Хановер: Разлика помеѓу преработките

Во септември 1941, преку планот „Акција Лаутербахер“, започнала гетоизација на преостанатите хановерски еврејски семејства. Дури и пред [[Вансејска конференција|Ванзејската конференција]], на 15 декември 1941, првите Евреи од Хановер биле депортирани во [[Рига]]. Вкупно 2.400 луѓе биле депортирани, а многу малку преживеале. Од околу 4.800 Евреи, кои живееле во Хановер во 1938, помалку од 100 биле сè уште во градот, кога пристигнале трупите на американската армија пристигнале на 10 април 1945 за да го окупираокупираат Хановер на крајот на војната. Денес, споменикот на Оперскиот плоштад е потсетник на прогонот на Евреите од Хановер.

По војната, голема група на преживеани [[Ортодоксен Јудаизам|ортодоксни Евреи]] од блискиот концентрационен камп Берген-Белзен се населиле во Хановер. Заедницата на ортодоксните Евреи била водена од рабинот Шаим Пинкос Лубински. Рабинот Лубинскикој бил помогнат во овој процес од рабинот Шломо Зев Цвајгенхафт. По заминувањето на рабинот Лубински во 1949, рабинот Цвајгенхафт бил назначен на позицијата главен рабин на Хановер. Кратко потоа, рабинот Цвајгенхафт бил назначен за главен рабин на целата [[Долна Саксонија]], позиција која ја држел до неговото заминување во 1951. Заедницата ги направила сите обиди да го убедат рабинот да остане, дури нудејќи ми да ги покриваат неговите трошоци за патувањата од [[Швајцарија]]. Рабинот Цвајгенхафт го одбил предлогот и како резултат на немањето лидер на заедницата, таа брзо започнала да се губи и кратко потоа целосно престанала да постои. И двајцата рабини, Лубински и Цвајгенхафт се населиле во [[САД]].