|
==Саморепродуцирачки машини==
==Mолекуларна нанотехнологија==
===Од Википедија бесплатна енциклопедија===
===Едноставна форма на саморепродуцирачка машина===
*Дел од низата статии понатаму
Саморепродуцирачката машина е вештачка конструкција која е теоретски способна за автономно произведување на копја од самата себе со користење на сирови материјали земени од нејзината околина. Според тоа изведувањето на саморепродуицирањето, е на некој начин слично на она што се наоѓа во природата. Концептот за саморепродуцирачки машини беше унапреден и проверен од страна на Хомер Јакобсен, Едвард Ф. Мур, Фримен Дијсон, Џон Фон Нјуман и во поскоро време од К. Ерик Дрекслер во неговата книга за нанотехнологија, Мотори на Производство, и од Роберт Фреитас и Ралф Меркл во нивниот преглед Кинематички Саморепродуцирачки Машини, што ја обезбеди нивната прва опфатна анализа на целото поле на репродуцирање. Идниот развој на таквата технологија се карактеризира како составен дел на неколку планови вклучувајќи го и минирањето на појасите на месечината и астероидите за руда или други материјали, за креација на производители на месечина дури и за конструкција на сателити на соларна енергија во вселената. Фон Нојмановата истражување која е на некој начин неправилно именувана истражување, е теоретски пример за ваква машина. Фон Нојман исто така работеше на она што тој го нарече универзален констуктор, саморепродуцирачка машина кој ќе работи во средина на ќелиски автомати.
*Mолекуларна Нанотехнологија
Саморепродуцирачките машини, како што и самото име кажува се вештачки саморепродуцирачки систем кој подлежи на технологија на високо ниво и автоматизација. Извесни карактеристични термини во литературата се наоѓаат само за секој случај посебно. На пример ”звецкачки репликатор” еднаш го искористи Дрекслер за да направи разлика помеѓу репродуктивните машини на макро ниво и микроскопските нано роботи, или асемлери кои може нанотехнологјиата а ги направи возможни, но поимот е неформален и ретко е користен од другите во техничките дискусии. Репродуцирачите исто така беа наречени и “Фон Нојман машнини “ по Џон Фон Нојман кој прв стриктно ја простудира идејата. Но овој термин (Фон Нјуман машина) е малку определен и исто така се однесува на сосема неповрзаната комјутерска архитектура, предложена од Фон Нојман, па така неговата употреба е обесхрабрена каде што е потребна прецизност и точност. Самиот Фон Нојман го користеше терминот универзален конструктор за да ги објасни таквите само-репродуцирачки машини.
*Механосинтеза
.Историчарите за машините алатки, дури и пред ерата на нумеричка контрола, понекогаш зборуваа фигуративно за машини алатки како вид на машини кој е единствен бидејќи ја имаат способноста да направат коппии на сите нивни делови. Како и да е, во ваквите дискусии незаобиколен е фактот дека човековиот свет ќе рааководи со процесот на режење (или подоцна барем нивно планирање или програмирање) и потоа асемблирање на деловите. Истото важи и за Реп-Раповите, кои се уште еден вид на машини кои понекогаш се споменуваат во однос на таквото неавтономно саморепродукција. Спротивно пак, машините кои навистина (автономно) се саморепродуцираат се главна тема за која се расправа тука..
*Mолекуларен асемблер (програмски преведувач)
*Mолекуларна машина
*Продуктивни наносистеми
*Нанороботика
*К. Ерик Декслер
*Мотори на производство
'''''Види исто'''''
===Нанотехнологија===
v • d • e
==Дел од низата статии понатаму==
===Нанотехнологија===
* Потточка во списокот
• Историја
• Влијание
• Примена
• Уредување
• Организации
• Популарна култура
• Кратка содржина
===Наноматеријали===
• Фулерен
• Јаглеродни наноцевки
• Наночестички
===Наномедицина===
• Нано токсикологија
• Нано сензор
• Нано биотехнологија
===Молекуларно самосврзување===
• Самосврзувачки monolayer
• Надмолекуларно сврзување
• ДНА нанотехнологија
===Наноелектроника===
• Електроника од молекуларни размери
• Нанолитографија
===Микроскопија за скенирање на сонди===
• Атомски микроскоп
• Микроскоп за скенирање на тунелирање
===Молекуларна нанотехнологија===
• Молекуларен асемблер
• Нанороботика
• Механосинтеза
• Нано леарница
• Нано реактор
===Портал за нанотехнологија===
v • d • e
'''Молекуларна нанотехнологија (МНТ)<nowiki>'''Тука вметнете неформатиран текст'''</nowiki>) е технологија основана на способноста за градење на структури на комплексните атомски (спецификации) со помош на механосинтезата. Ова е различно од нано материјата. Врз основа на гледиштето за минијатурни произведувачи кои се служат со нано машини за да градат комплексни производи (вклучувајќи и дополнителни нано машини) на Ричард Фејнман, оваа напредна форма на нанотехнологијата (или молекуларното производство) ќе ја искористи позиционално контролираната механосинтеза предводена од системите на молекуларни машини. МНТ вклучува комбинирање на физичките принципи прикажани преку хемијата, други нанотехнологии, и молекуларната машинерија во животот, со принципите на градењето на системи на модерни произвдувачи на макро ниво.
Содржина
[сокриј]
# Основен концепт
• 1. Вовед
# Историја на концептот
• 2. Предвидена примена и способности
* Кинематичкиот модел на Фон Нјуман
o 2.1. Паметни материјали и наносензори
* Вештачките живи растенија на Мур
o 2.2. Заменувачки нанороботи
* Реплицирачките системи на Дијсон
o 2.3. Медицински нанороботи
* Напредна автоамтизација за вселанските мисии
o 2.4. Мрежа на користење
* Репликаторите на Лакнер- Вент Ауксон
o 2.5. Леќи за фазно променетата матрица
# Неодамнешна работа
• 3. Потенцијлни социјални влијанија
* Брзи саморепродуцитрачки прототипи
o 3.1. Користи
* НИАЦ студии за саморепродуцитачките системи
o 3.2. Ризици
* Само-асемблерите(самопреведувачите) на Корнел Универзитетот
• 4. Технички проблеми и критики
* Мотиви за вештачки ДНА плочки на Њујоршкиот Универзитет
o 4.1. Студии и препораки од Националната академија за науки на САД
# Делумна конструкција
o 4.2. Асемблери (програмски преведувачи) против нано произведувачи
# Саморепродучирачка вселенска професија
o 4.3. Постојана против променлива нанотехнологија
# Останати упатства
o 4.4. Дебатата Смалеј- Декслер
#. Саморепродуцирачките машини во фикцијата
o 4.5 Прашања поврзани со замислата
* Останата забележана работа за репликаторите
o 4.7. Изводливост на предлозите за наносистемите
# Проспекти за имплементација
o 4.8. Остварена работа во врска со дијамантската механосинтеза
# Види исто
• 5. Работа за фикцијата
# Препораки
• 6. Види исто
# Библиографија
• 7. Препораки
# Надворешни врски (линкови)
• 8. Препорачани дела
===Основен концепт===
• 9. Надворешни линкови
[уреди] ==Вовед==
Додека обичната хемија користи непрецизни процеси, кои даваат непрецизни резултати, а биологијата користи непрецизни процеси за да добие одредени резултати, молекуларната нанотехнологија се занимава со оригинални и дефинирани процеси како би се здобила со определени дефиинитивни резултати. Замислата на молекуларната нанотехнологија би била да ги балансира молекуларните реакции во позиционо- контролираните локации и ориентација со цел да ги обезбеди посакуваните хемиски реакции, и потоа со понатамошно асемблирање(преведување на програми) на производите од овие реакции, да изгради системи.
