Т. С. Елиот: Разлика помеѓу преработките

Во 1915 година [[Езра Паунд]], надворешен уредник на списанието „Поетри“ (Poetry, Поезија), ѝ препорачува на [[Хариет Монро]] (Harriet Monroe) основачот на списанието да ја објави „Љубовната песна на Џ. Алфред Пруфрок“. Иако изгледа како ликот Пруфрок да е средовечен човек, Елиот ги пишува најголемиот број од песните кога има само 22 години. Нејзините сега славни воведни стихови, кои го споредуваат вечерното небо со „пациент опиен на болничка маса“ беа сметани за шокантни и навредливи, особено во време кога [[Георгијанска поезија|георгијанската поезија]] беше поздравена заради нејзините извори од [[Романтизам|романтичарските поети]] на XIX век. Песната го следи свесното искуство на Пруфрок (предадено преку „тек на свеста“ форма карактеристична за [[Модернисти|Модернистите]]те), оплакувајќи ја неговата физичка и интелектуална инертност, изгубените можности во неговиот живот и недостатокот на духовен напредок, заедно со постојаната тема за неостварената телесна љубов. Критичките мислења се поделени на тоа дали нараторот го напушта своето престојувалиште за време на текот на нарацијата. Опишаните локации може да бидат интерпретирани како актуелни физички искуства, ментални преселувања или како симболички слики од потсвеста како на пример во рефренот „во собата жените идат и одат“ (In the room the women come and go). Врз структурата на песната особено влијае екстензивното читање на [[Данте Алигиери]] на италијански од страна на Елиот, и се повикува на бројни литературни дела, вклучувајќи го ''„[[Хамлет]]“'' и делата на француските симболисти.

Делото ''Четири квартети'' не може се разбере без да се свртиме кон [[христијанство|христијанската мисла]], традиција и историја.. Елиот зема од теологијата, уметноста, симболизмот и јазикот на личностите како Данте, и мистиците [[Св. Јован од Крстот]] (St. John of the Cross) и [[Џулиан од Норвич]]. „Подлабоката комуникација“ кон која се тежнее во ''Ист Коукер'', „алузиите и шепотите на децата, болеста што мора да се влоши за да се најде лек“, и истражувањето кое неизбежно нѐ води дома, сѐ упатува на патеката на аџијата долж патот на [[посветување|посветувањето]]то.

Цереморијална претстава од Елиот наречена ''Карпа'' (The Rock) е изведена во 1934 година за бенефит на црквите во лондонската епархија. Поголемиот дел од претставата е направен со здружен труд, а на Елиот му се препишува само авторството на една сцена и хорот.<ref name=Gallup/> [[Џорџ Бел (бискуп)|Џорџ Бел]] (George Bell), [[бискупот од Чичестер]], имал важна улога поврзувањето на Елиот со продуцентот [[Е. Мартин Брауни]] (E. Martin Browne) за продукцијата на ''Карпа''. Тој подоцна го замолува Елиот да напише уште една драма за Кантербершкиот фестивал во 1935 година. Оваа претстава, ''Убиство во катедралата'', во која се зборува за смртта на маченикот [[Томас Бекет]] (Thomas Becket), е во поголема мера под контрола на Елиот. По ова тој работи на покомерцијални драми наменети за пошироката публика : ''Повторна средба на фамилијата'' (The Family Reunion) (1939), ''Коктел партија'' (The Cocktail Party) (1949), ''Поверливиот службеник'' (The Confidential Clerk), (1953) и ''Висок државник'' (The Elder Statesman) (1958). Бродвејската изведба во Њујорк на ''[[Коктел партија]]“ во1950 година ја доби [[Тони награда|Тони наградата]]та (Tony Award) за најдобра претстава.

Опишувањето на [[Евреи|Евреите]]те во некои од песните на Елиот наведе неколку критичари да го обвинат за [[антисемитизам]]. Книгата што дава најсилни факти за антисемитизам во работата на Елиот е ''Т.С. Елиот, антисемитизам, книжевна форма'' на [[Ентони Џулиус]] (Anthony Julius) (1996).<ref>[[John Gross|Gross, John]]. [http://www.commentarymagazine.com/viewarticle.cfm/was-t-s--eliot-a-scoundrel--8635 ''Was T.S. Eliot a Scoundrel?''], ''[[Commentary (magazine)|Commentary magazine]]'', November 1996</ref><ref>[[Anthony Julius|Anthony, Julius]]. ''T.S. Eliot, Anti-Semitism, and Literary Form''. Cambridge University Press, 1996 ISBN 0-521-58673-9</ref>

[[gd:ThomasT. StearnsS. Eliot]]