Шеријат: Разлика помеѓу преработките

<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/2632939.stm "BBC: Илјадници луѓе се убиени во борбите меѓу христијаните и муслиманите по воведувањето на шеријатските казни во северниот дел на [[Нигерија]] во текот на изминатите три години."]</ref><ref>Јоханес Харнишфегер . ''Демократизација и исламскиот закон: конфликтот на шеријатот во Нигерија''. Campus Verlag: 2008. стр. 16 "Кога гувернерот на Кадуна најави воведување на шеријатот, иако не се муслимани речиси половина од населението, насилство еруптираше, оставајќи повеќе од 1.000 лица." стр. 189 "Кога насилните конфронтации настаоија во февруари 200, бидејќи христијанското малцинство во Кадуна не сакало да го прифати шеријатскиот закон, султанот и неговата делегација од 18 емири отишле да го видат гувернерот и инсистирале на донесување на законот.</ref><ref>[http://www.independent.co.uk/news/world/africa/fight-for-sharia-leaves-dozens-dead-in-nigeria-1763253.html "Independent: Борби за шеријатот остави десетици мртви во Нигерија"]</ref><ref>[http://www.pbs.org/newshour/bb/africa/nigeria/religous_violence.html "PBS: Нигерија во транзиција: Последни верски тензии и насилство"]</ref><ref>[http://english.aljazeera.net/news/africa/2010/01/201012314018187505.html ''Aljazeera English'': ''Timeline'': Тензии во Нигерија: "Илјадници луѓе се убиени во северниот дел на Нигерија, бидејќи немуслиманите се противат на воведувањето на шеријатот, односно исламски закон, муслиманите кои бараат негова имплементација во северната држава Кадуна.]</ref><ref>[http://english.aljazeera.net/news/africa/2009/07/2009727182749635965.html ''Aljazeera English'': Десетици убиени во насилството во северниот дел на Нигерија- "Групата Боко Харам, која сака да го наметне шеријатскиот (исламскиот закон) низ целата земја, ги нападна полициските станици и цркви."]</ref> па дури и војна (сп. Втората Суданска граѓанска војна). <ref>[http://countrystudies.us/sudan/63.htm [[Library of Congress Country Studies|Library of Congress Country Studies: Sudan:]] "Факторите што повторно го испровоцира воениот удар, пред се се тесно поврзани прашања на исламскиот закон и на граѓанската војна во јужниот дел, остана нерешено во [[1991]] година. Во [[септември]] 1983 спроведување на шеријатот во целата земја било контроверзно и предизвикало голема отпорност во претежно немуслиманскиот југ ... Противењето на шеријатот, особено на примената на ''hudud'' (пријател), или исламски казни, како што се јавната ампутација на раце за кражба, не беше ограничена на југ и беше главен фактор што доведе до народното востание на април 1985 година што го собори владата на Џафар"]</ref><ref>[http://www.pbs.org/frontlineworld/stories/sudan/facts.html ''PBS Frontline'': "Граѓанската војна беше предизвика во 1983 година кога воениот режим се обиде да го наметне шеријатскиот закон, како дел од целокупната политика на "''Islamicize''" во [[Судан]]."]</ref><ref>[http://media.washingtonpost.com/wp-srv/world/pdf/darfur_040707.pdf ''Washington Post'': "Војната избувна повторно во 1983 година откако тогашниот претседател [[Џафар Нимери]] го укинал мировен договор и најавил дека Судан ќе го претвори во муслиманска арапска држава, каде што исламскиот закон, или шеријатот, ќе преовладува, вклучително и во јужните провинции. Шеријатот може да вклучува и ампутација на екстремитетите за кражба, јавни камшикувања и каменувања. Војната, се водеше меѓу владата и неколку бунтовнички групи, и продолжи две децении."]</ref><ref>''Bassam Tibi''. ''Political Islam, World Politics and Europe''. Routledge:2008 p. 33. "The shari'a was imposed on non-Muslim Sudanese peoples in September 1983, and since that time Muslims in the north have been fighting a jihad against the non-Muslims in the south."</ref>

 

 

[[Податотека:Countries with Sharia rule.png|thumb|300px|Земји со Шеријат]]

Училиштата во рамките на секој правец имаат заеднички карактеристики, иако секој се разликува по своите детали.

