Бихевиоризам: Разлика помеѓу преработките

'''Бихевиоризам''' е метод во [[психологија]]та која се основа на мислењето дека однесувањето може научно да се истражува без да се прибегне кон внатрешните ментални состојби. Тоа е форма на [[материјализам]], негирајќи било каква независна важност на умот. Ја негира научната вредност на самонабљудувањето[[самонабљудување]]то и како задача на психологијата го смета проучувањето на објективното однесување на живото суштество (посебно на човекот) во одредени ситуации (при одредени надразби или систем од надразби). Тоа однесување на поединецот може да биде видливо, како што се, на пример, движењата на надворешните мускули, или скриено како што се лачењето на жлездите или неприметното движење на внатрешните мускули, но сепак може, со научно-физиолошки методи, објективно да се регистрира.

Бихевиористичката школа на мислата функционирала истовремено со психоаналитичкото движење во дваесеттиот век. Нејзините најважни влијанија доаѓаат од работата на [[Иван Павлов]], кој го истражувал класичното условување, [[Џон Б. Вотсон]], кој ги отфрлал интроспективните методи и се обидувал да ја ограничи психологијата на експериментални методи. Б.Ф. Скинер пак, поврзувајќи го со [[прагматизпрагматизам|прагматизмот]]мот, се обидувал на бихевиоризмот да му даде етичка основа.