Нова Каледонија: Разлика помеѓу преработките

На 24 септември 1853 година, по наредба на Наполеон Трети, адмиралот Февриер Деспоант ја превземал власта врз Нова Каледонија, а на 25 јуни 1854 година се основал Нумеа. Во годините што следеле, есетина слободни населувачи се населиле на западниот брег. Нова Каледонија станала затвор, од 1860те години до крајот на издржувањето на казните односно до 1897 година, околу 22.000 к година, риминалци и политички затвореници одлежале казна во Нова Каледонија, меѓу до кои биле и комуњарите Хенри де Рошерфорт и Луис Мишел. Од 1873 до 1876 година, 4200 политички затвореници биле „потиснати“ во Нова Каледонија. Само четириесетина се населиле во колонијата, а останатите, по амнестијата во 1879 и 1880 година, се вратиле во Франција. Во 1864 година, се открил никелот на бреговите на реката Диахот, а со тоа се основала и заедницата за никел, а во 1876 година се започнало со рударство. Французите од соседните острови, од Јапонија, Индонезија (Холанска источна Индија) и француска Индокина довеле робови да работат во рудниците. Без многу успех, француската влада се обидела да охрабри многу европски имигранти.

Најдолгата река во Нова Каледонија е реката Диахот, со истекување од 100км. Опфаќа површина од 620 км2 и се отвара северозападно кон Бе д’аркурт, истекувајќи кон северната точка на островот долж западната косина на МОнт Пани. Поголемиот дел од островот е покриен со зимзелена шума, додека пак саваните доминираат во пониските предели. Лагуната на Нова Калаедонија, со површина од 24.000 км2, е една од најголемите лагуни во светот. Обиколена е со коралниот гребен на Нова Каледонија.