оркестри (пиано, виолина, виолончело, флејта и клавијатури), “чисти” или оперски вокали и помалку дисторзирани гитарски звуци.
* Викинг'''Викиншки металотметал''' е стил во којшто нордискиот блек метал стил се комбинира со нордиска фолк музика и митологија. Викиншкиот метал често има суров метал звук кој може да биде „надополнет со тажни клавијатурски мелодии“. Вокалите обично се мешавина од високо врескање и „чисто“ хорско пеење. Сепак, терминот „викинг метал“ може исто така да се употреби за опис на било која блек метал група кои употребуваат викиншки елементи или теми во својот стил, текстови, изглед или изведба. Изворната идеја за викиншкиот метал може да се препознае во албумите како “Blood Fire Death” (1988) и “Hammerheart” (1990) од шведската група Батори.
* '''Паганскиот метал''' спојува влијанија од блек металот или од фолклорниот метал со предхристијански традиции. Норвешките групи како Ин д’ вудс е една од првите групи кои се најчесто сметани за пагански метал. Во средината на 1990-тите, ирските групи како Круачан и Примордиал почнаа да комбинираат блек метал со ирска фолк музика.
* '''Блекенд дет метал''' (исцрнет дет метал) е стил кој претставува комбинација меѓу дет метал и блек метал. Примери за ваквиот стил на музика се Белфегор, Бехемот, Акеркок и Сакраментум.
* '''Блек-дум''', исто така познат како блекенд дум, е стил којшто претставува комбинација меѓу дум метал (doom metal) и блек метал. Вакви групи се Форготен Тум и Вудс оф Ајпрес.
* '''Вор метал''' или '''воен метал''', исто така познат како воен блек метал, е агресивен и хаотичен блек метал стил, опишан од новинарот на “Рок хард” (Rock Hard) Волк-Ридигер Милман како “свиреп” и “ударен”, инспириран од групи од првиот бран, како Батори, Веном, Позест и Содом, како и од стари грајнкор, блек и дет метал групи како Рипалшан, Аутопси, Саркофаго и првите две изданија на Сепултура. Вакви групи се Бласфеми, Аркгоут, Импајати, Ин батл и Зајклон-Бе
 
*== Идеологија ==
* Првиот бран носел сатанистичка слика за себе, повеќето од бендовите биле идеолошки поврзани со сатанизмот; со вториот бран, сатанизмот како идеологија го дефинирал блек металот. Бендовите што се поврзувале себеси со блек метал се генерално против христијанството. Артисти кои се противат на христијанството имаат тенденција да промовираат атеизам, антиатеизам, паганизам или сатанизам.
* Во норвешки документарец, Фенриз вели дека „блек металот е индивидуализам пред се“, а артистите имаат тенденција да поддржуваат индивидуализам, иако следбениците на Еронимус имаат тенденција да поддржуваат анти-индивидуализам. Според главната теза на Бенџамин Хедге Олсон, „блек металот се карактеризира со конфликт меѓу радикален индивидуализам и групен идентитет и преку обидот за прифаќање на двете спротивности во исто време“. Повремено артистите пишуваат текстови кои изгледаат нихилистички и мизантропски, иако се дебатира дали тоа го претставува нивниот менталитет. Во некои случаи блек метал артистите поддржуваат и романтичен национализам. Како и да е, голем број блек метал артисти трагаат по одразување на своите околности со својата музика. Документаристот Сем Дан забележал дека во норвешката сцена „како никоја друга метал сцена, културата и местото се дел од музиката и сликата“. ВО еден напис во Chronicles of Chaos се вели дека „главна карактеристика на речиси сиот блек метал е фасцинацијата со минатото“. Со оглед на тоа, Арон Вивер од Wolves in the Throne Room рекол во едно интервју: „Мислам дека блек металот е уметничко движење кое ја критикува моденроста на фундаментално ниво, велејќи дека на модерниот свет му недостига нешто“.▼
 
