Фридрих Вилхелм Јозеф фон Шелинг: Разлика помеѓу преработките

influenced = [[Георг Вилхелм Фридрих Хегел|Хегел]], [[Семјуел Тејлор Колриџ|Колриџ]], [[Сорен Кјеркегор|Кјеркегор]], [[Мартин Хајдегер|Хајдегер]], [[Паул Тилих|Тилих]], [[Чарлс Сендерс Пирс|Пирс]], [[Јохан Волфганг фон Гете|Гете]], [[Емил Факенхајм|Факенхајм]], [[Славој Жижек|Жижек]], [[Олаво де Карваљо|Карваљо]]

}}

 

Генералните рамислувања на Шелинг биле запоставени, посебно во земји од англиско говорно подрачје,како што било со неговата подоцнежна работа за митологија и откровение (од кои голем дел останаа непреведени). Ова не произлегува само од надмоќта на Хегел, чии сериозни дела го прикажуваат Шелинг само како едноставна додавка во развојот на идеализамот, но исто така и од неговата „Философија на природата“ , која научниците ја изложија на потсмев за нејзиното "смешно" аналогизирање и недостатокот на емпириска ориентација. Во последниве години, научници Шелинг ги нападнаа двата извора на запоставувањето .

 

Шелинг е роден во градот [[Леонберг]] во [[Виртемберг]] (денешен [[Баден–Виртемберг]]). Тој посетувал монашко училиште во Бебенхаузен близу до Тубинген, каде што неговиот татко бил поп и професор по ориенталистика. Од 1783 до 1784, Шелинг посетувал католичко училиште во Нуртинген и го запознал Фридрих Холдерин, кој бил пет години негов тутор. На 16 годишна возраст, му била дадена дозвола да се замонаши во манастирот во Тубинген (семинар на евангелистичко – [[лутеранство|лутеранската црква]] во Виртемберг), и покрај тоа што немал 20 години. Во манастирот, тој делел соба со Хегел како и со Холдерин, и така тројцата станаа добри пријатели. Шелинг ги анализирал црковните отци и античките грчки философи. Неговите интереси постепено се пренасочија од лутеранска теологија кон философија. Во 1792 тој дипломирал на философскиот факултет, и во 1793 придонесол во меморабилите на Хајнрих Еберхард Готоб Паулин; во 1795 тој ги завршил тезите за неговата теолошки диплома, De Marcione Paullinarum epistolarum emendatore. Во меѓувреме, тој почнал да ги анализира Кант и Фихте, кои силно влијаеле на него. Во 1794, Шелинг ја објавил експозицијата на мислите на Фихте насловена entitled Über die Möglichkeit einer Form der Philosophie überhaup. Оваа работа била прифатена од Фихте и непосредно го носела угледот на Шелинг, репутацијата меѓу философите. Неговото повеќе разработено дело, Vom Ich als Prinzip der Philosophie, oder über das Unbedingte im menschlichen Wissen.