Заштита од копирање: Разлика помеѓу преработките

'''Заштита од копирање''', исто така (познатa како ''' заштита на содржина''', '''опструкција на копиии''',''' превенција од копии '''и''' ограничување на копии ''',) се однесува на техники кои се користат за спречување на репродукција на софтвер, филмови, музика, и други медиуми, обично заради [[авторско право|авторски права]].<ref>Thomas Obnigene, [http://www.filmfodder.com/movies/dvd/glossary/glossary.htm DVD Glossary], filmfodder.com 2007. Retrieved July 19, 2007.</ref>

Медиумските корпорации секогаш го користат терминот '''заштита од копирање''', но критичарите тврдат дека терминот има тенденција да се сврти кон јавноста вопри идентификување со издавачите, кои се застремат кон ограничување на технологиите, наместо кон корисниците.<ref>[http://www.gnu.org/philosophy/words-to-avoid.html#Protection Confusing Words and Phrases that are Worth Avoiding], GNU Project - Free Software Foundation (FSF).</ref>

'''Превенција од копирање''' и '''контрола на копирање''' се повеќе неутрални поими. "Заштита од копирање" како термин, е погрешен за некои системи, бидејќи било колку копии може да се направат од оригиналот и сите овие копии ќе работат, но само на еден компјутер, или само на друг уред од кој не може лесно да се копира.

Терминот исто така е често се поврзува, и се меша со, концептот на [[управување со дигитални права]]. Управување со дигитални права е повеќе општ термин бидејќи ги вклучува сите видови на управување со [[труд]]ови, вклучувајќи ограничување на копии. Заштита од копирање може да вклучува мерки кои не се дигитални. Посоодветен термин може да биде "технолошки [[мерки за заштита]]" (TPMs), кој е често дефиниран како употреба на технолошки алатки со цел да се ограничи употребата или пристапот до некој труд.

Противниците на заштита од копирање тврдат дека луѓето кои ќе добијат бесплатни копии го користат само она што тие можат да го добијат бесплатно, и не би ги купите копиите, ако не се во можност да добијат [[бесплатен примерок]]. Некои дури тврдат дека бесплатните примероци го зголемуваат профитот, т.е луѓето кои добиваат бесплатен примерок на [[CD]] со музика, може да одат и купат повеќе CD-а од музиката на тој бенд, што не би го направиле поинаку.

Од гледна точка на крајниот корисник, заштитата од копирање секогаш е [[трошок]]. Управувањата со дигитални права и [[лиценца|лиценци]] понекогаш не успеваат, се неповолни за користење, и можат да не му дозволат на корисникот [[фер употреба | правна употреба]] на производот што тој/таа го има купено.

Од техничка гледна точка, се чини дека теоретски е невозможно целосно да се спречат корисниците од правење копии на медијата што тие ја купуваат, додека "писателписателот"от може да напише на празни медиуми. Основниот технички факт е дека сите видови на медиуми бараат "плеер" - CD плеер, DVD плеер, видео-плеер, компјутер, или [[конзола за видео игри]]. Играчот мора да биде способен да чита на медиумот, со цел да го прикаже на човек. За возврат, тогаш, логично, играчот, прво треба да го прочита медиумот, а потоа да напише идентична копија на она што го чита, за ист вид на медиум, или можеби некој друг формат, како датотека на [[хард диск]]. Ако е на друг диск, тогаш резултатот е дупликат на дискот кој е заштитен од копирање.

Копирање на информации кои се преземени (наместо да биде масовно копирани како со физичките медиуми) може да биде ефтино прилагодено за секое симнување на [[датотека|датотеки]], и на тој начин поефикасно ограничено, во процесот познат како "предавничко следење". Може да се спроведе заштита според тренд кој е единствен за секој компјутерски корисник, а декриптирачкиот систем може да се направи отпорен.

Заштита од копирање за одамна создадените домашни компјутерски софтвери, особено за игри, започнала одамна како борба помеѓу мачка и глушец меѓу издавачите и софтверските [[хакер]]и. Овие биле (и се) програмери кој ќе ја пробиваат заштитата од копирање на софтвер како хоби, ќе го додадваат нивниот [[псевдоним | алијас]] на екранот, и потоа ќе го дистрибуираат производот на мрежа или на [[интернет]] сајтови кои се специјализирани за дистрибуција на неовластени копии на софтвер.

Иронично, Locksmith нема да се копира самиот. Првиот Locksmith го мерел растојанието помеѓу сектор 1 на секоја патека. Инженерите за заштита од копирање брзо сфатиле што Locksmith прави и почнале да ја користат истата техника за да го уништат. Locksmith се спротивставил со воведување на можноста за репродукција на патека и спречување самиот да биде копиран од вградување на посебен редослед. Хенри Робертс, дипломиран студент по компјутерски науки на Универзитетот на Јужна Каролина, го проучил Locksmith, и ги дистрибуира линформациите за некои 7 или 8 луѓе кои се занимавале со заштита од копирање во тоа време.