* Што се однесува до звукот на блек металот, постојат две конфликтни групи во жанрот: „тие што се верни на корењата на жанрот и тие што воведуваат прогресивни елементи“. Првите веруваат дека музиката секогаш треба да биде минималистичка – изведувана само со стандардна гитара, бас и тапани, и да е помалку квалитетно снимена. Еден поддржувач на ова е Блејк Џад од Nachtmystium, кој одбива да му го нарекуваат бендот блек метал поради отстапувањето од типичниот звук на овој жанр. Сноре Рух од Thorns, пак, вели дека модерниот блек метал е „премногу ограничен“ и верува дека тоа „не била идејата на почетокот“. Ерик Хорнер од бендот Throne of Malediction од Монтана, САД, вели „Јас лично сметам дека блек или екстремниот метал има нешто што може да се нарече „мода“ што го прави вистинска „уметност“. Иако голем број бендови го базираат врз сатанистичко верување, јас не се согласувам дека е тоа единствениот начин да се прави „блек метал“. Блек металот за мене е чиста емоција и индивидуалност. Тоа е жанр каде убави пијано компоцизии може да се спојат со пискави ѕверски вокали и чисти гитари. Што се однесува до мене, нема граница“.▼
▲* Во норвешки документарец, Фенриз вели дека „блек металот е индивидуализам пред се“, а артистите имаат тенденција да поддржуваат индивидуализам, иако следбениците на Еронимус имаат тенденција да поддржуваат анти-индивидуализам. Според главната теза на Бенџамин Хедге Олсон, „блек металот се карактеризира со конфликт меѓу радикален индивидуализам и групен идентитет и преку обидот за прифаќање на двете спротивности во исто време“. Повремено артистите пишуваат текстови кои изгледаат нихилистички и мизантропски, иако се дебатира дали тоа го претставува нивниот менталитет. Во некои случаи блек метал артистите поддржуваат и романтичен национализам. Како и да е, голем број блек метал артисти трагаат по одразување на своите околности со својата музика. Документаристот Сем Дан забележал дека во норвешката сцена „како никоја друга метал сцена, културата и местото се дел од музиката и сликата“. ВО еден напис во Chronicles of Chaos се вели дека „главна карактеристика на речиси сиот блек метал е фасцинацијата со минатото“. Со оглед на тоа, Арон Вивер од Wolves in the Throne Room рекол во едно интервју: „Мислам дека блек металот е уметничко движење кое ја критикува моденроста на фундаментално ниво, велејќи дека на модерниот свет му недостига нешто“.
* Некои проминентни музичари во таа сцена тврдат дека на блек металот не му треба никаква идеологија. На пример, Јан Аксел Бломберг во едно интервју за Metal Library: „Според мене, блек металот денес е само музика“. Слично, Сигурд Вонгравен рекол во документарецот Murder Music дека блек металот „не мора да биде сатанистички, се додека е мрачен“. Еден напис во списанието Slayer ги нападнал музичарите дека „повеќе се грижат за своите гитари отколку за суштината врз која целиот концепт е базиран“, и тврдел дека „самата музика не им е првиот приоритет“. ▼
 
* Сатанизам▼
▲* Што се однесува до звукот на блек металот, постојат две конфликтни групи во жанрот: „тие што се верни на корењата на жанрот и тие што воведуваат прогресивни елементи“. Првите веруваат дека музиката секогаш треба да биде минималистичка – изведувана само со стандардна гитара, бас и тапани, и да е помалку квалитетно снимена. Еден поддржувач на ова е Блејк Џад од Nachtmystium, кој одбива да му го нарекуваат бендот блек метал поради отстапувањето од типичниот звук на овој жанр. Сноре Рух од Thorns, пак, вели дека модерниот блек метал е „премногу ограничен“ и верува дека тоа „не била идејата на почетокот“. Ерик Хорнер од бендот Throne of Malediction од Монтана, САД, вели „Јас лично сметам дека блек или екстремниот метал има нешто што може да се нарече „мода“ што го прави вистинска „уметност“. Иако голем број бендови го базираат врз сатанистичко верување, јас не се согласувам дека е тоа единствениот начин да се прави „блек метал“. Блек металот за мене е чиста емоција и индивидуалност. Тоа е жанр каде убави пијано компоцизии може да се спојат со пискави ѕверски вокали и чисти гитари. Што се однесува до мене, нема граница“.
* Блек металот првично бил употребен како термин за екстремни метал бендови со сатанистички текстови, иако повеќето бендови од „првиот бран“ употребували сатанизам само за да шокираат; еден од неколку те исклучоци е пејачот Кинг Дајмонд од Mercyful Fate, член на Сатанистичката црква, кого Мајкл Мојнихан го нарекол „еден од ретките изведувачи на сатанистички метал од 80-ти, кој е повеќе од само позер со ѓаволски изглед за да шокира“.▼
 