 

 

Во прилог на "''Основен Код''" на Куранот и [[Сунет]]от, традиционалните сунити муслимани исто така, го додадаваат консензусот (''иџмa'') на придружниците на [[Мухамед]] (сахаби) и на исламските правници (''улема'') на одделни прашања. Во ситуации каде што не постои конкретно правило во изворите, законските научници користат (''кијас'') - различни форми на размислување, вклучувајќи аналогија, за да се добие закон од суштината на божествените принципи и претходните пресуди. Консензусот на заедницата, јавниот интерес, и другите извори се користат како додаток на Шеријатот каде што дозволуваат примарните и секундарните извори. <ref name="H. Patrick Glenn 2007, pg. 201">Х. Патрик Глен, ''Правните традиции на светот''. [[Oxford University Press]], 2007, стр. 201.</ref> Овој опис може да се примени на големиот број суниски правни, фикхски, школи, кои ги вклучуваат Ханефиската, Шафиската, Маликиската и Ханбелиската.

 

 

[[Салефиското движење]] или покрет се ослонува на дејствата и изреките на муслиманите за водство од првите три генерации, покрај Куранот и Суннетот. [[Салефи]]ите, како извор на нивниот фикх ги земаат примерните рани муслимани. Салефиското движење или покрет привлекло следбеници од многу муслимански култури и училишта на фикхот.<ref>Џон Л. Еспозито, ''Иднината на исламот''. Oxford University Press, 2010, стр. 74-77.</ref>

Муслиманите кои се сладбеници на учењата на исламскиот научник [[Мухамед ибн Абдул-Вехаб]] се сметат како дел од ова движење.<ref>Калед Абу Ел Фадл со Роџер Боасе (уредник),''Исламот и глобалниот дијалог: религиозниот плурализам и извршување на мирот.''Ashgate Publishing, 2005, стр. 184.</ref>

 

 

[[Шиити|Шиитските муслимани]], исто така, се протегнати на "''Основниот Код''" со фикх, но стриктно ја отфрлаат аналогијата (''кијас'') како лесен начин на иновации (''bid'ah-бид’ах''), и го отфрлат консензусот (''ijma'') ако не има некоја посебна вредност. За време на периодот кога сунитските научници ги развиле овие две алатки, шиитските имами биле живи, и Шиитот гледал на нив како едно продолжување на Сунетот, така тие самите гледале како произлегуваат нивните закони (''фикх'') само од Куранот и Сунетот. Повторлива тема во шиитското право е логика (''mantiq''), ,<ref>[http://al-islam.org/index.php?t=258&cat=258 '''Al-Islam.org''' : Напредни исламски студии<!-- Bot generated title -->]</ref> нешто што повеќето од шиитите сметаат дека се спомен, вработување и вредноста на повисок степен отколку што повеќето Сунити прават. Тие не ја гледаат логиката како трет извор на информации за законите, туку начин да се види дали изведените работи се во согласност со Куранот и Суннетот.

Повеќето шиитски муслимани ја следеа Џафериската филозофска школа.<ref>Халак 1997, Brown 1996, Аслан 2006</ref>

 

 

Муслиманите реагираат на различни начини на силите на модерноста. Ваквите реакции ги преминуваат линиите на традицијата, правецот и школата. Тие влијаат на начинот на кој шеријатот е препознаен од страна на поединецот во нивниот личен живот, и до кој степен шеријатот е имплементиран во јавната сфера на државата. Овие различни движења може да се наречаат колективно како современ шеријат.<ref>Ото, Жан Мишел. ''Шеријатот и национално право во исламските земји: Тензиите и можностите за холандската и надворешната политика на ЕУ''. Amsterdam University Press, 2008, стр. 10</ref>

 

 

Правните системи на мнозинства од муслиманските држави во [[21 век]] можат да се класифицираат на следниов начин:

'''Муслимански држави кои користат класичен Шеријат''': [[Саудиска Арабија]] и некои од земјите од Заливот немаат устави или законодавни тела. Нивните владетели имаат ограничен авторитет за промена на законите, бидејќи тие се базираат на шеријатот, како што им е толкувано од нивните религиозни научници. [[Иран]] дели некои од овие карактеристики, но исто така има и парламент што управува на начин во согласност со нивната верзија на шеријатот.<ref>Ото, Жан Мишел. ''Шеријатот и национално право во исламските земји: Тензиите и можностите за холандската и надворешната политика на ЕУ''. Amsterdam University Press, 2008, стр. 8-9</ref>

 

 

Спроти различните верски правци и класични школи на мислата, како и владини имплементации, следните фактори се на влијание на идниот развој на настаните во шеријатскиот закон.