Патот за развиток на МНТ е цел на широко поставен проект на технологијата воден од страна на Батл ( менаџер на неколку Национални лаборатории во САД) и Институтот за предвидување. Патоказот на развиток најпрво се планираше да биде завршен до крајот на 2006, но беше истиот реализиран дури во Јануари 2008 година. “Соработката за Нанопроизводство “ е целосно фокусиран тековен труд кој вклучува 23 истражувачи од 10 организации и 4 земји, кои ја развиваат агендата на практично истражување, посебно насочена кон позиционо- контролираната дијамантската механосинтеза и развојот на дијамантските нанопроизведувачи. Во Август 2005 година, од страна на ”Центарот одговорен за нанотехнологија”, беше организирано работното тело составено од над педесет меѓународни експерти од различни полиња, чија цел беше да ја проучува употребата на молекуларната нанотехнологија во општеството.
[уреди] ===Предвидена примена и способности===
[уреди] ===Паметни материјали и наносензори===
Една од предложените примени на МНТ е таканаречената , паметни материјали. Овој поим се однесува на секој вид на материјали кои што се дизајнирани и направени за извршување на специфични задачи на нанометарско ниво.Тој опфаќа широк спектар на можни употреби во трговијата. Еден пример би биле материјалите дизајнирани да одговорат различно на различни молекули. Ваквата способност може да води, на пример, до производство на вештачки лекови, кои ќе распознават одредени вируси и ќе прават одредени вируси да се однесуваат пасивно. Друга е идејата за употреба како самозапечатувачка гума (која сама ќе се лепи) или можеби човечка кожа.
МНТ наносензорите ќе наликуваат на паметни материјали кои вклучуваат мал компонент во поголема направа која ќе реагира на нејзината околина и ќе се менува на некој начин тенденциозно. Еден многу едноставен пример, фотосензорот може пасивно да измери случајно светло и да ја испразни неговата апсорбирана енергија како електрицитет кога светлината поминува над или под специфицираниот праг, така што испраќа сигнал до поголемата машина. Таквиот сензор би требало да чини помалку и да користи помалку моќ од вообичаениот сензор, а сепак функционира корисно во истите тие примени- на пример, ги вклучува светлата на паркинг зоната кога ќе падне мрак.
Иако паметните материјали и наносензори илустрираат корисни употреби на МНТ, (тие бледеат) во споредба со комплексноста на технологијата најчесто поврзувана со поимот : заменувачки нанороботи.
[уреди] ===Заменички наноробот===
МНТ нанопроизводството е најчесто поврзувано со идејата на чета од усогласени нанроботи кои работат заедно, што е популаризација на раната идеја на Дрекслер во неговата дискусија за МНТ од 1986 но заменета во 1992. Во овој ран предлог, доволно способните нанороботи ќе конструираат повеќе нанороботи во вештачка средина, а кои ќе содржат специјални молекуларни градивни блокови.
Критиките фрлија сомнеж врз остварливоста на нанороботи кои се саморепродуцираат, како и остварливоста на контрола доколку се постигне саморазмножувањето на нанороботите: тие изнесуваат дека мутациите ќе отстранат било каква можност за контрола и фаворизирање на репродукцијата на мутантските патогенски варијации. Брнителите на ова стојалиште, како прв сомнеж го поентираат тоа дека првиот размножувач на автономните машини (направи) на микро ниво, направена од Лего коцки, беше изградена и пуштена во употреба пробно во 2002 година. Додека постојат предности на сензорите претставени на макро ниво во споредба со ограничениот нервен систем на нано ниво е предлог во кој за позиционално контролирани механосинтетички системи за производство на нано ниво е тие да го ангажираат неактивното сметање од (советите на врвовите од алати) комбинирани со дел кој дизјаниран како резултат од соодветната реакција за да се обезбедат соодветни резултати. Оттука ограничениот нервен систем не е пречка: Истото размислување упатува на позициско асемблирање на мали нано делови. Застапниците за ова размислување вториот сомнеж го даваат со аргументот дека бактериите се (нужно) инволвирани да учествуваат, додека пак мутациите на нанороботите може активно да бидат спречени од обичните техники на поправање на грешки. Слични идеи се застапени и во “Напредните предвидувања за Mолекуларна Нанотехнологоија “ и мапата на 137 димензионален простор дизајниран за репродуцирање, од скоро објавени од страна на Фрејтас и Меркл, обезбедува бројни предложени методи со кои репродуцирачите во принцп ќе можат да бидат безбедно контролирани, од добар дизајн.
Како и да е концептот на прикриената мутација го поставува прашањето: Како може на нано ниво да се случи еволуција на дизајнот, без процесот на вообичаена мутација и детерминирачка селекција?
Критичарите аргументираат дека застапниците на МНТ немаат обезбедено замена за ваквиот процес на еволуција на оваа арена на нано ниво, каде недостигаат вообичаените процеси на селекција врз основа на сензори. Границите на способноста на нервниот систем на нано ниво, може да го направи тешко или можеби и невозможно да се издвојувањето успехот од неуспехот. Застапниците тврдат дека еволуцијата на дизајнот може да се случи определно од и стриктно под човечка контрола, со користење го вообичаениот типичен пример на моделирање, дизајн, прототип, тестирање, анализи, и редизајн.
Во секоја случка се до 1992 техничките предлози за МНТ, не вклучуваат само-заменувачки нанороботи, и сегашните водичи кои се поставени во продолжение од страна на застапниците за МНТ, го забрануваат самоволното саморепродуцирање(саморазмножување)
[уреди] ===Медицински нанороботи===
Една од најважните примени на МНТ би била медицинската нанороботика или наномедицината, сфера која е предводена од Роберт Фреитас во бројни книги и документи. Способноста за дизајнирање, градење, и развивање на голем број на медицински нанороботи, во најмала рака би овозможило рапидна елиминација на болести и би го направило сигурно и речиси безболно опоравувањето од психички трауми. Медицинските нанороботи, исто така можат да овозможат соодветна корекција на генетски дефекти, и да помогнат да се осигура широко распространета здравствена сигурност. Дури уште и контроверзно, мехничко медицинските нанороботи може да се користат за зголемување на човечките природни способности. Како и да е, нема да се дозволи механичките медицински нано уреди да се саморепродуцираат во човечкото тело, ниту медициските нанороботи ќе имаат потреба од саморепродукција на самите себе, се додека не биде постигнато тие бидат изработувани исклучително во внимателно регулирани нанофабрики(нанопроизведувачи).
[уреди] Utility fog
Овој оддел не цитира никакви препораки или извори. Ве молиме помогнете го овој оддел со додавање на цитати од соодветни извори. Материјалот кој не доаѓа од некој извор ќе биде избришан. (декември 2011)
===Дијаграм од 100 микрометарска замаглена препрека===
Саморепродуцирачките машини ќе треба да имаат капацитет да собираат енергија и сирови материјали, да ги преработуваат сировите материјали во финални компоненти, и потоа да ги асемблираат во копија од самите себе. Понатаму, за комплетна саморепродукција мора од почеток да ги произведе нејзините најмали делови како што се лагерите, поврзувачите, и деликатните и комплицирани електронски компоненти. Не е возможно ова се да биде вклопено во рамките на една единствена стуктура, туку повеќе тоа би биле група на машини кои соработуваат или автономен произведувач кој е способен да ги произведе сите машини во состав на групата
Друга предложена примана на молекуларната нанотехнологија е “маглата на корисност” во која во вид на облак поврзаните микроскопски роботи (поедноставни од асемблерите) ќе ја менуваат својата форма и особини за да формираат микроскопски предмети и алатки во согласност со софтверските наредби. Маглата на корисност, едноставно порадо ќе замени многу физички објекти, од тоа да ја измени денешната практика на трошење на материјалните добра во различни форми.
Произведувачот ќе може да произведе минирачи роботи кои ќе собираат сиров материја, констуктори роботи за асемблирање на новите машини, роботи пооправачи за да се справат со абењето, и сето тоа без да се вмеша човек или да раководи со тоа. Предноста на таквиот систем лежи во способноста брзо и без дополнителен човечки труд, да ги проширува сопствените капацитети. Во главно потребното инвестирање за конструирање на првиот саморепродуцирачки уред навистина ќе се исплаќа и ќе биде без дополнителни трошоци за трудот.
