Граматички категории на именките во македонскиот јазик: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 15:
Родот на именките во македонскиот јазик доаѓа до израз при еднинската форма на именката. Именките од машки род во единина завршуваат на согласка или на некоја самогласките. Општите именки што означуваат лица завршуваат на согласка (''наставник, ученик''), на ''-а'' (''владика, судија''), на ''-о'' (''стрико, татко''), на ''-е'' (''вујче'') и сосема ретко на некои некарактеристични завршетоци за македонскиот јазик, како што се -и (''кули''<ref>„Кули“ значи носач или возач и е преземен од хиндискиот јазик. Не е исто со зборот ''кула/ кули''.</ref>) и -у (''гуру''). Кај личните имиња од машки род како наставки се јавуваат согласки (''Јован''), ''-о'' (''Здравко''), ''-а'' (''Никола''), ''-е'' (Јане), ''-и'' (''Ѓорѓи''). Некои именки кои граматички се од машки род може да се однесуваат на лица од женски род (пр. ''возач, ректор'' и сл.) {{ref|Opsta}}
Именките од женски род најчесто ја земаат наставката ''-а''. Сепак, има одредена група именки од женски род кои завршуваат на согласна група или согласка (пр. ''радост, пот'' и др.). Женските имиња во македонскиот јазик, покрај тоа што завршуваат на „а“, можат да завршат и на „е“ (пр. ''Лиле, Маре'' итн.)<ref>''Странските имиња може да завршат и на некоја друга согласка или самогласка.''</ref>. Именките ''индивидуа, личност, странка, персона'' се однесуваат и за машки и за женски род.{{ref|Opsta}}
Именките од среден род најчесто ги земаат наставките ''-о'' и ''-е'' (''око, пиле'')<ref>''Именките од странско потекло кои се од среден род може да имаат други наставки.''</ref>.
Некои именки во македонскиот јазик може да се двородови, односно може да бидат именки и од машки или женски род. Такви се на пример именките ''вар, жар, пепел'' и сл.{{ref|Opsta}}
==Број==
| |||