 

 

Околу светот, муслиманите се повеќе стануват поврзани со [[интернет]]от и модерените комуникации. Ова води кон поширока размена на идеи и култури. Реакционерните и фундаменталистичките движења, најверојатно, нема да го запрат овој тренд, како што шеријатот самиот го брани правото на приватност во домот.<ref>Ира Лапидус, ''Кембриџска илустрирана историја на исламскиот свет едитирана од страна на Франсис Робинсон''. Cambridge University Press, 1996, стр. 293-296.</ref>

 

 

Правниот научник Л.Али Кан тврди дека „концептот на шеријатот беше сосема збунувачки во правната и општата литература. За некои муслимани, шеријатот се состои од Куранот и Суннетот. За други, тоа, исто така, го вклучува и класичното ''фикх''. Повеќето енциклопедии го дефинираат шеријатот како закон врз основа на Куранот и Суннетот, и класичниот ''фикх'' добиен од консензусoт ''иџма'' и аналогијата ''кијас''. Оваа дефиниција на шеријатот ја соединува откривањето заедно со неоткривањето. Ова мешавина на извори создаде една заплеткана претпоставка дека научните толкувања се свети и вон ревизија како што се и Куранот и Суннетот. Куранот и Суннетот го претставуваат непроменливиот ''Основен Код'', кој треба да се чува одвоено од постојано развиениот интерпретативен закон фикх. Оваа аналитичка поделба помеѓу Основниот Код и фикх-от е потребно за растурање на конфузијата околу терминот Шеријат."<ref>[http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=935607 The Second Era of Ijtihad], 1 St. Thomas University Law Review 341</ref>

 

 

Паралелно со либерализацијата и модернизацијата на силите, се случуваат и трендови кон [[фундаментализам]] и исламски движења за политичка моќ. Исламот имало големо верско оживување во почетокот на [[18 век]] и продолжувајќи до денес. Ова движење се изразува себеси во различни облици, рангирајќи од војните до напорите за подобрување на образованието.<ref>Ира Лапидус, ''Кембриџска илустрирана историја на исламскиот свет едитирана од страна на Франсис Робинсон''. Cambridge University Press, 1996, стр. 292.</ref>

''Екстремизмот'': Екстремистите го искористиле Куранот и својата посебна верзија на шеријатот <ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 100. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref> за да ги оправдаат делата на [[војна]] и [[терор]] против [[Западен свет|западните влади]] и поединци, но исто така и против други муслимани кои мислат дека се симпатизери на Западот.<ref>Ира Лапидус, ''Кембриџска илустрирана историја на исламскиот свет едитирана од страна на Франсис Робинсон''. Cambridge University Press, 1996, стр. 297.</ref> Вжештеноста меѓу Западот и исламот, особено во однос на палестинското прашање, продолжува да го забрзува овој конфликт<ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 96-100. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref>.

 

 

Иако постојат многу различни интерпретации на шеријатот, и различни перспективи на секоја интерпретација, постои консензус меѓу муслиманите дека шеријатот е одраз на Божјата волја за човештвото. Затоа Шеријатот мора да биде во својата најчиста смисла, совршен и непроменлив. Еволуцијата или прочистување на шеријатот е обид за посовршено рефлектирање на Божјата волја.

 

 

Според [[Жан Мишел Ото]], професор на факултетот за право и управување во земјите во развој во Лајден универзитетот, "Антрополошки истражувања покажуваат дека луѓето во локалните заедници честопати не истакнуваат јасно дали и до кој степен нивните норми и практики се базирани на локалната традиција, племенските обичаи, или религија. Оние кои се придржуваат на конфронтирачки поглед на шеријатот имаат имаат тенденција да припишат многу непожелни практики за шеријатот и религијата свртени кон обичаи и култура, дури иако високо пласираните религиозни власти го изјавиле спротивното.“ Анализата на професор Ото се појавува во весникот овластен од Министерство за надворешни работи на Холандија.<ref> Ото, Жан Мишел. ''Шеријатот и националното право во исламските земји: Тензиите и можностите за холандската и надворешната политика на ЕУ.''Amsterdam University Press, 2008, стр 30 </ref>

== Карактеристики ==

 

[[Податотека:Allah-eser.jpg|thumb|right|240px|Името Алах напишано со [[арапска калиграфија]] од турскиот уметник Хафиз Осман (XVII век)]]

Според муслиманите, шеријатскиот закон е основа на зборовите на [[Алах]], како што е објавено во [[Куранот]] и традицијата на животот на пратеникот [[Мухамед]]. Мухамед е роден околу [[570]] година во [[Мека]], еден трговски град во [[Арапска пустина|Арапската пустина]]. Покрај тоа што е центар на трговија во правецот на караванот, [[Мека]] претставувала место на [[аџилак]] за [[Арапи]]те од повеќе вероисповеди.<ref>[[Маршал Ходгсон]], ''Вложување на исламската совест и историја во светската цивилизација Том 1''. The University of Chicago, 1958, стр. 155-156.</ref>Фокусот на религијата во [[Мека]] бил светиот храм [[Kaбa]], камена градба, за кој се верува дека бил изграден од страна на [[Адам и Ева|Адам]] во почетокот на времето, и бил обновен од страна на пророкот [[Авраам]] и неговиот син [[Исмаил]].<ref>Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен вовед'', стр. 16. Virgin Books, 1991. ISBN 0 7535 0827 3</ref>