[уреди] ===Леќи за фазно (променетата) матрица===
Таквата машина не ги напаѓа законите на физиката и постоечките основни технологии кои се потребни за некои од подетализираните предлози и дизајни.
Покрај тоа, друга предложена употреба на МНТ би била како леќи за еволуирани матрици . Како и да е, испаѓа дека ова е проблем кој го поставува обичната технологија на нано ниво. (ПАО) ќе го користат принципот на милиметарската технологија на еволуираните матрици, но на оптичка бранова должина. Ова ќе овозможи дуплирање на секој вид на оптички ефект, но само виртуелно. Корисниците ќе можат да инсталираат холограми, и зајдисонца, или лебдечки ласери како начин за потенцирање. (ПАО) системите се објаснети во Нанотехнологија : Молекуларни размислувања за глобално збогатување од БЦ Крандал, во статијата Леќи на еволуирана матрица на Брајан Воук
===Историја на концептот===
[уреди] ===Потенцијални социјални влијанија===
Основниот концепт за вештачки машини способни да произведат копии од самите себе, датира од пред најмалку сто години. Ран пример за тоа е анегдотата за филозофот Рене Декарт кој и предложил на Кралицата на Шведска Кристина дека човечкото тело може да се земе во предвид, како машина; таа му одговорила со посочување накај часовникот и наредувајќи “погледни го дали создава подмладок ”. Постојат неколку други варијанти на одговорот на анегдотата. Самуел Батлер во неговата новела Еревхон од 1872, предложи дека машните веќе беа способни за да се размножуваат, но човекот беше тој што ги направи да прават тоа, и додаде дека “машините кои создаваат машини, не создаваат машини од нивен вид “
[уреди] Користи
Vo 1802 Вилијам Палеј, ја формулира неговата позната телеолошка расправа опишувајќи ги машините кои произведуваат други машини, и посочи дека прашањето за тоа кој најпрво го направил часовникот, ако се прокажеше дека може да направи копија од самиот себе. Научните истражување на саморепродуцирачките машини беше замислен од страна на Џон Бернал во 1930тите и од математичарите како што е Стивен Клин. Голем дел од оваа подоцнежна работа беше повеќе мотивирана од интерсот за процесирањето на информациите и алгоритмите, отколку од физичко ставање во таков систем.
Нанотехнологијата (или молекуларната нанотехнологија да упатам по конкретно на целите кои се тука дускитирани) ќе ни овозможат да ги продолжиме историските тенденции во производството, токму врз основните граници поставени од законите на физиката. Тоа ќе ни овозможи да изработиме материјали кои ќе бидат над педесет пати полесни од челичните и алуминиумските легури, но со истата цврстина. Ќе бидеме во состојба да правиме малзни авиони, ракети, автомобили дури и предмети кои во споредба со денешните стандарди, би биле значително полесни, поцврсти, и поевтини. Молекуларните хируршки средства, управувани од молекуларни компјутери и инјектирани во крвотокот можат да ги најдат и да ги уништат клетките на рак, или бактериите кои го напаѓаат организмот, да ги деблокираат артериите, или да ги снабдат со кислород кога е нарушена циркулацијата.
===Кинематскиот модел на Фон Њуман===
Нанотехнологијата ќе ја замени целата наша приозводна основа со нова, радикално попрецизна, радикално поевтина, и со радикално пофлексибилен начин на произведување на продуктите. Целта е не само едноставно да јго заменат денешниот погон на правење чипови, туку и да ги заменат подвижните ленти за автомобили, телевизори, телефони, книги, хируршки алати, проектили, полици за книги, авиони, трактори и се останато. Целта е сеприсутна промена во производството, промена која нема да остави производ кој нема да е допрен од таквата промена, виртуелно. Економскиот развој и војничката спремност во 21 век во основа ќе зависи од одржувањето на натпреварувачката позиција на нанотехнологијата.
Детализиран концптуален предлог за физички, небиолошки, саморепродуцирачки систем најпрво беше поставен од страна на математичарот Џон Фон Њуман во лекциите испратени во 1948 и 1949, кога тој предложи кинематичко саморепродуцирачки автомативен модел како замислен експеримент. Концептот на Фон Њуман за физичка саморепродуцирачка машина беше соочена апстрактно со хипотетичката машина која користи магацин на заштедени делови како негов извор на сирови материјали. Машината имаше програма која беше складирана во мемориска лента која ја управува да ги врати деловите од магацинот со користење на манипулатор, да ги асемблира во дупликати на самите себе, потоа да ја копираат содржината на мемориската лента во празната меморија на дупликатот. Машината беше замислено да биде составена од малку делови, односно од осум различни видови на компоненти ; четири логички елементи кои испраќаат и примаат стимулации, и четири механички елементи кои се користат за да обезбедат структурален скелет и подвижност. Иако звучи кавалитетно, Фон Њуман очигледно беше незадоволен од овој модел на саморепродуцирачки машини, што се должи на тешкотијата истото да се анализира со математичка ригорозна точност. Тој продолжи понатаму, напротив со развивање на дури и уште поапстрактен модел на самосоздавач врз основа на ќелиски автомати. Неговиот, најпрво кинематички концепт остана непознат се додека тој не се прослави во Научнички Американец во изданието од 1955 година.
Покрај денешниот статус на ран развој на нанотехнологијата и молекуларната нанотехнологија, многу интереси се вртат околу влијанието на учеството на МНТ во економијата и правото. Како и да е определените ефекти ако МНТ ги постигне, ќе создадат тенденции за намалување на стравот од произведени добра и ќе направи да се произведат многу повеќе добра (како што се храна и добра за здравствени цели)
Генерално се смета дека на идните грѓани на молекуларно-нанотехнологиското општество сеуште ќе им требаат дигитален кеш или физички монети (во определени случаи). Тие ќе можат да ги користат такви пари за купување на добра и услуги кои се единствени или ограничени во рамките на сончевиот систем. Ова може да вклучува : материја, енергија, информации, недвижен имот, услуги на дизајнирање, услуги за забава, правни услуги, слава, политичка моќ, или одвлекување на вниманието на другите луѓе на политички, религиозни, филозовски пораки. Понатака, футуристите ќе мораат да постигнат дури војна помеѓу земјите во развој и неекономските цели.
==Вештачките живи растенија на Мур==
Ако се реализира МНТ, секако дека некои ресурси ќе останат ограничени затоа што се ограничени и единствените физички предмети (земјишна парцела во Ерусалим, правото на минирање на поголемите астероиди во близина на Земјата), или затоа што истите зависат од добрата волја на извесна личност (љубовта на позната личност, живата публика на музички концерт). Побарувачката секогаш ќе ги надминува залихите од некои работи, а политичката економија ќе продолжи да постои во секој случај. Дали интересот за овие ограничени ресурси ќе се намали со доаѓањето на виртуелната реалност, во која ќе можат лесно да се заменат, сеуште не е јасно.. Една причина зошто не би можело да дојде до тоа е претпоставената предност за “вистинските предмети”, иако таквото мислење може лесно да биде сменето, ако виртуелната реалност би се користела за развој на одредено ниво на квалитет.
Во 1956 математичарот Едвард Ф. Мур го предложи првиот познат предлог за практична саморепродуцирачка машина, исто така објавена во Научен Американец. виВештачките живи растенија на Мур беа предложени како машини способни да го користат воздухотм, водата и земјата како извори на сирови материјали и да ја црпат својата енергија од сончевата светлина по пат на сончева батерија, или парен погон. Тој го одбра морскиот брег како почетна животна средина за ваквите машини, давајќи им лесен пристап до хемикалиите во морската вода, и предложи идните генерации на овие машини да бидат произведени да можат слободно да пловат по површината на океанот како саморепродуцирачки производители на бродови или да бидат поставени во неплодната пустински терен кој во друг случај би бил бескорисен за индустриски цели. Составните делови на саморепродуцирачките машини ќе бидат собрани, за да човештвото ги користи од за потребите ма другите машини кои не се саморепродуцирачки.
