Ѓорѓи Сугарев: Разлика помеѓу преработките

| починал-дата = {{починал на|23|март|1906}}

| починал-место = {{починал во|ПаралевоПаралово|Македонија}}

'''Ѓорѓи Сугарев''' ([[1876]] - [[23 март]] [[1906]]) бил [[Македонија|македонски]] револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и војвода на [[Битола|битолскиБитолскиот]] [[Битолски револуционерен округ|револуционерен округ]] на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]].

Ѓорѓи Сугарев е роден во [[Битола]] во [[1876]] година во семејство од крајно сиромашни родители. Преживеаната мизерија во него раѓа омраза спрема несправедливоста и нееднаквоста. Уште во детските години тој ја почувствувал омразата кон турскиот аскер, а во младинските години таа добила сè поголем размер. Поради големите семејни оскудици Сугарев не успеал да заврши IV. клас во Битолската гимназија. Поради тоа, тој ја напушилнапуштил гимназијата и ѝ се оддал на учителската кариера, преку којашто успеал да го прави тоа што најмногу му лежи на срце:

Во [[1901]] година, незадоволен од легалната дејност, Сугарев станал четник во [[Демир Хисар|демир-хисарската]] чета на [[војвода|војводата]] [[Никола Русински]]. Истата година, тој бил избран за член на раководното тело на Битолскиот револуционерен округ, и за да може да ја исполнува дадената организациска должност, тој повторно станал учител во [[Битола]]. Но шумниот град и арогантните чорбаџии создале презир кај Сугарев. Градскиот живот не го задоволувал неговиот боречки карактер. Тој ја напуштил [[Битола]] и со неколкумина другари започнал нелегална дејност во Битолската околија. Тој го челичијакне револуционерното сознание сред своите четници и, следствено, мнозина од нив стануваат [[војводи]]. Сугарев оди секаде каде што се чувствува потреба од неговата организаторска вештина. Тој ги посетил скоро сите села во [[Демир Хисар|Демир-хисарско]], [[Кичево|Кичевско]], [[Ресен]]ско, [[Крушево|Крушевско]] и [[Поречје]]то.

Сугарев учествувал како делегат на [[Смилевски конгрес|Смилевскиот конгрес]] во 1903 година, на кој било донесено решение за кревање на вооружено востание во [[Македонија]]. Тој бил назначен за горски началник во Битолско. [[Илинденско востание|Востанието]] го затекналазатекнало Сугарев во селата околу [[Битола]]. Уште од самиот почеток на востанието на [[Илинден|2 август 1903]] (20 јули стар стил), војводата Сугарев учествувал во заземањето на селата околу Битола. Цели 3 месеци здружените чети под негова команда војувале против многубројниот противник. Водејќи десетици жестоки битки против [[Отоманска Империја|осмалиската]] војска, тивкиот, скромниот и секогаш молчеливиот челичен борец создал легенди за него сред локалното население. Тој се претворил во легенда за време на битката кај село [[Ѓавато (Битолско)|Ѓавато]], каде што со својата храброст, тој на својот народ му дал пример како се војува за својата земја.

== ПослеПо востанието ==

По крајот на Илинденското востание, голем број на комити и војводи побегнале во Бугарија. Сугарев бил еден од малкуте раководители кои останале во нивните реони. По востанието, Битола и револуционерниот округ на организацијата се наоѓале во завидна состојба. Неколку раководители го наметнувале и прашањето околу можноста за распуштање на округот, но Сугарев бил еден од првите следбеници на [[Даме Груев]], којшто со [[стоицизам]] ја преживеал страшната катастрофа. Тој сочувствувал со болката на својот народ. Во еден свој говор тој истакнал дека: „Ако [[Турци|Турците]] сега успеаа да го задушат востанието, при друг случај не ќе можат да го сторат тоа и ќе дојде ден голем, во којшто ќе изгрее, како ѕвезда зорица, саканата слобода на [[Македонци|македонскиот народ]]. После востанието, Сугарев најмногу работел на борбата против [[Грчка пропаганда во Македонија|грчката]] и [[Српска пропаганда во Македонија |српската]] пропаганда во Македонија. По неколку успешни акции против [[гркомани|гркоманскигркоманските]] и [[грци|грчки]] чети во Битолско, по барање на Велешката организација, [[Даме Груев]] го испратил Сугарев во Велешко, за да внесеја едназасили поинтензивна борбаборбата против [[Српска пропаганда во Македонија|српската пропаганда]].