* Гитаристот Еронимус на Mayhem бил централната фигура во утврдувањето на идеологијата за норвешката блек метал сцена. Тој и неговите следбеници го одбиле Антон Лавеј и Сатанистичката црква, и наместо тоа промовирале мизантропско обожување на ѓаволот. Бенџамин Хедге Олсон напишал дека ја трансформирале квази-сатанистичката театралност на Веном во форма на културно изразување уникатно за разлика од другите форми на метал или сатанизам“ и „го напуштиле обичните идентитети и амбиции на другите форми на метал во корист на религиозен и идеолошки фанатизам“. Бендовите кои не биле теистички сатанисти, не се сметале за „блек метал“ според Еронимус и други битни членови на норвешката сцена. Во тоа време, бендовите со норвешки стил, но без сатанистички текстови, имале тенденција да употребуваат други термини за нивната музика. Дене сите се проминенти музичари, како Инфернус, Ариок и Ерик Даниелсон, кој инсистира дека сатанизмот треба да биде пред се. Некои бендови се префрлиле од сатанизам кон паганизам; бидејќи блек металот традиционално се дефинира со сатанизам, „за многу пуристи во блек металот ова подоцнежно придвижување го дисквалификува еден бенд како „блек“, и наместо тоа го сместуваат под други варијанти, како паган, викинг, трол, форест и сл“. ▼
▲* Некои проминентни музичари во таа сцена тврдат дека на блек металот не му треба никаква идеологија. На пример, Јан Аксел Бломберг во едно интервју за Metal Library: „Според мене, блек металот денес е само музика“. Слично, Сигурд Вонгравен рекол во документарецот Murder Music дека блек металот „не мора да биде сатанистички, се додека е мрачен“. Еден напис во списанието Slayer ги нападнал музичарите дека „повеќе се грижат за своите гитари отколку за суштината врз која целиот концепт е базиран“, и тврдел дека „самата музика не им е првиот приоритет“.
* Не-блек метал▼
 
* Не-блек метал, или христијански блек метал, се употребува како термин за опишување на музика која звучи музички слично на блек металот но каде артистите, текстовите и изгледот промовираат христијанство. Првиот албум на австралискиот бенд Horde, наречен Hellig Usvart, издаден преку Nuclear Blast Records, честопати е нарекуван првиот христијански блек метал албум, иако неговиот единствен член, познат како Анонимус, вели дека „имало и слични бендови како неговиот пред времето на Horde, дури и во Норвешка“, упатувајќи на бендови како што е Antestor, формиран ов 1990, иако пред 1993 биле дет/дум бенд со различно име, Crush Evil. Hellig Usvart предизвикал голема контроверза на блек метал сцената, и лидерите на Nucelar Blast Records почнале да добиваат смртни закани со барање да ги посочат имињата на членовите на бендовите. Името Анонимус подоцна се поврзало со Џејсон Шерлок, тапанар за бендовите Mortification и Paramaecium. ▼
▲*== Сатанизам ==
* Многумина од блек метал сцената гледаат кон „христијанскиот блек метал“ како оксиморон. Во британскиот документарец Murder Music: A History of Black Metal од 2007, сите интервјуирани музичари рекле дека блек металот не може да биде христијански. Терминот „христијански блек метал“ влече исмевања од блек метал музичарите, на пример, Мартин Валкиер од англискиот метал бенд Sabbat искоментирал: „Христијански блек метал? И што прават тие? Градат цркви? Ги поправаат? (смеење)“. Сепак, голем број сегашни не-блек метал бендови како што е Crimson Moonlight сметаат дека блек металот сега е променет од идеолошко движење во чисто музички жанр, и дека затоа својата музика ја нарекуваат блек метал. ▼
▲* Блек металот првично бил употребен како термин за екстремни метал бендови со сатанистички текстови, иако повеќето бендови од „првиот бран“ употребували сатанизам само за да шокираат; еден од неколку те исклучоци е пејачот Кинг Дајмонд од Mercyful Fate, член на Сатанистичката црква, кого Мајкл Мојнихан го нарекол „еден од ретките изведувачи на сатанистички метал од 80-ти, кој е повеќе од само позер со ѓаволски изглед за да шокира“.
* Национал-социјалистички блек метал▼
 
