'''Фита''' ([[кирилица]]: {{УникодScript|Cyrs|Ѳ, ѳ}}, [[глаголица]]: [[Податотека:Glagolitic fita.svg|10px]]) е буква од [[Старословенско писмо|старословенското писмо]], дериват од [[Грчка азбука|грчката]] буква [[Тета]] ([[Звучен дентален фрикатив|ð]] по [[МФА]]). Еквивалентна е на [[Староанглиски јазик|староанглиските букви]] [[þ]] и [[ð]]. Главно се употребувала за лични именки од [[грчки јазик|грчко]] потекло, изворно означувајќи ја [[звучна забна струјна согласка|звучната забна струјна согласка]]. На [[Руски јазик|руски]] имињата со вакво потекло се читале со почетна буква „[[Ф]]“ (пр. Фёдор) и затоа буквата била исфрлена во [[1918]]. Кај другите [[словенски јазици]] пак, фита се читала како „[[Т (кирилица)|Т]]“ и затоа била заменета со таа буква (пр. Тодор).
Фита не треба да се меша со буквата ([[Ое (кирилица)|Ө, ө]]) која е слична по изглед, и денес се користи во [[Казахски јазик|казахскиот]], [[Тувински јазик|тувинскиот]] и [[Монголски јазик|монголскиот]] јазик.