МНТ може возможните наномедицинските способности да ги направи да ја лекуваат било која здравствена состојба која не е сеуште излекувана со помош на напредокот постигнат во други сфери. Доброто здравје ќе биде вообичаена појава, а нарушеното здравје во било која форма ќе биде реткост како што денес се сипаниците, и скорбутот.
==Репродуцирачките системи на Дијсон==
[уреди] ===Ризици===
Следен важен напредок за развојот на концептот за саморепродуцирачки машини беа серијата на замислени експерименти предложени од физичарот Фриман Дијсон во неговата Вануксем Лекција од 1970. Тој предложи три употреби на репродуцирачките машини на високо ниво. Прва беше, да се испрати саморепродуцирачки систем на сателит на Сатурн наречен Енцеладус, кој за цел да може да произведува копии на самиот себе, ќе биде исто така програмиран да произведува и да лансира гориво на соларен погон за резервоарите вселенските летала. Овие вселенски летала ке носат блокови мраз од Енцеладус до Марс, каде ќе бидат искористени создадат земја на планетата. Неговата втора примена беше да систем на производство на соларна енергија дизајниран за копнените пустински средини, и неговата трета употреба беше “опрема за индустриски развој “ основана на овој репродуцирач која ќе може да биддде продадена на земјите во развој за истите да ги снабди со посакуваниот индустриски капацитет. Кога Дејсон ја прегледа и повторно ја испечати неговата литература во 1979 година додаде и предлози за изменета верзија на верзијата на Мур за вештачките живи растенија кои се движат по вода кои беа дизајнирани да дестилираат и да снабдуваат сважа вода за човековата употреба.
Молекуларната нанотехнологија е една од технологиите за кои некои анализи веруваат дека можат да водат до Технолошка несекојдневност. Некои сметаат дека млекуларната нанотехнологија би можела да има застрашувачки ризици. Разбирливо е дека таа може да овозможи и поевтини и подеструктивни вообичаени оружја. Исто така, молекуларната нанотехнологија може да овозможи оружја за масовно уништување, кои ќе можат да се саморепродуцираат, како што прават и вирусите, и клетките на рак (канцер), кога го напаѓаат човечкото тело. Коментаторите во главно се согласуваат дека во случај да е развиена молекуларната нанотехнологија, човечката раса траба да дозволи само-репродукција, само под многу добро контролирани услови или услови кои би биле “безбедни за природата”.
==Напредна автомтизација за вселенските мисии==
Постои страв дека наномеханичките роботи, доколку се постигнат, и доколку се дизјанирани да се само-репродуцираат, со користење на материјали кои се создаваат по природен пат (што е тешка задача), може да ја истрошат целата планета за заситување на нивната потреба од сирови материјали, или едноставно да го окупираат светот на природен живот со тоа што ќе го направат неконкурентен за енергија (како што и се случи историски, кога се појавија сино-зелените алги, и ги истиснаа пораните животни форми). Некои коментатори, посочија на оваа ситуација како на “сиво лепење” или сценарио на “еко-фагоцитоза. К. Ерик Дрекслер смета дека случајното сценарио на “сиво лепење” е екстремно невозможно да се случи и истото го изнесува во подоцнежните изданија на Мотори на креацијата.
Во светлината на оваа перцепција за потенцијална опасност Инстутутот за предвидување (основан од К. Ерик Декслер со цел да се подготвиме за пристигнувањето на идните технологии) има подготвено сет од водичи за етичкиот развој на нанотехнологијата. Ова го вклучува и забраната на слободно поттикнување на само- репродуцирањето на квази организми, најмалку на површината на Земјата, а ако е тоа возможно и на други места.
[уреди] ===Технички проблеми и критики===
Применливоста на основните технологии анализирани во Наносостеми беше предмет на формална научна ревизија од страна на Националната Академија за Науки на САД, и исто така беше фокус на опширна дебата на итернет и на јавниот печат.
[уреди] ===Студии и препораки од Националната Академија за Науки на САД===
Во 2006 година Националната Академија за Науки на САД издаде извештај за студијата на молекуларното производство како дел од подолгиот извештај, Во врска со величината : Тригодишен преглед на иницијативата на Националната Нанотехнологија. Комитетот на студиите ја разгледа техничката содржина на Наносистеми, и во својот заклучок изјави дека ни една сегашна теоретска анализа не може да биде земена како дефинитивна во однос на неколку прашања во врска со потенцијалните перформанси на системот, и дека не може со верба и сигурност да бидат предвидени најдобри начини за имплементирање на системи со високи перформарнси. Сето тоа бара експериментално истражување за напредно знаење од оваа сфера:
“Иако денес можат да се направат теоретски пресметки, можното ниво на досег на циклусите на хемиските реакции, опсегот на грешките, брзината на работа и термодинамичката продуктивност на горе-долу слични системи на производство, не можат да бидат соодветно предвидени во ова време. Оттука, можната достиглива совршеност и комплексност на произведените добра не може да се предвиде со доверба, иако може да биде тоа пресметани во теоријата. И на крај, оптималните патеки на истражување кои можат да водат до системи кои на големо ги надминуваат термодинамичката продуктивност и другите способноости на биолошките системи, не можат да бидат соодветно предвидени во тоа време. Основата на истражувањето кое е основано на способноста на истражувачите за произведување на експериментални демонстрирања кои се поврзуваат со апстрактни модели и најсоодветно за постигнување на оваа цел е да се водат долгорочни визии.”
[уреди] ===Асемблери против нанофабрики===
Делот во Декслеровиот Мотори на креацијата, наречен “Универзалните Асемблери”, и следниот текст зборува за асемблерите кои хипотетички можат да “градат скоро се што законите на природата дозволуваат да постои”. Дрекслеровиот колега Ралф Маркл, има забележано дека спротивно на широко распространетата легнеда Дрекслер никогаш не докажа дека системите на асемблери, можат да ја изградат апсолутно било која молекуларна структура. Крајните ноти на Дрекслеровата книга го објаснуваат терминот “скоро”. “ На пример, деликатната структура може да биде дизајнирана така што како камен свод, ќе се самоуништува освен ако сите негови делови се веќе на своето место. Доколку во планот за скицата нема просторија за распоредување и отстранување, тогаш би било невозможно да се изгради структурата. Неколку структури од практичен интерес, може да изложат еден ваков проблем во секој случај. “
Во 1992 година Декслер ја објави Наносистеми : Молекуларна машинерија, Производство и Пресметување, детализиран предлог за синтетизирање на цврстите ковалентни стуктури користејќи врвни призведувачи. Дијамантските структури и другите цврсти ковалентни структури, доколку би биле постигнати , би имале широк опсег на можни употреби, кои би оделе толку далеку, дури до сегашната МЕМС технологија. Основниот нацрт на планот за градење на врвни произведувачи во отсуство на асемблер беше поставен во 1992 година. Други истражувачи пак во годините се до објавањето на Наносистеми започнаа напредни, експериментални, алтернативно предложени начини.
[уреди] ===Крута против променлива нанотехнологија===
Во 2004 Ричард Џонс, ја на напиша Софт Машини (нанотехнологијата и животот), книга за нестручната публика објевена во Оксфордскиот Универзитет. Во оваа книга тој ја објаснува радикалната нанотехнологија како детерминистичка/ механистичка идеја за произведените нано машини кои не ги земаат предвид за предизвиците на нано ниво, како влажност, зацврстливост, покафеавување на сликата, висока лепливост (гледиштето на Дрекслер). Тој исто така појаснува дека променливата нанотехнологија или по соодветно биомиметската нанотехнологија која е на добар пат, ако е и на најдобриот пат, да дизајнира функционални нано уреди кои можат да ги совладаат сите проблеми на нано ниво. Некои може да ја сметаат нанотехнологијата како развој на нано машини кои се служат со лекциите научени од биологијата во врска со тоа како нештата функционираат, хемијата за прецизно изработување на таквите уреди и стохастичната физика за моделирање на системот и неговите природни процеси во детали.
