Хуни: Разлика помеѓу преработките

По смртта на Руа, на чело на власта во Хунскиот племенски сојуз дошле [[Атила]] и Блида, синовите на Мундиох. Во тие тешки времеињавремиња со [[Византија]] сеуште владеел царот [[Теодосиј II]], кој војувал на две страни: на запад со Вандалите во Африка и на исток со Сасанидите кои ја нападнале Ерменија во 441 година. Оваа зафатеност на византискиот крал им овозможила на Атила и Блида во 441 година да навлезат во Илирик и централните делови на Балканскиот полуостров. Хунската војска ги опустошила Маргус и Виминацијум, а ги завзела и Сингидунум и Сирмиум пред да го стопираат продорот. Настапило затишје во 442 година, решавајќи да го искориси тоа Теодосиј II ја отповикал својата војска назад од боиштето во Северна Африка и наредил ковање на голем број монети за да можел да ја финансира војната со Хуните. Откако се подготвил, Царот решил повеќе да не преговара со Атила и да ги прекине сите постоечки договори. Атила на тоа одговорил со обнувување на походот во 443-та година. Хуните го опседнале Наисус, а потоа продолжиле долж реката Нишава и ги завземале Сердика, Филипол и Аркадиопол. Византиските војски биле победени пред Костантинопол, но поради недостаток на опсадна опрема не успеал да го завземе градот. Теодосиј II го признал поразот и го испратил својот дворски пратеник Анатолиј да преговара за условите за мир, кои биле пооштри од претходните: царот се сложил да плати 6000 фунти злато поради непочитување на договорот и секоја година да дава данок во изност од 2100 фунти злато . Во 445 година Атила го ликвидирал својот брат Блида и продолжил да владее самостојно.