Ѓорѓи Сугарев пристигнал во [[Велес|Велешко]] на [[25 август]] [[1905]] година. ОвдеТаму се сретнал со војводите [[Јован Алабакот]] и [[Панчо Константинов]], кои во тој момент биле во меѓусебен конфликт. Сугарев успеал да ги помири и да ги убеди дека само со заеднички сили ќе можат да се справат со српските четници инфилтрирани во [[поречје|Поречјето]] ([[Прилеп|Прилепско]]) и [[Област Азот (Велешко)|Азот]] (селата околу [[Богомила]] - Велешко). Следните неколку месеци, здружените чети на Константинов, Алабакот и Сугарев, под команда на Ѓорѓи Сугарев постојано ги обиколувале селата во Поречјето и Велешко во потрага по србоманските чети на [[Глигор Соколов|Глигор Соколовиќ]]. Сугарев во секое село одржувал говор и ја утврдувал наклонетоста на народот за борба и издржливост во тие тешки времиња. Српските четници, согледувајќи ја моќта на таа здружена чета на ВМОРО на чело со Сугарев, ја избегнувале секоја средба со неа. Сугарев бил немилосрден кон платените агенти на српската пропаганда. Додека бил во Велешко и Прилепско, тој ликвидирал десетина српски агенти - меѓу кои и неговиот сопствен чичко, којшто ја предал здружената чета на турските власти. Два пати четата имала судир со турки аскер. По наредба на Сугарев биле убиени и братот и внукот на [[Јован Бабунски]] (водичот на српските четници во Велешко) затоа што ја предале четата. Само еднаш се стигнало до поголема битка меѓу четите на ВМОРО водени од Сугарев и четите на [[Срби|Србите]] водени од Соколовиќ - на [[25 септември]] [[1905]] година во село [[Ореше]]. Во разгорот на битката пристигнал аскер, и четите биле приморани да се повлечат од битката.

Пролетта на [[1906]] година, поради појавувањето на грчки андарти во Мариовско, Битолскиот револуционерен округ му наредил на Ѓорѓи Сугарев да оди во [[Мариово]] и да се пресмета со непријателските грчки андарти. Во тоа време, [[Петар Лигушев]], началник на Битолската окружна организација, главно поради лични интереси, започнал на Битолскиотбитолскиот [[валија]] да му предава тајни на комитетот. Така, тој на Битолскиотбитолскиот валија му ја предал маршутата на четата на Сугарев која била на пат кон [[Мариово]] за пресметка со андартите. Точно кога на утрото на [[24 март]] [[1906]] година Сугарев пристигал во село [[Паралово]], кон селото се испратила илјадна војска која го опколила селото. Следувала битка, која траела цело попладне.<ref>[http://www.kroraina.com/knigi/tn/tn_18.html СпомениТома Николов, „Спомени от моето миналоминало“, 18 глава, Тома Николов, Изд. на Отеч. фронт, София, 1989).]</ref>. Жртвите на [[турци|Турците]] биле големи, но четата немала возможностможност да го скрши обрачот. Гледајќи дека нема излез, Ѓорѓи Сугарев ги истрошил сите куршуми, а со последниот се самоубил. Со него загинала и целата негова чета од 21 комита. Ѓорѓи Сугарев е еден од мнозината скромни и предани дејци на [[ВМРО|македонското ослободително дело]] кои што загинале со оружје во рака сред виорот на нерамната борба против непријателите на потиснатиот македонски роб.

Според една друга верзија, поврзана околуза смртта на Сугарев, која била пренесувана од колено на колено, Сугарев добил писмо од страна на четник во кое пишувало дека тој треба да дојде во [[Јени Мале]] во [[Битола]] на разговор околу тоа како да се среди ситуацијата во организацијата, и поради тоа што не можат да одлучат кој да биде локален војвода, исто така и за да се пресмета со грчките андарти кои наводно започнале сериозно да го повредуваат населението. Писмото било напишано и испратено од [[Петар Лигушев]]. Сугарев како задолжен за тие работи се упатил кон тој регион. Во меѓувреме, Лигушев го набедува селскиот поп да му каже на Сугарев кога ќе дојде дека Лигушев ќе го чека кај манастриотманастирот, а во исто време им дал до знаење на османлискиот аскер дека четата на Сугарев ќе се појави на тоа место. Сугарев, заедно со својата чета се појавил на договореното место, но бил пресретнат од страна на османлиската полиција. Четата на Сугарев броела 25 луѓе кои тој ги раководилраководел. Нападнати, битката траела скоро цела ноќ. Следниот ден, на местото на настанот биле пронајдени телата на 24 борци. Не било пронајдено телото токму на Сугарев.

Според некои,{{факт}} [[Борис Сарафов]] и Сугарев биле блиски соработници на [[Даме Груев]], и имале големи привилегии. Се смета дека убиството на Сугарев било нарачано директно од Сарафов.