Петар I Петровиќ Његош: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 57:
== Судир со Наполеон ==
[[Податотека:Alexander I by Stepan Shchukin.jpg|мини|лево|150п|Александар I]][[Податотека:Balkans map 1810.jpg|мини|десно|240п|Европа во 1810 година]]
Во 1806 година, силите на [[Наполеон Бонапарта]] се обиделе да ја зацврстат франацуската власт во Црна Гора преку напредување во Бококоторскиот залив. Војската на владиката Петара, засилена со руски одреди и со помош на руската флота под команда на адмиралот Сењавин, ги протерале Фрнцузите се до [[Дубровник]].
Рускиот цар [[Александар I (Русија)|Александар I]] се обидел да го убеди владиката Петар да ја отстапи Бока Которска на [[Хабзбуршка монархија|Хабзбуршката монархија]], меѓутоа владиката им наредил на црногорските сили да се зацврстат во[[Херцег Нови]]. [[Александар I (Русија)|Александар I]] ја променил својата позиција помаѓајќи им на Црногорците во освојувањето на Корчула и Брач. Поматамошното напредување на Црногорците било спречено со доѓањето на француската флота, а руската флота морала да се повлече за ги брани [[Јонски Острови|Јонските Острови]].
Во 1807 година бил потпишан договорот од Тилиз со кој непријателствата помеѓу [[Руското царство]] и Франција биле прекината, а Бока Которска им била остапена на Французите. Во војната помеѓу 1807-1812 година, османлиските сили со помош на француски одреди ги нападнале Црна Гора и Брдската област, меѓутоа не успеале да ги освојат. Владиката Петар одржувал постојани контакти со [[Караѓорѓе Петровиќ]] за време на [[Прво српско востание|Првото српско востание]] и со српскиот водач склучил сојуз за заедничка борба против Османлиите и ослободување на Србија од нивната власт.
Во 1813 година, со помош на [[Руското Царство]] и [[Британска империја|Британската империја]], Црногорците повторно ја освоиле Бока Которска, меѓутоа подоцна морале да ја отстапат на [[Хабзбуршка монархија|Хабзбуршката монархија]]. Во овој период, настапил атешка состојба во Црна Гора, околу илјада Црногорци починале од глад, а стотина емигрирале во Србија и Русија.
== Наследство ==
== Извори ==
| |||