Меѓу муслиманите, племенските закони биле приспособени да се придржуваат кон шеријатот, бидејќи тие „не би можеле да формираат дел од племенскиот закон доколку и додека тие не беа општо прифатени како такви.<ref name="Coulson, Noel James 1964">Coulson, Noel James. A history of Islamic law (Islamic surveys). Oxford: University Press, 1964.</ref> Исто така, Ноел Џејмс Колсон, предавач по исламско право на Лондонскиот универзитет, наведува дека "на племето како целина, му припаѓало моќта да се утврдаат стандардите во којшто неговите членови треба да живеат. Но, тука племето е замислено не само како група на свои присутни претставници, туку како историски субјект прегрнувајќи ги минатото, сегашноста, и идните генерации.""<ref name="Coulson, Noel James 1964"/> Така, додека „секој закон мора да биде вкоренет или во Куранот или Суннетот,"<ref name="Berg, Herbert 2005">Берг Херберт. "Исламско право." Беркширска енциклопедија на светската историја 3 (2005): 1030.</ref> без контрадикција, племенскиот живот довел до чувството на учество. Таквото учество дополнително било засилено од [[Мухамед]], кој изјавил: "''Мојот народ никогаш нема да се согласи на грешка''". .<ref name="Berg, Herbert 2005"/>

 

 

Формативниот период на фихот се протега уште од времето на раните муслимански заедници. Во овој период, правниците се повеќе се занимава со прагматични прашања на власт и учење отколку со теорија. [62] Напредок во теоријата се случило со доаѓањето на првиот муслимански правник Мухамед ибн Идрис еш Шафи "I (767-820), кој ги поставил основните принципи на исламската јуриспруденција во својата книга "[[Ел-Ризала]]„. Книгата ги опишува/раскажува четирите корења на правото (Куранот, Суннетот, иџмата и кијасот) при определувањето дека примарните исламски текстови (Кур`анот и хадисот)да бидаат разбрани според објективните правила на толкувања добиени од внимателно проучување на арапскиот јазик.

Голем број на важни правни концепти и институции беа развиени од страна на исламските правници за време на класичниот период на исламот, познат како Златен период на Исламот, кој датира од 7 до 13 век.

 

 

Фикхот ги класифицира однесувањата односно делата во следните типови или класи: ''Фарз'' (задолжително), ''мустехаб'' (препорачливо), ''мубах'' (неутрално), ''мекрух'' (покудено), и ''хараам'' (забрането). Секое човечко дело припаѓа во една од овие пет категории.<ref>Weiss (2002), стр.3,161</ref>

Мустехабот, мубахот и мекрухот во голема мера се извлечени од описот на животот на исламскиот пратеник Мухамед.Да се каже дека некое дело е сунет е како да се каже дека е препорачано како пример од животот и изреките на Мухамед. Овие категории се основа за правилно однесување во случаи како што се учтивост и манири, меѓучовечки односи, великодушност, лични навики и хигиена. [68]

 

 

Шеријатскиот закон може да биде организиран на разни начини.

Во некои области, постојат значајни разлики во законот помеѓу различни фикхски школи, држави, култури и школи на мислата.

 

 

Во исламот, пречистувањето има духовна и физичка димензија. Муслиманите веруваат дека одредени човечки активности и контакти со нечисти животни и супстанции предизвикуваат нечистотија. Класичниот Исламски Закон објаснува како да се препознае нечистотија и како да се поправи. Муслиманите користат вода за прочистување во повеќето случаи, иако и земјата, исто така, може да се користи под одредени услови. Пред молитва или други религиозни ритуали, муслиманите мора да се чистат себеси на пропишан начин. Начинот на чистење, (или абдест или гусул), зависи од околностите. Муслиманското 'чистење на садовите, облеката и домови се врши во согласност со наведените закони.<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 49-100. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref> <ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 36-37. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref>

 

 

Муслиманите се должни да се молат пет пати на ден, со одредени исклучоци. Овие задолжителни молитви, [[салах]] или [[намаз]], се изведуваат за време на пропишани периоди од денот и најмногу се вршат во групи или самостојно. Исто така, постојат изборни како и посебни молитви кои може да се вршат, за одредени сезони, денови и настани. Муслиманите при молитва мора да го свртат лицето кон [[Каба]] во [[Мека]], и мора да се претходно прочистени со цел нивните молитви да бидат прифатени. Лично, практикувано е неформална молитви да бидат прифатени. Класичниот Исламски Закон објаснува многу аспекти на чинот на молитвата, вклучувајќи и кој може да се моли, кога треба да се моли, како да се моли, и каде да се моли.<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 49-100. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref> <ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 36-37. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref>

