Разговор:Македонија во Втората светска војна: Разлика помеѓу преработките

Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 18:
'''Tribune - Издание: 2007/114, освежено: 08.10.2007'''
[[Корисник:88.203.200.74|88.203.200.74]] 12:39, 15 октомври 2007 (UTC)
 
'''Весна Јаневска:'''
Благодарам претседателе. Почитувани пратеници, 11 Октомври, сите сме го прифатиле во Република Македонија. И јас, со задоволство. Го славиме како Ден на востанието на македонскиот народ против фашистичката окупација. Како ден кога македонскиот народ се приклучи на Антифашистичката коалиција. '''Сте се прашале ли, почитувани пратеници, кој на кого пукаше?''' Ќе ве потсетам. Претпоставувам дека повеќето знаат. '''Но, ќе ве потсетам дека
еден прилепски комунист пукаше на еден Македонец од Смилево, кој, облечен во жандармериска униформа стоеше на стражарско
место пред Учестокот во Прилеп.''' Почитувани пратеници, ако ова му го кажете на били кој современ европски политиколог или
социолог, ќе ви каже дека тоа беше '''братоубиствена војна'''.
 
'''Љубиша Георгиевски:'''
Заради технички причини, барам од вас дозвола одовде да ја
кажам репликата, зошто треба да контролирам и други нешта. Репликата не ја задов на излагањето на Весна Јаневска да полимизирам со нејзините ставови, а нејзините ставови се
такви какви што се, туку да дополнам едне еклатантен пример кој е за мене суштествен во оваа цела неколку дневна дискусија со која таа започна, а тоа е примерот на првата пушка и примерот на тоа кој кого уби. '''Сакам да ви кажам јас знам од прва рака не само кој кого уби, туку и како уби.''' Душко Наумовски кој што го испали првиот куршум од револвер не од пушка, во нашата револуција од 1941 година, беше директор на театарот. На една проба тој интервенираше во една дискусија околу
тоа што значи идеолошка свест. Тогаш ми рече вака, синко, ова го велам заради него, бог да го прости, сакам неговиот спомен да го доведам овде во ова собраниска сала, затоа што беше феноменален човек, не само рака на партијата
која уби еден стражар. Вели, синко, јас ќе ми ти кажам што значи идеолошка свест. Прво, добив налог од партијата да го ликвидирам стражарот на учасникот во Прилеп. Второ, не спиев цела ноќ, затоа што стражарот, џандарот беше пријател на татко ми. Лични пријатели биле и овие го мобилизирале. Кога се приближив до џандарот, цел се тресев како мало дете и многу
се плашев дека ќе промашам и настојував да се приближам многу поблизу. Участокот во Прилеп беше на една прометна улица. И, сега, што се случува? Татко му на Душан Наумовски, на
нашиот херој, го молел џандарот својот пријател и да рече, кажи му на тоа моено, да не речам што рекол, да се прибира навреме во овие тешки времиња, а не да се коцка по куќите. Ти ако му
згрмиш како униформиран човек, белки ќе те послуша. Душан тоа после го дознава, тој не знае за ова и се враќа. ''Стражарот му вика, Душко, чекај да ти кажам нешто, застани, да ти кажам татко ти што ти порача.'' Е, тогаш, Душко искористил, се приближил уште неколку чекори за да чуе и го застрелал. Е, тоа е вели, синко, идеолошка свест.''' [[Специјални:Contributions/82.146.18.8|82.146.18.8]] 19:17, 8 јануари 2008 (UTC)
Назад на страницата „Македонија во Втората светска војна“.