Симонија: Разлика помеѓу преработките

[[Англиканска црква|АнгликаснкатаАнгликанската црква]] исто така се борела со оваа практика по нејзиното одвојување од Рим. Иако Англискиот закон ја сметал симонијата за прекршок,<ref>'''3''' ''[[Edward Coke|Coke's Institutes]]'' 153–156</ref> таа била третирана како еклијастичко прашање, а не како злосторство. Казната била губење на позицијата и сите привилегии, како и раскинување на односот со лицето што ја доделило функцијата. Важни случаи од оваа област се оние на Томас Вотсон, бискупот на велшката Бискупија Св. Давид од 1699 г.<ref>Handley, S. (2004) "[http://www.oxforddnb.com/view/article/28868 Watson, Thomas (1637–1717)]", ''[[Oxford Dictionary of National Biography]]'', Oxford University Press, accessed 21 Aug 2007 (subscription required)</ref> и на Деканот од Јорк, Вилијам Кокбурн во 1841 година<ref name="times410410">''[[The Times]]'', 10 April 1841, p.6 col.b, reprinted from the ''Cambridge Advertiser''</ref>. Симонијата и ден денес се смета за прекршок, при што Круната има право да интервенира и да одземе титули, а прекршителот треба да плати и казна од 1000 фунти Според законот за симонија од 1588.<ref>Simony Act 1588 "[http://www.statutelaw.gov.uk/content.aspx?activeTextDocId=1518267]", ''Тhe UK Statute Law Database'', Office of Public Sector Information, accessed 22 Jan 2010</ref>