 

 

Муслиманите се поттикнати да ги посетат оние меѓу нив кои се болни и умираат. Болните муслимани, оние кои умираат, од оние кои ги посетуваат биваат потсетувани на Божјата милост, и вредноста на молитвата. За возврат, посетителите се потсетуваат на својата смрт и минливата природа на животот. По смртта, муслиманите се капат и се обвиткуваат во чиста, бела одежда - чаршав. За починатиот се изведува посебна молитва - [[џеназе намаз]], по можност со поголем број од муслиманската заедница. Телото се води на местото кое е ставено на страна за погребите на муслиманите. Гробот е ископан кон правецот на Мека, и телото се спушта во гробот да се одмори на нејзина страна, со лицето свртено кон Мека. Класичниот Исламски Закон објаснува за посетување на болните, подготовката на мртвите за погреб, на молитвата на погреб и начинот на кој е погребан муслиманот<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 49-100. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref>.

 

 

Сите богати муслимани мора да плаќаат годишен данок за сиромашните, познат како [[зекат]]. Ова не е милостина, туку обврска што им ја должат богатите муслимани на сиромашните со помош на заедницата. Износот се пресметува врз основа на нивното богатство кое предува една година, а не на нивните приходи. Основната стапка на оданочување изнесува 2,5%, но тоа се разликува во зависност од видот на богатство кое се проценува. Богатството вклучува заштеди, накит, добиток и земјиште. Класичниот Исламски Закон го објаснува данокот, како се проценува, собирањето и неговата дистрибуција. <ref>http://www.khilafah.com/index.php/the-khilafah/economy/10546-oppressive-taxes-like-vat-and-gst-are-haram-in-islam</ref>

 

 

Во текот на исламскиот месец на [[Рамазан]], Муслиманите се воздржуваат од [[храна]], [[пијалок]], [[секс]] и [[цигари]] помеѓу мугри и зајдисонце. Исклучоци на оваа обврска се направени за малите, болните, и жените за време на нивниот период на [[менструација]]. Во текот на [[Рамазан]], летно време често ќе започне и ќе заврши со голем оброк. По ручекот, многу муслимани учествуваат во специјални заеднички молитви кои се одржуваат за време на Рамазан. Крајот на постот на Рамазан се прославува со посебни молитви, собири на семејства и пријатели, и специјално подготвени јадења. Муслиманите исто така, може да постат и на други посебни денови во годината, и да ги заменат тие непостени денови од постот. Класичниот Исламски Закон ја објаснува точната дефиниција на постот, времи на постот, тоа како може да се пости, кој мора да пости,и дозволените исклучоци за постот.<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 49-100. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref> <ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 36-37. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref>

 

 

Барем еднаш во животот секој муслиман мора да си овозможи барем една посета на светите места на исламот кои се наогат во [[Мека]], [[Саудиска Арабија]]. Во фокусот на ова патување е светиот храм [[Каба]], мала правоаголна зграда околу која е изградена огромна џамија. Овој аџилак, познат како [[Хаџ]], почнува секоја година два месеци по [[Рамазан]]. Облечени во едноставна симболична облека, муслиманските аџии ја обиколуваат Каба седум пати, често проследено со пијалок од посебниот извор [[Зем-Зем]]. Следно, симболично потрага по вода се врши со одење напред и назад меѓу блиските ридчиња коишто сега се дел од храмот. На осмиот ден од месецот, верниците патуваат во Мина во пустината и да ја поминат ноќта во шатори. Следниот ден, повеќе од два милиони муслимани се собираат во подножјето на планината [[Арафат]], каде што попладнето е поминато во молитва. На празникот на жртвувањето, кое се прославува од страна на муслиманите ширум светот, се изведува од страна на верниците во Мина следниот ден, и ги вклучува колењето на животните-курбаните. Конечно, верниците го извршуваат обредот „''каменување на ѓаволот''" со фрлање камчиња на три столба. Класичниот Исламскиот Закон објаснува за начинот на облекување на секој патник, однесувањето, пристигнувањето, заминувањето и настапувањето на секој од овие ритуали и обреди.<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 49-100. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref> <ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 36-37. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref>

 

 