[уреди] ===Смалеј- Дрекслер дебатата===
Главен член: Дрекслер- Смалеј дебатата за молекуларна нанотехнологија
Неколку истражувачи, вклучувајќи го и добитникот на Нобеловата награда др. Ричард Смалеј (1943-2005) го нападнаа гледиштето за универзални асемблери, што водеше до отфрлање на идеата на Дрекслер и колегите и и евентуално до размена на писма. Смалеј расправаше дека хемијата е екстремно комплицирана, реакциите се тешки за контролирање, и дека универзалниот асемблер е научна фантастика. Дрекслер и неговите колеги, во секој случај, забележаа дека Дрекслер никогаш не предложи универзални асемблери кои ќе бидат во состојба да направат апсолутно се, напротив тој предложи повеќе ограничени асемблери да можат да направат, многу широк спектар на предмети. Тие ја предизвикаа веродостојноста на аргументите на Смалеј, со многу специфични предлози истакнати во Наносистеми. Исто така, Смалеј расправаше дека скоро се во модерната хемија, вклучува реакции на растворање (обично вода), бидејќи малите молекули за растворање придонесува за многу работи, како намалување на сврзувачките поттикнувачи, во состојбата на преминување. Со оглед на тоа што скоро целата позната хемија побарува растворувач, Смалеј смета дека Дрекслеровиот предлог за користење на високо вакумирана средина, е неизведливо. Како и да е, Дрекслер ова го посочува во Наносистеми, на тој начин што математички покажува дека добро дизајнираните катализатори можат да обезбедат ефекти на растворувачи, што во основа ќе може да се направи дури и поефикасно од тоа што некогаш може да биде во реакцијата со растворувач ензим.
[уреди] ===Прашање во врска со дизајнот===
Во иднина, за еволуција на дизајнот на МНТ на нано ниво, ќе мора да се пронајдат нови средини, што ќе го имитираат процесот на биолошка еволуција на молекуларно ниво. Биолошката еволуција придонесува со вообичаена варијација во која учествуваат просечни организми, комбинирани со издвојување на помалку успешните варијанти и репродукција на поуспешните варјанти, исто така дизајнирањето на макро ниво продолжува од процесот на еволуцијата на дизајнот од едноставен до комплексен како што беше поставено од страна на Џон Гал на накој начин сатирично.“ Комплексниот систем кој функционира речиси секогаш излегува дека е еволуиран од едноставен систем кој функционирал... Комплексниот систем кој е направен од почеток никогаш не работи и не може да биде закрпен па да почне да функционира. Мораш да започнеш од почеток со нов систем кој ќе функционира. Потребно е пробивање на МНТ што би произлегло од прости атомски учесници кои би можеле да се градат од на пример, СТМ до комплексни МНТ системи во пат на еволуција на дизајнот. Недостаток во овој процес е тешкотијата за согледување и справување на нано ниво во споредба со макро нивото кое ја создава потешкотии во создавање на успешни обиди за детерминистичката селекција. Спротивно на претходното, биолошката еволуција продолжува со дејствие кое Ричард Доукинс го викаше “слеп набљудувач “ кој се состои од обична молекуларна варијација и детерминистичка определени репродукција и изумирање.
Во презентацијата од 2007, практиката на нанотехнологијата ги опфаќа и стохастичките пристапи(во која на приимер супрамолекуларната хемија креира водоотпорни пантолони) и детерминистичките пристапи во кои прости молекули (креирани од стохастичка хемија) се поставени на површинскиот слој (креирани од методи на стохастичко наталожување) од детерминистички методи за нивно поттикнување со СТМ или АФМ сонди кои предизвикуваат просто сврзување или реакции на отцепување. Сонот за комплексна, детерминистичка молекуларна нанотехнологија останува недостижна и несфатлива. До средината на 1990 тите години, илјадници научници и технократи ја разбраа подвижната сила на нанотехнологијата и ги редефинираа нејзините дисциплини како нанотехнологија. Ова предизвика многу голема забуна во оваа сфера и предизвикаа илјадници од нано-документи на внимателно разгледана и ревидирана литература. Многу од овие извештаи се продолженија на повеќе вообичаени истражувања направени во претходните сфери.
[уреди] ===Остварливост на предлозите од Наносистеми===
Остварливоста на Дрекслеровите идеи на големо зависат од тоа дали дизајните како оние во Наносистеми можат да се изградат во отсуство на универзален асемблер за нивно градење и кој би работеле како што е објаснето. Поддржувачите на молекуларната наноехнологија сметаат дека во Наносистеми до 1992 година не се откриени некои значајни грешки. Дури некои критичари сметаат дека Дрекслер внимателно ги има земено во предвид бројните физички принципи кои подлежат на “високи” аспекти од наносистемите кои тој ги предлага и навистина има размислено за некои праашања во детали.
Како и да е други критичари сметаат дека Наносистеми изостава важни хемиски детали во врска со јазикот на машините од “ниско ниво” за молкуларната нанотехнологија. Тие исто така тврдат дека голем дел од останатата хемија на “ниско ниво” бара екстензивна понатамошна работа , и дека оттука Дрекслеровите дизјни од “високо ниво” почиваат на шпекулативни основи. Неодамнешната понатамошни трудови од Фреитас и Маркл, е насочена кон зацврстување на овие основи со пополнување на постоечките дупки во ”ниската” хемија.
Дрекслер расправа дека може ќе треба да почекаме се додека нашата вообичаена нанотехнологија се подобри во решавањето на тие проблеми: “Молекуларното производство ќе резултира од серија на унапредувања во системите на молекуларната машина, многу од нив како и првото слетување на Месечината резлултираше од серија на унапредувања во ракетните системо на течно гориво. Ние сме сега во позиција како што беше Британското Меѓупланетарно Општество во 1930тите, кога истото објасна како ракетите на течно гориво можат да ја досегнат Месечината и ги посочи раните ракети како илустрација на основниот принцип”. Како и да е, Фреитас и Меркл расправаат дека фокусиран труд за да се постигне дијамантска механосинтеза (ДМС) може да започне сега, со користење на постоечката технологија, и може да постигне успех за период пократок од деценија, доколку повеќе се тежнее кон пристапот на “упатување кон ДМС”, повеќе отколку пристапот на заобиколен развој, кој бара да се иплементираат помалку ефикасни нано дијамантски молекуларни технологии на поризводство, пред да се унапреди до дијамантската.“
Да ги сумираме аргуентите против остварливоста: Прво, критичарите расправаат дека првата пречка за постигнување на молекуларна нанотехнологија е недостигот од ефикасен начин за креирање на машини на молекуларно/атомско ниво, особено во отсуство на добро дефиниран начин на производство на саморепродуцирачки асемблери или дијамантското нано производство. Застапниците одговараат дека прелиминарна истражувачка патека која би водела до дијамантско нано производство, е веќе развиена.
