Осман I: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 16:
}}
'''Осман I''' (1258 - 1326) бил основач на [[Отоманска империја|Отоманската Империја]], првиот нејзин султан. Бил роден во [[1258]] година, ја добил титулата [[бег]] од својот татко Ертогрул како владетел на Согут во [[1281]] година кој град од страна на неговиот татко бил заземен во [[1231]] година и кој град станал негова престолнина.
Владеењето на Осман го означува официјалниот почеток на владеењето на династијата на [[Отоманци]]те во Отоманската Империја, која постоела шест векови. Осман на чело дошол во 1281 година. Се оженил со ќерка на богатиот бег Омер од кој брак се родил наследникот [[Орхан I]]. Во тоа време биле регрутирани голем број на војници од исламскиот свет за да се борат против се повеќе слабата Византија. Турското население во Анадолија значително се зголемило по доаѓањето на голем број на бегалци кои бегале од Монголската инвазија.
Осман стана главен, или бег, по смртта на неговиот татко во 1281. Во тоа време, платеници беа стриминг во неговиот царството од целиот исламски свет да се борат против и се надевам дека грабежот на слабеење на православната империја. Покрај тоа, турски население од емират Осман беа постојано засилен со поплава на бегалците, бегајќи од Монголите. Од нив, многумина беа Гази воини, или борци за исламот, граничната борци, кои веруваа дека се борат за проширување или одбрана на исламот. Под силен и можност раководството на Осман, овие воини брзо се покажа сериозен сила, и темелите на царството беа брзо поставени.
Првите воени дејствија Осман ги презел против Византија. Во 1281 година станал бег на племето Каји, и како цел поставил да ги обедини сите туркски народи во една држава. Во [[1265]] година, византискиот град [[Согут]] бил заземан од страна на Осман бег.<ref>{{цитирана книга|last=Parker|first=Geoffrey|title=Compact History of the World|location=London|publisher=Times Books|year=2005|pages=71}}</ref>По падот на [[Согут]], териториите на Осман започнале да се прошируваат на сметка на [[Византија]]. Во исто време, Осман успеал да покори и неколку соседни турски емирати и племиња. Кон почетокот на [[13 век]], Осман започнал со опсади на неколку важни византиски тврдини. Така бил заземан [[Јенишехир]], а по ова паднала [[Никеја]] ([[Изник]]) - најголемиот византиски град во Анадолија. ▼
▲Првите воени дејствија Осман ги презел против Византија. Во 1281 година станал бег на племето Каји, и како цел поставил да ги обедини сите туркски народи во една држава.
Во 1284 година селџукскиот султан Алаедин III му го отстапил градот Ескишехир. Во 1291 година ја зазел тврдината Кулача. Во 1299 година дошло до распаѓање на [[Селџукска империја|Селџукската империја]] и територијата во голема мера паднала под негова власт. Во 1300 година паднала тврдината Јенишехир. Реоните кои ги освоил биле управувани од страна на неговите синови и браќа. Така со Ескишехир управувал неговиот брат Ѓундуз, со Караџахисер Хасан, Инеѓул од Тургут. Подалечните територии биле управувани од страна на неговите команданти. На тој начин Осман ги направил своите поделени територии зависни едни од други. По паѓањето на Енишехир, започнала [[Опсада на Бурса|опсадата на Бурса]] и [[Опсада на Никеја (1331)|Никеја]]. Зазимањето на византиските територии продолжило и во [[1306]] година бил потпишан првиот воен договор на империјата со [[Византија]]. Во текот на овој период голем дел од населението на овие простори го примил [[ислам]]от, а меѓу нив имало дури и византиски принцови како Косе Михаил на пример. Заедно со својата армија тој се присоединил кон силите на Осман и по тој начин неговите тврдини Ефке, Мезек и Акхисар преминале под управата на Осман.
| |||