* Национал-социјалистичкиот блек метал (НСБМ) е термин што се употребува за артисти кои промовираат наци верувања преку својата музика. НСБМ не се смета како посебен под-жанр, бидејќи не може да се свири блек метал на национал-социјалистички начин. Некои блек метал бендови упатуваат на нацистичка германија само за да шокираат, со што погрешно ги идентификуваат како НСБМ. Поради овие пишувања и десничарските погледи, Варг Викернес се смета како главната инспирација за таквите движења во сцената, НСБМ движења. Викернес, сепак, се обидел да се дистанцира од нацизмот и НСБМ сцената, претпочитајќи да се смета како „одалист“ наместо „социјалистички“, „материјалистички“ наци.▼
▲* Гитаристот Еронимус на Mayhem бил централната фигура во утврдувањето на идеологијата за норвешката блек метал сцена. Тој и неговите следбеници го одбиле Антон Лавеј и Сатанистичката црква, и наместо тоа промовирале мизантропско обожување на ѓаволот. Бенџамин Хедге Олсон напишал дека ја трансформирале квази-сатанистичката театралност на Веном во форма на културно изразување уникатно за разлика од другите форми на метал или сатанизам“ и „го напуштиле обичните идентитети и амбиции на другите форми на метал во корист на религиозен и идеолошки фанатизам“. Бендовите кои не биле теистички сатанисти, не се сметале за „блек метал“ според Еронимус и други битни членови на норвешката сцена. Во тоа време, бендовите со норвешки стил, но без сатанистички текстови, имале тенденција да употребуваат други термини за нивната музика. Дене сите се проминенти музичари, како Инфернус, Ариок и Ерик Даниелсон, кој инсистира дека сатанизмот треба да биде пред се. Некои бендови се префрлиле од сатанизам кон паганизам; бидејќи блек металот традиционално се дефинира со сатанизам, „за многу пуристи во блек металот ова подоцнежно придвижување го дисквалификува еден бенд како „блек“, и наместо тоа го сместуваат под други варијанти, како паган, викинг, трол, форест и сл“.
* НСБМ артистите се малцинство во блек металот, според Матијас Гардел и Бенџамин Хедге Олсон. Критикувани се од некои проминентни влијателни блек метал музичари, вклучувајќи ги Јон Недтвеидт, Торментор, Кинг оф Хел, Инфернус, Лорд Ариман, Емперор Магус Калигула, Ричард Ледерер, Мајл В. Форд и членовите на Arkhon Infaustus. Нацизмот го карактеризираат како христијанството, како авторитарен, колективистички менталитет за „овци“.▼
 
▲*== Не-блек метал ==
▲* Не-блек метал, или христијански блек метал, се употребува како термин за опишување на музика која звучи музички слично на блек металот но каде артистите, текстовите и изгледот промовираат христијанство. Првиот албум на австралискиот бенд Horde, наречен Hellig Usvart, издаден преку Nuclear Blast Records, честопати е нарекуван првиот христијански блек метал албум, иако неговиот единствен член, познат како Анонимус, вели дека „имало и слични бендови како неговиот пред времето на Horde, дури и во Норвешка“, упатувајќи на бендови како што е Antestor, формиран ов 1990, иако пред 1993 биле дет/дум бенд со различно име, Crush Evil. Hellig Usvart предизвикал голема контроверза на блек метал сцената, и лидерите на Nucelar Blast Records почнале да добиваат смртни закани со барање да ги посочат имињата на членовите на бендовите. Името Анонимус подоцна се поврзало со Џејсон Шерлок, тапанар за бендовите Mortification и Paramaecium.
 
▲* Многумина од блек метал сцената гледаат кон „христијанскиот блек метал“ како оксиморон. Во британскиот документарец Murder Music: A History of Black Metal од 2007, сите интервјуирани музичари рекле дека блек металот не може да биде христијански. Терминот „христијански блек метал“ влече исмевања од блек метал музичарите, на пример, Мартин Валкиер од англискиот метал бенд Sabbat искоментирал: „Христијански блек метал? И што прават тие? Градат цркви? Ги поправаат? (смеење)“. Сепак, голем број сегашни не-блек метал бендови како што е Crimson Moonlight сметаат дека блек металот сега е променет од идеолошко движење во чисто музички жанр, и дека затоа својата музика ја нарекуваат блек метал.
 
▲*== Национал-социјалистички блек метал ==
▲* Национал-социјалистичкиот блек метал (НСБМ) е термин што се употребува за артисти кои промовираат наци верувања преку својата музика. НСБМ не се смета како посебен под-жанр, бидејќи не може да се свири блек метал на национал-социјалистички начин. Некои блек метал бендови упатуваат на нацистичка германија само за да шокираат, со што погрешно ги идентификуваат како НСБМ. Поради овие пишувања и десничарските погледи, Варг Викернес се смета како главната инспирација за таквите движења во сцената, НСБМ движења. Викернес, сепак, се обидел да се дистанцира од нацизмот и НСБМ сцената, претпочитајќи да се смета како „одалист“ наместо „социјалистички“, „материјалистички“ наци.
 
▲* НСБМ артистите се малцинство во блек металот, според Матијас Гардел и Бенџамин Хедге Олсон. Критикувани се од некои проминентни влијателни блек метал музичари, вклучувајќи ги Јон Недтвеидт, Торментор, Кинг оф Хел, Инфернус, Лорд Ариман, Емперор Магус Калигула, Ричард Ледерер, Мајл В. Форд и членовите на Arkhon Infaustus. Нацизмот го карактеризираат како христијанството, како авторитарен, колективистички менталитет за „овци“.
 
== Наводи ==
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Блек-метал“