Втора потешкотија во достигнувањето на молекуларната нанотехнологија е дизајнот. Додека Дрекслер, Меркл и останатите креираа дизајни на едноставни делови, не постоеше никаква намера за да се вложи труд за детален дизајн на нешто што се приближува до комплексноста на моделот Т Форд. Застапниците одговараат дека е тешко да се направат напори за детално дизајнирање во отсуство на значајна основа за таквиот обид, и дека покрај овој хендикеп, е направено многу корисно дизајнирање однапред со нови софтверски средства кои беа развиени на пр. Нанорекс
Во последниот извештај За големината; Тригодишна ревизија на Иницијативата за Национална Нанотехнологија поставена од страна на Академскиот Печат во декември 2006 година (грубо кажано околу дваесет години после објавувањето на Моторите на Креацијата), не можеше да се види јасен пат до молекуларната нанотехнологија, како што спрема заклучокот на страна 180 од тој извештај:
Иако денес можат да бидат направени теоретски заклучоци, евентуално ниво на досег во однос на циклусите на хемиските реакции, ниво на грашки, брзина на работа и теродинамичката ефикасност на горе-долу таков начин на производство не може соодветно да биде предвиден во ова време.Оттука, евентуално достигнатото совршенство и комплексност на приозведените продукти не може со доверба да биде предвидено се додека не бидат пресметани во теоријата. Конечно, најдобрите начини на истражување кои би можеле да водат до системи кои на големо ке ја надминат термодинамичката ефикасност и другите способности на биолошкиот систем сега нема да можат да бидат соодветно предвидени. Основите на истражување кои се поставени врз способноста на истражувачите да создаваат експрериментални демонстрации кои се поврзуваат со апстракните модели и водењето на долгорочен план е најсоодветен начин за постигнување на оваа цел.“ Овој повик за истражување кој води до демонстрации кај групи како што се Соработка за нано производство, кои специфицирано бараат експериментален успех во дијаманската механосинтеза. Во Технолошкиот Патоказ за Продуктивни наносистеми цели на тоа да понуди дополнителна конструктивна проникливост (увид)
Може е интересно и да се постави прашањето дали повеќето структури кои се дел од физичкиот закон всушност можат да се произведени. Застапниците го бранат овој став со тоа дека за да се постигне голем дел од визиите за молекуларното производство не е неопходно да можат да ја градат “секоја структура која му одговара му одговара на природното право.” Дотолку повеќе потребно е да бидат во состојба да ги градат само доволните (најверојатно и незначително малку) членови за таквите структури- како што и всушност е во било кој производствен процес користен во светот денес, и како што е дури и во биологијата. Во секое случување, како што во едно излегување кажа Ричард Фејнмен, “Научно е да кажеме дека нештото е веројатно или помлаку веројатно да се случи, а не да докажуваме цело време што е возможно а што е невозможно”
[уреди] ===Постоечка работа во дијамантоидната механосинтеза===
Во врска со синтетизирањето на дијамант со механичко отрстранување/ додавање на атоми на водород и таложење на јаглеродни атоми (процес познат како механосинтеза) постои едно огромно тело на ревидирани теоретски дела. Оваа не го дозволува, и го критикува пошироката заедница за нано наука. Само за илустрација Пенг ет ал.(2006) (во продолжение на истражувачките трудови на Фреитас, Меркл и други соработници) кажува дека најпроучуваниот појаснувач за мотивот за механосинтеза (ДЦБ6Ге) успешно ги поставува C2 јаглеродните димери на C(110) дијамантска површина 300К (собна температура) и на 80 К (температура на течен азот) и дека силиконската променлива (DCB6Si) исто така работи на 80 К но не и на 300 К. Во последните студии беа вложени преку 100.000 CPU часови. DCB6 појаснувачот на мотивот почетно објаснет од страна на Меркл и Феитас на Конференцијата за предвидување во 2002 годин, беше првиот комплетен појаснувач кој некогаш бил предложен во врска со дијамнтската механосинтеза и останува единствениот појаснувач на мотивот кој успешно бил симулиран за неговата намената функција на полна 200 атомска дијамантска површина.
Појаснувачите моделирани во овој труд се наменети да се користат само во внимателно контролирани средини (пр. Вакум). Максимум прифатливи граници за толкувано и рационално распоредување на грешките за појаснувачите за изработка се изнесени во Пенг ет ал (2006) – појаснувачите мора да бидат поставени со огромна прецизност за да се избегне неправилно сврзување на димерот. Пенг ет ал. (2006) известува дека зголемувањето на дебелина од 4 рамнини за поддршка на C атомите над врвовите од алатите од 5 рамнини ја намалува резонантната фреквенција на целата структура од 2.0 Цели THz на 1,8 THz. Уште поважно, вибрирачките стапалки на појаснувачот DCB6Ge монтирани на 384-атомска рачка и на истиот појаснувач монтираните на сличен начин наметнат но многу поголема 636-атомска "пречка" рачка, се речиси идентични со правците без пречка. Дополнителни компјутерски студии за моделирање на уште поголеми структури со рачки се добредојдени, но постојано беше експериментално демонстрирнаа на ниски температури, формирајќи основен егзистенцијален доказ за оваа способност, способноста за прецизно поставување на СПМ појаснувчи за потребната атомска прецизност.
Понатамошни истражувања за постигнување на дополнителни појаснувачи ќе бараат пресметана хемија и тешка лабораториска работа која ќе одзема многу време.
Функционалниот нано произведувач ќе бара спектар на добро дизајнирани појаснувачи за различни реакции, и детални анализи за резместувањето на атомите на покомплицирани површини. Иако ова изгледа како предизвикувачки проблем даден од сегашните ресурси, многу алатки ќе бидат во можност да им помагаат на идните истражувачи : Законот на Мур предвидува понатамошни зголемувања на компјуерската моќ, технологијата за изработка на полупроводници, да продолжи да се пробива на нано ниво и истражувачите да постанат уште повеќе обучени за да изведат несекојдневна хемија со користење на протеини, рибозоми, и ДНА.
[уреди] ===За фикцијата===
• Во Дијамантско доба од Нил Стивенсон дијамант може да биде конструиран со едноставно градење на истиот од јаглеродни атоми. Исто така сите видови на уреди од пронаоѓање на уреди со големина на прашина до гигантски дијамантски балони, се конструирани атом по атом со користење само на јаглеродни, кислородни, азотни, и хлорни атоми.
• Во новелата Утре од Ендру Салцман, научникот користи нанороботи за да креира течност која кога ќе се внесе во крвотокот, дава едно скоро непобедливо ткиво, дадено за поправање на микроскопските машини речиси непосредно откако ќе бидат оштетени.
• Во играта на играње улоги Вмешувачи од Паладиум Книгите, човештвото беше прекриено од “нанобот инвазија” која предизвикува секој предмет направен од неблагородни метали да се преобрази и да ја менува формата (понекогаш и во вид на робот) во моментот кога ќе бидат допрени од човек. Предетот тогаш продолжува да ги напаѓа луѓето. Ова го присили човештвото да развие ”биотехнолошки” уреди за да ги замени тие што претходно беа направени од метал..
• На телевизиското шоу Театар на мистериозните науки 3000, Нанитите се самозаменувачки инженирани организми кои работат на брод, тие се микроскопски суштества кои се слични на суштествата во Звездени патеки епизодата на Следната генерација, Еволуција. Нанитите најпрво се појавија во осмата сезона базирана на концептот за нанотехнологија, нивните комични активности вклучуваа многу различни активности, како моментална поправка и конструкција, фризура, изведувања на циркуски точки, водење на микроскопска војна, водење на микро храброст.
[уреди] Види исто
'''Портал за нанотехнологјиa'''
==Имагинативната концепција за саморастечки роботски производител на природни сателити(месечини)==
'''Портал за роботика'''
Во 1980 гоина , инспирирана од “Практикуот со нови насоки” НАСА конструира здружени летни студии со АСЕЕ насловени како Напредна Автоматизација за Вселенските мисии, за да можат за создадат детализиран предлог за саморепродуцирачки машини кои ќе развијат ресурси за природен сателит дополнително да треба да се ангажираат работници луѓе за истото. Студијата беше предводена од Универзитетот Санта Клара и траеше од 23 јуни до 29 Август, со последниот извештај кој беше објавен во 1982. Предложениот систем ќе требаше да биде способен да направи капацитетот на продуктивност да расте експоненцијално, и тој дизајн да може да биде модифициран за градење на самопрепродуцирачки сонди кои би ја истражувале галаксијата.