Хенри Робертс тогаш напишал конкурентна програма за Locksmith. Тој смислил неколку методи за победата над овој систем, и на крајот осмислил метод за читање само синхронизирачките полиња директно, без оглед на тоа што тие не содржат низа од четири битови.

Флопи дисковите биле заменети со CD-а како најчесто користен метод за дистрибуција, со компании како [[Macrovision]] и [[Sony]] обезбедувајќи шеми за заштита од копирање кои работат со пишување податоци на места на CD-ROM-от, каде што дискот нормално не може да се напише. Таква шема се користи за [[PlayStation]] и не може да се прекршува лесно.

* [[Клуч на производ]], серија на букви и бројки што се бара за кога се стартува програмата. Многу [[компјутерски софтвер | компјутерски програми]] употребаат регистрациски клучеви. Софтверот ќе одбие да се вклучи ако напишаниот клуч не е внесен правилно, и [[Multiplayer]] игрите ќе одбијат да се вклучат, ако друг корисник е онлајн и го користи истиот регистарски клуч.

* Име и [[сериски број]], име и број кој се дадени на корисникот во време кога е купен софтверот, и потребно е да се инсталира.

* Интернет [[продуктна активација]], која бара од корисникот да се поврзе на интернет, или да размени криптирани датотеки со продавачот, па софтверот "може да јави" и да го извести производителот, кој го има инсталирано софтверот и каде, и да спречи други корисници од инсталирање на софтвер, ако тие се обидуваат да го користат истиот сериски број. [[Microsoft]] систем е далекусежен пример за тоа.

Како и сите софтвери, софтверот за заштита на копии, понекогаш содржи грешки, чиј ефект може да одбие пристап на валидно лиценцирани корисници. Повеќето шеми за заштита од копирање можат лесно да се скршат, и како резултат на тоа потоа кракираниот софтвер да стане повеќе користена верзија, затоа што корисниците можат да направат дополнителни копии.

* Некои вид на код со симболи, кои не постојат на тастатура или [[ASCII]] код. Овој код е нареден во мрежа, и мора да се внесува преку [[виртуелна тастатура]] на барање "''Што е кодот на линијата 3 ред 2 ?''". Овие табели се испечатени на хартија или се видливи само низ црвено транспарентен слој, правејќи ја хартијата многу тешка за фотокопирање. Друга варијанта на овој метод користи картичка со боја секвенци на секоја мрежна референца која треба да влезе, пред да започнете со играта. Ова исто така спречува фотокопирање.

[[PlayStation 2]] има мапирачка датотека која ги содржи сите точни позиции и информации за големината на датотеката на CD-то во него, која се чува на позиција која е надвор од датотечната граница. Играта директно ја повикува позицијата каде што мапирачката датотека би требало да биде. Ова значи дека ако датотеката е преместена во внатрешноста на граница, таа е бескорисна, бидејќи играта ја бара надвор, и датотеката нема да работи надвор од границата, со што копираниот диск би бил неупотреблив без мод чип или употреба на FMCB (бесплатно мемориска картичка за подигање). FMCB користи мемориска картичка за да направи трик на вградениот DVD видео софтвер во подигнување на копирани игри.

Постои уште еден заштитен метод, кој што сеуште не е излезен, а тоа е US Patent Office за апликациски број 11678137. Секој примерок на заштитена програма добива сопствена внатрешна [[интелигенција]], интерпретирачка само по себе, која го вклучува времето на создавањето на програмата , итн. Секоја копија на играта или програмата мора да се состави или на друг начин создаде во времето на купување. Исто така, творецот треба да го следи подмножество на секој пример на новосоздадениот специјализиран [[софтвер]] во случај на кориснички пораки за нови клучеви, кои што велат за преинсталација. Можеби дури името на купувачот ќе биде кодирано и вклучено како дел од интелигенцијата. Бројот на дозволени појави на барања за кодови за нов клуч, да речеме, 5 пати, може да се контролира од страна творецот на програмата. Ако некој го кракира кодот за таа копија од програмата, сепак, таа ќе работи само за таа копија, и само во временската рамка што внатрешната интелигенција вели дека може да се инсталира.

До 2000 година, [[Napster]] станал популарно хоби, и неколку музички издавачи одговориле со тоа што започнале да продаваат некои [[CD]]-аЦДа со разни шеми за заштита од копирање. Повеќето од нив се ограничувања за репродукција кои имаат за цел да ги направат ЦД-ата неупотребливи во компјутери со CD-ROM уреди, оставајќи ги само посветените аудио CD плеери за репродукција. Ова не спречува, CD-то да бидат копирано преку аналогни врски или со режање на ЦД-то под оперативни системи како што се [[Linux]] (кој е ефикасен бидејќи заштитата на софтвер за копиии е генерално напишан за [[Microsoft Windows]] ), што доведува до тоа критичарите да се сомневаат во корисноста на таквите шеми.

