Банкарска гаранција: Разлика помеѓу преработките

 

==Содржина на гаранциите==

 

Бидејќи се работи за условна обврска на банката, гаранциите не се дел од [[биланс на состојбата|билансот на состојбата]], туку влегуваат во групата на [[вонбилансни активности]]. Всушност, гаранциите најчесто не се активираат, зашто банките-издавачи внимаваат за кого гарантираат, а освен тоа, банките бараат од налогодавачот одредено обезбедување ([[депозит]], [[хипотека]] на недвижен имот, [[меница]] итн.).

 

==Видови гаранции==

 

Банките често издаваат гаранции од двата типа, а како налогодавачи се јавуваат [[претпријатиe|претпријатија]] кои учествуваат на конкурси за јавни набавки, градежни претпријатија коишто изведуваат големи градежни работи (патишта, мостови итн.), [[увоз]]но-[[извоз]]ни претпријатија итн.

 

==Примена на гаранциите==

 

Во основа, при издавањето гаранции, банките се изложени на кредитниот ризик, поврзан со неможноста на налогодавачот да ги исплати своите обврски кон банката, во случај на извршување на гаранцијата. Затоа, кога издаваат гаранции, банките треба внимателно да ја проценат ризичноста на налогодавачите. Сепак, кредитниот ризик на гаранциите обично е низок, зашто банките одобруваат гаранции само на клиенти коишто имаат отворено сметки кај нив. Освен тоа, за заштита од ризикот, банките бараат од клиентите да положат денарски или [[девизен|девизен]] депозит, кој не може да се повлече пред истекот на важноста на гаранцијата. Исто така, како обезбедување на гаранциите, банките прифаќаат и хипотека на недвижен имот.<ref>Горан Петревски, ''Управување со банките'' (второ издание), Скопје: Економски факултет, 2011, стр. 346-347.</ref>

 

==Наводи==

<references/>