• Нанотехнологијата третирана во вода
Предложениот дизајн вклучуваше мали електронски картички компјутерски контролирани, кои се движат по шини во произведувачот, подвижни играчки машини кои користеа големи параболични огледала кои ја насочуваат сончевата светлина кон месечевиот реголит, за да го растопи и претвори во цврста површина која би била соодветна за врз неа да се гради, и роботски товарачи за пренесување на минерот за деловите, од почеток до крај. Сировиот месечев риголит ќе биде рафиниран по пат на разни техники, но примарно од испарувањето на хидрофлуорската киселина. За конструирање на нови произведувачи од деловите и асемблерите произведени од нивниот “родител “ , предложено беше да се вршиат големи пренесувања со помош на разни манипулативни раце и алатки.
• Техномиметика
Енергијата ќе биде произведена од небо од соларни ќлетки кои ги држат столбови. Другата машинерија ќе биде поставена под истото небо.
[уреди]
Исфрлениот робот ќе користи алатки за обликување и шаблони за да креира шаблони од гипс. Гипсот беше избран бидејќи лесно се обликува по шаблон, може да создава прецизни делови со добри површински краеви, и исто така гипсот може лесно да се рециклира откако ќе се искористи печката за да се извлечи водата од истиот. Роботот тогаш ќе може да го излева поголемиот дел од компонентите како од стопената непогодна карпа ( базалт) така и од пречистени метали. Вклучено е и ласерско сечење на јаглеродниот диоксид и заварување на системот.
Назначено беше пошпекулативен, покомлексен производител на микрочип, да може да произведува компјутерски и електронски системи, но дизајнерите исто така посочија дека такво нешто може да создаде практика да се извезуваат чиповите од Земјата како да се витамини.
Студијата од 2004 година поддржана од Институтот за напредни концепти на НАСА, ја однесе оваа идеја уште подалеку. Некои експерти почнуваат да одат со оваа идеја толку далеку што почнуваат да размислуваат за саморепродуцирачки машини за минирање на астероиди
Голем дел од студиите за дизајнирање беа во врска со едноставен, флексибилен хемиски систем за преработка на рудите, и разликите помеѓу пропорциите на елементите потребни за репродуцирачот, и пропорциите кај месечевиот риголит. Елементот кој најмногу го ограничи растот беше хлоринот, потребен за преработка на риголитот за добивање на алуминиум. Хлоринот е многу редок риголит кај природните сателити.
Репродуцирачите Лакнер- Вент Ауксон
Во 1995 годин инспирирани од предлогот за посејување на ненаселените пустини на Земјата со саморепродуцирачки машини за индустриски развој, Клаус Лакнер и Кристофер Вент развија уште по детализиран нацрт за ваков систем. Тие предложија колонија на подвижни роботи кои соработуваа со големина од 10-30 см, и кои се движат по мрежа од наелектризирани ќерамички шини околу стационарна производствена опрема и полиња на соларни ќелии. Нивниот предлог не вклучуваше комплетна анализа на побарувањата на системскиот материјал, туку објаснуваше нов метод за извлекување на десетте најчести хемиски елементи кои се наоѓаат сировата површина на почвата во пустините (Na, Fe, Mg, Si, Ca, Ti, Al, C, O2 and H2 ) со користење на јаглеродно термичи процес на високи температури. Предлогот беше објавен во Магазинот за откритија, во однос на опремата за десалинизирање на соларна енергија, користена за наводнување на пустината во која системот е основан. Тие нивните машини ги нарекоа ”Ауксони”, од грчкиот збор ауксеин што значи “да расте”
Неодамнешен(понови) трудови
==Саморепродуцирачките брзи прототипери==
Реп-Рап0 1.0 "Дарвинов" прототип
Раните експериментирања со брзо прототипирање од 1997-2000 година не беше посебно ориентиран кон репродуцирање на брзи системи за прототипирање на самите себе, туку кон проширени симулирани техники на “еволутивна роботика” во физичкиот свет. Подоцните откритија во брзото прототипирање му дадоа на процестот способност да произведува широк спектар на електронски и механички компоненти , правејќи го ова рапидно развивање предводник за истражувањата во врска со системот за саморепродуцирање.
Во 1998 Крис Феникс неформално го скицира дизајнот за репродуцирач на хидрауличен погон, во волумен од неколку стапки кој ја користеше ултравиолетовата светлина за да ги наполни меките пластични резерви за храна и флуидниот логичен контролен систем, но не ги даде повеќето од деталите од процесите на асемблирање, стапките на грешките, или толеранциите на машинирање.
Сите пластични делови за машината на од десната страна беа создадени од скоро идентичната машина од левата страна. (Адриан Боујер (лево) и Вик Оливер(десно) се членови на Реп- Рап проектот)
Во 2005, Адриан Боујер од Универзитетот на Бат го започна Реп Рап Проектот за да развие машина за брзо прототипирање која ќе биде во можност да произзведе некои или повеќето од нејзините компоненти, што ги прави ваквите машини доволно евтини за да можат луѓето да ги купуваат и користат во своите домови. Проектот ги издава диизајните и контролните програми GNU GPL. Реп Рап пристапот користи моделирање со фузирано таложење за произведување на пластични компоненти, евентуално и спојување на спроведливи патокази за кружењето. Другите компоненти како што се челичните шипки, завртки и навртки, мотори и одделни електронски компонети, можат да бидат надворешно обезбедени. Во 2006 проектот создаде основен функционален прототип и во мај 2008 година машината доживеа успех во произведувањето на сите пластични делови потребни за да се создаде “дете” машина.
Студии за саморепродуцирачки системи на Институтот за напредни концепти на НАСА
Во духот на студијата за “Напредната Автоматизација за Вселенските Мисии” од 1980 година на Институтот за напредни концепти на НАСА во 2002 и 2003 година започна неколку студии за дизајнирање во врска со саморепродукцијата. Во првата фаза беа доделени четири грантови:
* Ход Липсон (Корнел Универзитетот) “Автономни самораширувачки машини за забрзување на вселенското истражување”
* Грегори Чириќиан (Џонс Хопкинс Универзитетот) “Архитектура за саморепродуцирачки месечеви произведувачи без екипаж”
* Пол Тод (Корпорација за оптимална технологиј за вселенска машиска опрема) “Роботски лунарен еко систем”
* Тихамер Тот- Фејел (Генерал Динамикс) “Моделирање на кинематички ќелиски автомати: Pristap do samoreproduciraweto. Студијата заклучи дека комплексноста на развојот беше еднаква на таа на Пентиум 4, и промовира дизајн базиран на ќелиски автомати”
==Саморепродукторите на Универзитетот Корнел==
Во 2005 година, тим на истражувачи на Универзитетот Корнел, вклучувајќи го и Ход Липсон, имплементираја саморепродуцирачка машина. Машината е составена од кула од четири артикулирани коцки, познати како молекоцки, кои можат да се вртат околку волуменските дијагонали. Ова овозможува тулата да функционира како роботска рака, да ги собира блиските молекоцки и да ги асемблира истите во копија на самите себе. Раката е управувана од компјутерка програма, која е во состав на секоја молекоцка, аналогно на тоа како што секоја животинска клетка ја содржи целата копија на нејзината ДНК. Како и да е машината не може да приозведува индивидуални молекоцки, ниту да направи тие се појавуваат природно, па така нејзинит статус како саморепродуктор е спорна.
==Мотивите за вештачки ДНК плочки за Универзитетот во Њујорк==
Во 2011 група научници на Универзитетот во Њујорк, креираа структра наречена “BTX” (завојна линија тројно свиткана) поставен околу три двојни молекули на завојни линии, секој направен од краток столб на ДНК. Со тоа што секоја група од трите двојни завојни линии се третира како кодирано писмо, тие можат (во принцип) да изградат саморепродуцирачки структури кои шифрираат големи количини на информации
==Делумна конструкција==
Делумната конструкција е концепт при кој конструкторот креира делумно (а не целосно оформено) конструирано потомство, која е притоа останата за да се комплетира неговата конструкција
Моделот за саморепродуцирање на Фон Њуман ја предвидува дека мајката автоматизатор треба да ги констуира сите делови од автоматизацијата на ќерката, без исклучок ил предност на некои слични ќерки. Делумната конструкција става акцент на односот на конструирање така што мајка гради дел на ќерката, а по иницирање на овој дел на ќерката, потоа се повлекува со предавањето на понатамошно влијание врз ќерка. Наместо тоа, ќерка автомат е оставено да го заврши својот сопствен развој. Ова е да се каже, значи постоење со кое автоматите можат да се развиваат преку механизмот на зигот.
