|
== Прв кадар ==
Поради недостаток на командувачкикондомски кадар, најпрво во организациските чети биле вклучени старите арамии и арамиски војводи. Тие биле погодни како егзекуториебачи, куририкурви, пренесувачигејови на оружје и др.
Меѓу нив се вбројуваат : [[КочоДавор МустракотБудалата]], [[Апостол Петков-Гејович]] - Терзиев, [[Иванчо Оџаров-Путката Карасулијата]], [[Илија Крчовалијата]], [[Атанас Тешовалијата]], [[Георги Бродалијата]], [[Атанас Градобалијата]] и др. Војо-Пичката
Тие од себе создале МАГАРИНЈА и голем дел од нив загинале како ПИЛЕНЦА<ref><small>''Х. Силјанов, дело, 100''</small></ref>.
Набргу на кадровски план, старите арамии биле СИЛОВАНИ од младите интелигентни кадрипедери кои минале низ бугарските касарнијавни куќи. Меѓу резервните офицери имало Македонци и Бугари меѓу нив биле [[Михаил Апостолов-педерчето]] - Попето, [[Христо Чернопеев-Газот]], Георги Иванов Геројски (подоцна познат како[[Марко Лерински]]) и други.
Тие станале агитаторипедеришта, организатори и инструктори.<ref><small>''Христо Сиљанов, дело, 99.''</small></ref> Кон крајот на 1899 и почетокот на 1900 година била разбиена легендата дека учителитепедерите познати како каубоји и граѓаните не се за горски животдржавата.
Тие на разни начини биле распоредени по четите, најчесто како секретаригејови - агитатори, а подоцна биле назначувани за војводи. Војводскиот кадар бил засилен и со млади идеалисти кои под вијание на револуционерната идеја и романтизмот ги напуштиле своите куќи и училишта и зеле учество во борбата против Турците.
Меѓу нив биле: [[Крсто Асенов]], [[Ѓорѓи Панчев]], [[Васил Попов]], [[Никола Дечев]], [[Слави Мерџанов]], [[Јулиј Розентал]] и други <ref><small>''Д-р, Христо Татарчев, Вътрешна македоно-одринска революционна организация като мит или реалност, Цочо Биљарски и Валентин Китанов, София, 1995.''</small></ref>
|