Исламскиот закон признава приватна сопственост и заедничка, како и се преклопуваат форми на право за добротворни цели, познат како [[вакиф]] или [[фондација]]. Според шеријатскиот закон, сепак, на крајот сопственоста на имотот му припаѓа само на [[Бог]], додека индивидуалните права на сопственост се потврдени, има и соодветна обврска да се сподели, посебно со оние кои имаат потреба <ref>Х. Патрик Глен, ''Правните традиции на светот''. Oxford University Press, 2007, стр. 183.</ref> Законите на одредена работа и обврска, исто така, се формирани околу ова егалитарно барање на Куранот, забрана на нееднаква размена или нефер предност во трговијата. Врз основа на ова, наплатата на каматите на кредитите е забрането, како и други трансакции со кои ризици сноси несразмерно до потенцијално враќање меѓу страните во трансакцијата. Границите на лична одговорност дадена од страна на основање се смета за форма на [[камата]], во таа смисла, како што е [[осигурување]]. Сите овие нееднаквости во ризик и награда помеѓу страните во трансакцијата, познати како камата, се забранети.<ref>Х. Патрик Глен, ''Правните традиции на светот''. Oxford University Press, 2007, стр. 183.</ref> Заради оваа причина, [[исламско банкарство|исламското банкарство]] и финансиско се партнерства помеѓу корисниците и институциите, каде што ризикот и наградата се дистрибуира правично. Партнерствата, наместо корпорации, се клучен концепт во колективниот исламски бизнис. Финансирање и инвестиции се остваруваат на овој начин, како што е купување и распродажба, со менување [[акционерски капитал]] во текот на времето помеѓу една институција и клиентот каде што се вршило исплата или се признава враќањето. Спротивно на тоа, ниту еден поединец не е оклопено со последиците од лошата судбина или лош тајминг.<ref>Х. Патрик Глен, ''Правните традиции на светот''. Oxford University Press, 2007, стр. 185.</ref> Исламските финансиски и инвестициски модели презеле корени на Запад и почнале да се развиваат, иако финансиските потпори на големите западни корпорации колабира под товарот на нерамномерно распоредени ризици.<ref>Џејмс Крути, ''Структурни причини за глобалната финансиска криза: една критичка оценка на "новата финансиска архитектура'''во''Кембриџскиот весник на економија''. Oxford University Press, 2009, Том 33 Број 4, стр. 565. [http://cje.oxfordjournals.org/cgi/content/full/33/4/563 Oxfordjournals.org]</ref><ref>Х. Патрик Глен, ''Правните традиции на светот''. Oxford University Press, 2007, стр. 286.</ref> Класичниот Исламски Закон објаснува за начинот на склучување договори, типовите на трансакции, доделувањето на одговорност и награда, и одговорностите на партиите во исламската трговија.

 

 

Правилата за наследство под шеријатскиот закон се сложени, а делот што и припаѓа на жената е обично половина од износот што може да добие машкото под исти околности<ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 52. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref>. До една третина од имотот на едно лице може да биде дистрибуиран како наследство, или ''васијет'' односно [[тестамент]], по нивната смрт. По решените долгови, остатокот од имотот ќе биде поделен меѓу семејството на починатиот во согласност со правилата за наследство, или ''ирс''.<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 462-464. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref> Во исламските општества, наследеното богатство и имотот не се акумулира или останува лесно во одредени семејства. Големи концентрации на имотот ќе биде поделен на помали делови со текот на времето кај машките наследници. Сопственоста ќе се стреми во други семејства, каде женските наследници ги преземат своите акции во нивните бракови. <ref>[[Маршал Ходгсон]], ''[[Напорите на исламот]] Совеста и историјата во светската цивилизација Vol 3''. [[The University of Chicago]], 1958, стр. 343.</ref> Класичниот Исламски закон раскажува на поделбата на имотот, акциите на членови на семејства кои имаат право на, усогласувања и Редистрибуција во акциите, наредби на првенство меѓу наследници , и замена помеѓу наследници.<ref>[[Ахмад ибн Нагиб ал-Мисари]]. Потпирање на патникот, стр. 460-505. Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref>

 

 

Законите со кои се регулира исламски брак значително се разликуваат помеѓу правците, школите, државите и културите. Следниов преглед е општо во природата.

* Задолжително е за мажот да и даде на невестата богатство (подароци): “Не се женете доколку не и го дадете на вашата жена тоа што е нејзино право""<ref name = "maghniyah">[http://huquq.com/maghniyah Исламско право, الشريعة الإسلامية, islamic law sharia<!-- Bot generated title -->]</ref>

 

 

Иако полигамијата најчесто е појава која им се допаѓа на мажите, сепак не е многу честа појава. Исламската [[полигамија]] е дозволена но условите кои треба да се исполнат за еден маж да има повеќе жени се многу строги, критериумите се високо поставени. Поради тој факт исламското законодавство не ја наредува полигамијата туку ја дозволува, во случаите кои горе ги наведовме.

* Се инсистира на праведност помеѓу жените. Ова е основниот услов кој јасно е истакнат во Куранот.

