Акцент во македонскиот јазик: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
дополнување |
||
Ред 1:
{{внимание}}
'''Акцентот''' ([[латински]]: ''accentus, потпевнување'') е изделување на еден слог од зборот со помош на одредени фонетски средства како што се сила на издишаната воздушна струја, висина на тонот или квалитетот на гласот. Акцентот ги засега самогласките како гласови со најголема звучност и како основа на слогот.{{ref|Opsta}} Во зависност од видот на изделената единица, било да е слог, збор или реченица, акцентот може да биде зборовен или ''слоговен'' и реченички или ''фразеолошки''. {{ref|Opsta}}
Ред 28 ⟶ 30:
#акцентски целости со клитика, кои се нарекуваат и ''клитички изрази''.
== Правила за акцентирање ==
1. Кај трисложните и повеќесложните зборови акцентот стои на третиот слог од крајот на зборот.
''На пр.: слаткáрница.''
2. Кај двосложните зборови акцентот стои на почетниот слог од зборот.
''На пр.: сéло.''
3. Кај едносложните зборови акцентот стои на единствениот слог.
''На пр.: сóн, дóм, бóл, вóл.''
4. Ако зборот се зголемува со додавање на претставки и наставки, акцентот се поместува за да застане секогаш на третиот [[слог]] од крајот на зборот.
''На пр.: грáд - грáди - и`зградба - изгрáдбата.''
== Наводи ==
| |||