'''КоњаницатаКоњицата''' ('''КоњицатаКоњаницата''') е дел од копнената [[војска]] која се карактеризира со поголема мобилност и силинасила на фронтален удар во однос на [[пешадија]]та. Историски, коњаницатакоњицата се состоела од војници кои јаваатјавале на [[коњ]]и, [[Камила|камили]], [[слон]]ови и други [[животни]] способни да понесат [[човек]] во [[борба]]. Основни типови на коњаницакоњица се лесна и тешка (оклопенаоклопна).
Иако има индиции дека во праисториска [[Европа]] имало некои форми на припитомување на коњи пред десетици илјади години, општоприфатено е дека коњите почнале да се користат за транспорт околу четири илјади години п.н.е. во степите на [[Централна Азија]]. Најраните коњаничкикоњички единици биле борните коли кои во [[Сумер]] и другите [[Месопотамија|месопотамиски]] цивилизации ги влечеле [[Магаре|магариња]]. [[Борна кола|Борни коли]] со коњи, особено [[Двоколка|двоколки]], се карактеристични за индоевропските освојувања кои се движеле од Централна Азија кон Европа, [[Блиски Исток|Блискиот Исток]] и [[Индија]] околу 1700 г.п.н.е.
Важни моменти во развојот на коњаницатакоњицата биле воведувањето на оклопениоклопни јавачи во [[Партија]] и пронаоѓањето на [[Узенгија|узенгиите]] во [[Кина]] (најдоцна до III век н.е., во Европа стигнало во IV век), кои овозможувале комбинирање на силината на ударот на коњот и јавачот при напад со оружје за блиска борба. Новите модели на [[седло]], како норманското седло, кое овозможувало јавачот да го искористи движењето на коњот за да фрли [[копје]] ([[џилит]]) со поголема силина од пешадиец, истовремено придржувајќи се со стегање на бедрата и наслонот од седлото.
Ефективноста на коњаницатакоњицата опаѓала со развојот на огненото [[Стрелачко оружје|стрелачко оружје]] и [[артилерија]]та. Во многу [[Армија|армии]], единиците кои спаѓале во коњаницакоњица во минатото се преориентирани на користење [[тенк]]ови или [[хеликоптер]]и како средство за [[транспорт]].