 

 

Законите со кои се регулира развод се разликуваат значително помеѓу секти, училишта, држави и култури. Бракот може да биде раскинат од страна на сопругот во ''talaq'' ([[развод]]) процесот или од страна на сопругата која бара развод, преку [[khul]] ("ослободување за плаќање од страна на сопругата )". Под ''faskh'' бракот може да се поништи или да се прекине од страна на судија-Kaди.

Освен во случај на развод на „хул“, предизвикан од страна на жената, разведената жена генерално го држи нејзиниот мираз од кога таа беше во брак. На разведената жена и се дава издршка на дете, до возраст од одвикнување. На мајката обично и е дадено старателството над дете. Ако парот се има разведено помалку од три пати (што значи дека не е конечен разводот) жената, исто така, добива поддршка за три менструални циклуси по разводот, се додека може да се утврди дали таа е бремена. Дури и во следниве три разводи, една бремена жена ќе биде поддржана за време на периодот на чекање, и детето исто така.

 

 

По разводот, детето останува со својата мајка додека детето не одбие да се храни од млекото на својата мајка, <ref name="al-Misri 1994 552–553">{{Cite book|last=al-Misri|first=Ahmad ibn Naqib|title=Reliance of the Traveler (edited and translated by Nuh Ha Mim Keller|publisher=Amana Publications|year=1994|pages=552–553|isbn=0915957728}}</ref> или на возраст до расудување (се однесува на возраста на која детето е во состојба да се грижи за себе, повеќе не бара помош од возрасни за да јаде, да се облекува, или да се чисти)., кога детето ќе може да избере со кого ќе живее. Возраста на расудување е 7 или 8 години. <ref name="al-Misri 1994 552–553"/>

 

 

Поимот на праведноста, отелотворен во шеријатот е различен од оној на секуларниот западен закон.<ref> Крис Хори и Питер Чипиндал. ''Што е Исламот? Сеопфатен Вовед'', стр. 44. Virgin Books, 1991 година. ISBN 0 7535 0827 3 </ref> Муслиманите веруваат дека шеријатскиот закон е откриен од [[Бог]]. Во исламот, законите кои ги регулираат меѓучовечките односи, се само еден дел од еден универзален сет на закони со кои се регулира и самата природа. Прекршувањата на исламскиот закон се дела против Бога и природата, вклучувајќи ја и човечката природа. Криминалот во исламот е грев. Без оглед какви кривични дела се направени, без оглед на било која казна пропишано за тоа злосторство во овој свет, еден на крајот мора да одговори пред Бога на Судниот ден.

 

 

Судски постапки на Шеријатот имаат значителни разлики со други правни традиции, вклучувајќи ги и оние во двете обичајно право и [[граѓанско право]]. Шеријатски судови традиционално не се потпираат на [[адвокат]]и; тужители и обвинети кои се претставуваат сами. Испитувања се изведуваат исклучиво од страна на судијата, и не постои жирито систем (како граѓанското право во земји како што се [[Русија]] и [[Франција]]). Не постои процес на предсудско откритие, ниту вкрстено испрашување на сведоци. За разлика од обичајното право, пресудите на судиите не поставуваат обврзувачки правни случаи <ref>[http://science.jrank.org/pages/7816/Law-Islamic.html Исламски закон - правна литература и институции, Судска пракса: "извори" од Законот, модерен период]</ref><ref>[http://ddc.aub.edu.lb/projects/pspa/qatar.html Хамзех, A. Низар. "Катар: Двојството на правниот систем, "''Студии од Блискиот Исток '', Том 30, број 1, јануари 1994, стр.79-90]</ref><ref>[http://www.londonexternal.ac.uk/current_students/programme_resources/laws/subject_guides/islamic/islamic_ch4.pdf Вовед во исламско право, Ch. 4, стр. 28]</ref> според принципот на ”''stare decisis''” (во правен контекст, ова значи дека судовите треба генерално да се придржуваат кон правни случаи,и да не пречат во решаваните прашања и проблеми. И за разлика од граѓанското право, шеријатот не користи официјално кодифицирани статути [106] (овие беа први воведени кон крајот на 19 век за време на падот на [[Отоманската Империја]], цивилниот код на Отоманската империја).Наместо кодови и правни случаи, шеријатот се потпира на правни прирачници и збирки на необврзувачки правни мислења, или хадис, (Ulama, посебно на муфтија); овие може да се направат обврзувачки за одреден случај по налог на судија.