Неодамна, издавачите на музика и филмови во дигитална форма се свртеле кон [[енкрипција]] да се направи копирањето потешко. Содржинските [[систем]]и, кој се користат на ДВД-а, се познат пример за тоа. Тоа е форма на заштита од копирање која користи [[40-битна енкрипција]]. Копиите нема да се извршат, бидејќи нивниот клуч ќе се води за исчезнат, и не може да се запишува на [[DVD-R]] или [[DVD-RW]] дискови. Со оваа техника, работата е криптирана со помош на копче на "овластените" плеери, кои овозможуваат само "легитимно" употреба на нештото. (обично се ограничени форми на репродукција, но не и замена или модификација). Контроверзниот [[Digital Millennium Copyright Act]] обезбедува правна заштита во САД, со што забранува тоа што е нелегално да се дистрибуира. Сепак, енкрипциските шеми наменети за големиот пазар на стандардизирани медиуми како што се DVD, страдаат од основните слабости дека потрошувачите имаат физички пристап до уреди кои ги содржат клучевите, и еднаш спроведува, шемата за заштита од копирање никогаш не може да се промени без да се прекрши на компатибилноста на постари уреди (или [[постари верзии]] на новите медиуми).

Бидејќи од потрошувачите многу веројатно е да се очекува да купат нов хардвер за единствена цел за зачувување на заштита од копирање, производителите, биле спречени да ја подобруваат нивната DRM технологија до неодамна, со пуштањето на новата генерација на медиумите, како што се [[HD DVD]] и [[Blu -ray Disc]]. Овој период претставува повеќе од доволно време за енкрипциската шема да биде поразена од страна на определени напаѓачи. На пример, енкрипцискиот CSS систем кој се користи на DVD Видео беше пробиен во рок од три години на појавувањето на пазарот во ноември 1996 година, но не се промени, бидејќи, поради тоа што веднаш би го направила сите DVD плеери создадени пред тоа да станат невозможни за читање на нови ДВД плеери. Ова не само што ќе предизвика силна реакција меѓу потрошувачите, но исто така ќе го ограничи и пазарот на кој новиот ДВД-а може да бидат продадени. Поновите ДВД-а се обиделе да го зголемат CSS со шеми за дополнителна заштита. Повеќето модерни шеми како [[ARccOS заштита]] користат трикови на ДВД форматот, прават обид да ги уништат копирачките програми, и покрај тоа што е забележано дека секоја шема мора да остане во рамките на границите на видео ДВД формат.

Најновите генерации на оптички диск медиуми, [[HD DVD]] и [[Blu-ray Disc]], се обидуваат да го решат ова прашање. И двата формати вклучуваат систем за напреден пристап до содржината, кој предвидува за неколку стотици различни декрипциски клучеви (за различни модели на плеери кои ги има на пазарот). Некои клучеви едноставно нема да се појават на иднините дискови, рендерирјќи ги компромитираните плеери како бескорисни за идните наслови, освен ако тие се ажурираат да го поправат ова прашање. Поради оваа причина, сите HD-DVD плеери и некои Blu-ray плеери го вклучуваат [[Ethernet]] физичкиот слој, да им се даде можност да ги превземат DRM надградбите. Blu-ray дисковите одат еден чекор понатаму со посебна техника наречена [[BD +]], виртуелна машина која може да изврши код вклучен на дискови за да се потврди, дозволи, одзема, и да го надгради плеерот доколку има потреба за тоа. Бидејќи програмата за заштита е на дискот, а не не плеерот, тоа овозможува ажурирање на програмите за заштита со едноставно поседување на понови програми вклучени во новите дискови.

* [[Bohemia Interactive Studio]] разви уникатен и многу суптилен систем за заштита за својата игра'' [[Operation Flashpoint: Cold War Crisis ]]''. Наречена е [[FADE]], и акодоколку детектира неовластено копирање, не го известува плеерот веднаш туку постепено ги разградува аспектите на играта (како што се намалување на оружје) до тој степен што на крајот станува невозможна за играње. FADE исто така се користи во''[[Arma II ]]''.<ref>{{cite web|url=http://www.gameburnworld.com/protections_fade.shtml |title=FADE Game Copy Protections |publisher=GameBurnWorld |date= |accessdate=2010-12-06}}</ref> They continued these methods in [[Take On Helicopters]], where the screen would blur and distort when playing a pirated copy.<ref>http://www.gamepolitics.com/2011/11/10/bohemia-interactive-details-unique-anti-piracy-methods</ref>

* Неодамна,''[[Batman: Arkham Asylum]]'' спроведе систем за заштита од копирање каде што играта го оневозможува системот за функција на Бетмен и разни други функции, и притоа играчите нема да бидат во можност да продолжат.