Џузепе Верди: Разлика помеѓу преработките

[[FileПодатотека:Giuseppe Verdi signature.jpg|thumb|220px|G. Verdi]]

'''Џузепе Верди''' ([[Италијански јазик|италијански]]:Giuseppe Fortunino Francesco Verdi) ({{роден на|10|октомври|1813}} - {{починал на|27|јануари|1901}}) е роден во скромно гостилничарско семејство во селото [[Ле Ронколе]] крај гратчето [[Бусето]], [[Италија]]<ref>Roger Parker, "Giuseppe Verdi", Grove Music Online, ed. L. Macy (Accessed 18 May 2008), [http://www.grovemusic.com/ (subscription access)]</ref>. Уште од рано детство покажувал голем интерес за [[музика|музиката]]та и извонредна музичка надареност. Како мало момче со часови седел во татковата гостилница, слушајќи ги патувачките музичари како им свират на гостите. На седумгодишна возраст станува член во црковниот [[хор]], а првите часови по музика ги добива од селскиот учител на [[оргули]]. Во [[1823]] год. го презема местото на органист во месната црква. Воочувајќи ја необичната надареност на својот син и сакајќи да му пружи прилика за понатамошен развој, татко му уште истата година го праќа на школување во Бусето, каде под своја закрила го зема неговиот пријател [[Антонио Бареѕи]], угледен трговец од Бусето. Бареѕи бил претседател на Бусетското филхармониско друштво, кое своите проби ги одржувало во неговата куќа. На тој начин Верди имал можност да присуствува на нивните проби и да стекнува нови музички наобразби препишувајќи партитури. Покрај ова учел и клавир кај оргулистот на Бусетската катедрала, кој во [[1829]] год. го зел за свој помошник. Верди во 1829 год. компонирал една кратка [[симфонија]] за филхармониското друштво. Сепак, незадоволен од стекнатото музичко образование, се обидел на деветнаесетгодишна возраст во [[1832]] год. да се запише на Миланскиот конзерваториум, но неговата молба била одбиена поради недоволно покажано знаење за клавир, а и затоа што ја пречекорил старосната граница предвидена за прием на конзерваториумот. Сепак и покрај ова останал во [[Милано]]. [[диригент|Диригентот]] на [[Mиланска Скала|миланската Скала]], Рола, му советува да земе часови кај истакнатиот педагог Винченцо Лавиња, кој во тоа време бил прв чембалист во Скалата. Посетувајќи часови кај Лавиња, Верди доаѓа во допир со италијанскиот музички театар, кој ќе стане единствена цел на неговото музичко творештво.

Во [[1834]] год. се враќа во Бусето бидејќи има обврски кон филхармониското друштво, но во [[1838]] конечно се сели во Милано. Тука веќе следната година со голем успех во миланската Скала се изведува неговата прва [[опера]] ''Оберто''. Во периодот 1851 – 1853. Вердиевото творештво доживува блескави моменти. Имено, тогаш ги создава неговите три популарни дела ''Риголето'', ''Трубадур'' и ''Травијата''. Во тие значајни оперски остварувања се гледа големо богатство на мелодија и способност за музичка карактеризација, како и смисол за мелодрамски заплет. Вердиевиот преоден творечки период го претставува величенствената опера ''[[Аида]]'' создадена [[1871]], која со својата мелодиска убавина, богатиот спектакл и драмскиот заплет е многу позрела од неговите први опери. Круна на Вердиевото творештво претставуваат неговите последни опери ''Отело''([[1887]]) и ''Фалстаф'' ([[1893]]). Овие дела поседуваат силна драмска нишка, а [[оркестар|оркестарот]]от добива поистакнато место во толкувањето на сценското дејство.