Спартаково востание: Разлика помеѓу преработките

}}

 

 

Помеѓу 73 и 71 година п.н.е., група на побегнати робови (првобитно од околу 70 гладијатори за подоцна да брои повеќе од 120.000 мажи, жени и деца) се движела на римската територија ограбувајќи и пустошејќи ги римските домови. Групата имала неколку лидери, меѓу кои бил и легендарниот [[гладијатор]] [[Спартак]]. Борбената способност на мажите во оваа гурпа била на многу високо ниво. Тие ределе успеси во низа почнувајќи со локалните извидници, па римската [[полиција]] и сé до професионално обучуваните [[Римска легија|римски легионери]] под команда на [[конзул]]и. Нивното дејствување, [[Плутарх]] го опишал како обид на римските робови да побегнат од своите робовладетели низ [[Кисалпска Галија]], додека, пак, [[Апијан од Александрија|Апијан]] и [[Луциј Анеј Флориј|Флориј]]<ref>[[Луциј Анеј Флориј]], историчар кој пишувал за востанието на Спартак во своето дело - „Историја на Рим“; често се меша со Публиј Анеј Флориј - поет и говорник. Како што може да се види на наведената подолу веб страница, „Историја на Рим“ му се припишува на Публиј Флориј [http://www.livius.org/so-st/spartacus/spartacus_t03.html ]. Ова го потврдува и {The Oxford Classical Dictionary, Third Edition, Eds. Simon Hornblower, Anthony Spawforth, Oxford 1996, стр. 602.}-</ref> го окарактеризирале нивното дејствување како [[граѓанска војна]] во која робовите имале за цел да го завземат и [[Рим]].