==Саморепродуцирачки вселенски летала==
Главен член: Саморепродуцирачка вселенска опрема
Идејата на автоматски летала способни за изградба на копии од себе беше за прв пат предложена во научната литература во 1974 година од Михаил А. Aрбиб, но концептот се појави порано во научна фантастика, како што во романот Полудувач од Фред Саберхаген од 1967 година или во новеловата трилогија од 1950 година Патувањето на просторот Бигл од АЕ ван Вогт (види само-репродуктивните машини во фикцијата, подолу). Првата квантитативна инженеринг анализа на само-репродуцирачки летала беше објавена во 1980 година од страна на Роберт Фреитас,во кој нерепродуктивниот дизајн на Проектот Деадалус беше изменета да се вклучат сите потсистеми потребни за само-репликација. Стратегија на дизајнот беше да се користи истрагата за да овозможи "семе" на произведувач со маса од околу 443 тони кон еден далечено место, да имаат произведувач на семе, да репродуцираат многу копии од самите себе таму за да ги зголемат својите вкупни производни капацитети, а потоа да го користат резултираниот автоматизиран индустриски комплекс за изградба на повеќе сонди со еден производител на семе, секој кој е на плочата.
Други препораки
* Голем број на патенти за саморепродуцирачките амшини се наградени Најмногу директно релевантните од ова поле ги вклучуваат Американскиот патент 4.734.856 "Автогенерички систем" Пронаоѓач: Дејвис; Дани Е. (Елмор, АЛ) (март 1988), Американскиот Патент 5.659.477. "Саморепродуктивни основни машини за произведување (F-единици)" Пронаоѓач: Колинс, Чарлс М. (Бурк, VA) (август 1997), американскиот патентен 5.764.518 "Авто репродукција на основните fabricating машина систем" Пронаоѓач: Колинс, Чарлс М. (Бурк, ВА) (јуни 1998); Колинс ДСП: и Американскиот патент 6.510.359 "Начин и систем за производство на саморепродуктивни станици" пронаоѓачи: Меркл; Ралф Ц (Санивејл, Калифорнија), Паркер, Ерик Г. (Вили, Соединетите Американски Држави), Скидмор, Џорџ Д. (Плано, Соединетите Американски Држави) (јануари 2003).
* Макроскопските репродуцирачи се наведени накратко во четвртата глава на К. Ерик Дрекслеровата книга Мотори на создавањето од 1986.
* Во 1995 година, Ник Сабо го предложи предизвикот да се изгради од Лего (tm) робот колекции и слични основни делови репродуктор на макро ниво. Сабо напиша дека овој пристап е полен во споредба со претходните предлози за репродуцирачи на макро ниво,, но успешно предвиде дека дури и овој метод нема да доведе до репродуцирач на макро ниво во рок од десет години.
* Во 2004 година, Роберт Фреитас и Ралф Меркл го објавија првиот сеопфатен преглед на полето на саморепродукција (од кои голем дел од материјалот во оваа статија е изведен, со дозвола од авторите), во својата книга Кинематички саморепродуцирачки машини, која вклучува над 3000 литературни препораки. Оваа книга вклучи нови дизјани за молекуларен асемблер , буквар на математиката на репродукцијата, и првата сеопфатна анализа на целата сфера за дизајн на репродукторите.
Саморепродуцирачките машини во фикцијата
Во фикцијата, идејата датира најмалку од 1920 година во играта на Карел Чапек, RUR (Универзалните Роботи на Росум). Основната пречка на само-реплицира машини,како да се поправат системите за поправки, беше критичен неуспех во автоматизираното општество, опишани во Машината запира.
АЕ ван Вогт ја искористи идејата во неговата приказна "M33 во Андромеда" (1943) како уред-земјиште, која подоцна во комбинација со три други Вселенски Бигл кратки раскази, стана роман, Патувањето на Вселенскиот Бигл. Приказната го опишува создавањето на фабрики за саморепродуктивно оружје со цел да се уништи Анабис, галаксијата која опфаќа злобни форма на живот која е склона кон уништување на човечкиот род
На почетокот на третманот е расказот Аутофаб од страна на Филип К. Дик, објавен во 1955 година. [52] [53] Дик, исто така, се осврна и на оваа тема во неговиот претходен краток расказ Вториот вид од 1953 година. Друг пример може да се најде во кусиот расказ Епилог од Пол Андерсон од 1962, во која бакгажите на саморепродуцирачката фабрика беше предложено да користат минерали извлечени од океанските води како суровини.
Во расказот "Раковите на островот" (1958) Анатолиј Днепров расправаше за идејата дека поради тоа што процесот на репродукција никогаш не е 100% точен, што доведува до мали разлики во наследниците, во текот на неколку генерации на репродукцијата машините ќе бидат подложени на еволуција слична на онаа на живите организми. Во приказната, машината која е дизајнирана, чија единствена цел е да се најде метал за производство на копии од себе, постои намера да се користи како оружје против машините воини на непријателот. Машините се пуштени во еден напуштен остров, идејата е во тоа што дадениот на располагање метал е веќе искористен и тие започнуваат борба едни со други, природната селекција ќе се зајакне нивниот дизајн. Сепак, еволуцијата престанува сама по себе кога беше создаден последниот потомок, енормно голем рак, поради тоа што не можеше да се репродуцира што се должеше на недостаток на енергија и материјали.
Станислав Лем исто така ја студираше истата идеја во својот роман на Непобедлив (1964), во која членовите на екипажот на вселенското летало кои слетаа на далечна планета наоѓа небиолошка животна форма, која е производ на долги период, а можеби и милиони години на механички еволуција. Овој феномен е исто така клуч на гореспоменатата прикзна на Андерсон.
Џон Сладек го искористи концептот на хумористичен завршеток во својот прв роман Репродуктивен Систем (1968, исто така насловен Мехазм во некои пазари), каде што истражувачкиот проект на американската војска излегува од контрола.
Студиите на Напредната автоматизација за Вселенски Мисии на НАСА беа директна инспирација за научно фантастичниот роман Законикот на Лајфмејкер (1983) од авторот Џејмс П. Хоган
Филмот Врискачи, врз основа на краткиот расказ на Дик, Вториот Вид, се поврзува со група на роботи оружје креирано од човештвото да дејствува како Фон Нојмановите уреди /полудувачи. Оригиналните роботи се подземни машини пили кои брммчат и кои создаваат врева како што и приоѓаат до потенцијалната жртва под земја. Овие машини се саморепродуцирачки и, како што се дознава во текот на филмот, тие се доста интелигентни и успеваат да "еволуираат" во понови, поопасни форми, особено човечки форми, кои вистинските луѓе во филмот не може да ги раздвојат од други вистински луѓе, освен преку обиди и грешки.
Терминатор е од научна фантастика / акционен филм од 1984 година во режија и ко-авторство од Џејмс Камерон, кој ја опишува војната меѓу човештвото и саморепродуктиивните машини предводена од централата на вештачка интелигенција позната како Скај Нет. Машинските цивилизации се повторувачка тема во фикцијата
Концептот е исто така широко користен во телвизијата за научна фантастика. ТВ серијата Лекс поврзан со армија од саморепродуктивни роботи познати како Мантрид беспилотни летала. Покрај тоа, на Репликаторите се орди на саморепродуцирачни машини кои се појавуваат често во Звездена Порта СГ-1, Борг во Звездени Патеки и "нанитите" исто така, може да се сметаат за саморепродуцирачки машини
| 