Во некои земји, шеријатски судови, со својата традиција на pro se застапеност, едноставни правила за докази, и отсуството на жалбени судови, јавните обвинители, меѓу испитување, комплексни документираните докази и откривање постапка, жири и voir очајна постапка, посредни докази, криминалистичката техника, судски закон, стандардизирани кодови, исклучиви правила, а повеќето од друга инфраструктура на граѓански и обичајното право на судски системи, како резултат имаат релативно неформални и ефикасни постапки. Ова може да обезбеди значителен пораст на брзината и ефикасноста, и може да биде предност во јурисдикциите каде што општиот судски систем е бавен или корумпирани и каде што неколку парничари можат да си дозволат адвокати. Во Нигерија, каде што воведувањето на шеријатот беше контроверзен, дури и министерот за правда во [[Нигерија]] беше принуден да признае дека во шеријатски судови," ако некој ти должи пари, можете да ги добиете парите во вечерните часови. Со оглед на редовните судови, можете да седите во судот за десет години и да нема правда. Други системи, како што се Иран, Ирак и Пакистан, користат граѓански шеријатски код сличен на западните земји, и имаат бранители, обвинители, апелационени судови. Тие исто така имаат Врховен суд, и дефиниран стил за граѓанско право на кривичниот законик, но сеуште се цврсто депласирани на неформалност и едноставност на "''чист''" шеријатски суд, и затоа судските процеси често се уште се во прашање на часови или денови понекогаш.

 

 

Казната зависи од тоа дали кривично беше осуден на ''qesas'', ''hudud'', или ''tazir''. Во ''tazir'' криминал, казната ќе биде обична казна затвор, физичкото казнување во некои земји, или егзекуција во повеќе сериозни случаи (како што е случај што не бил обвинет како ''hudud'', како силување, трговија со дрога). Одкога ''hudud'' кривични дела се исклучително тешко да се казнат, тоа е вообичаена рута што ќе се преземи. [[Каменување]] и [[ампутација]] сигурно не би биле извршени во ''tazir'' казна, а казната нема да биде фиксна, но дискретна. Повеќето земји имаат цивилен код со кој се регулираат казните кои треба да бидат примени во ''tazir'' криминал, како што е [[смртна казна]] во случај на [[трговија со дрога]], отежнато [[силување]], или [[затвор]] време во случајот.

Обвинението за одметнување може да се користи против неконвенционални толкувања на Куранот. Неколкуте прогони на познатиот експерт на арапската литература, Абу Наср Zayd, е пример за тоа. Слични обвинувања и прогони беа славно израмнати против авторот Салман Ружди.

 

[[Податотека:Eidulfitr meal.jpg|thumb|right|240px|Муслиманска трпеза]]

Исламскиот закон не претставува сеопфатна листа на чиста храна и пијалаци. Сепак, забранува:<ref name="die">Ghamidi(2001), [http://www.renaissance.com.pk/febislaw2y2.html Прехрамбени закони]</ref>:

Забрана на мртво месо не важи само за риби и скакулци. Исто така Хадис литература забранува ѕверови што имаат остри кучешки заби, птици што имаат канџи и талони во своите нозе, Jallalah ( животни чие месо носи смрдеа во него, бидејќи тие се хранат со нечистотија смират магариња, и секое пресечено парче од животно.

 

 

Алкохол и коцкање се изричито забрането во Куранот, и шеријатскиот закон.

Абд Алах ибн Амр објавил дека пророкот [[Мухамед]] ги забранувал сите игри на среќа и игри на карти што предизвикале финансиска добивка или загуба.<ref>[http://www.jamiat.co.za/library/books/Islam_and_Sport/islam_and_sport_04.htm#Proh Забранети спортови]</ref>

 

 

Практичарите на исламот обично се научени да следат некои посебни обичаи во нивниот секојдневен живот. Поголемиот дел од овие обичаи може да се проследи наназад до Аврамски традиции во општеството на [[предисламска Арабија]]. Поради санкцијата на Мухамед или премолчена согласност на ваквите практики, овие обичаи се сметаат за ''Sunnah'' (практики на Мухамед, како дел од религијата) од Умах (муслиманскиот народ). Тоа вклучува обичаи како:

*Ритуали при погреб вклучуваат погреб молитва<ref>Ghamidi, [http://www.renaissance.com.pk/DecIslaw2y5.htm Various types of the prayer]</ref> или искапено<ref>[[Sahih al-Bukhari]] 1254</ref> и прекривано тело во ковчег, ткаенина<ref>[[Sahih Muslim]] 943</ref> и закопувајќи го во гроб.<ref name="cul">Ghamidi (2001), [http://www.renaissance.com.pk/janisla2y2.html Customs and Behavioral Laws]</ref>

 

 

Постојат два фестивали кои се сметаат за ''Sunnah''.<ref name="cul"/><ref>[[Sunan Abu Da'ud]] 1134</ref>.

*Жртвување на здраво животно од соодветна возраст, по молитвата на ''Еид ал –Адха'' ([[Курбан Бајрам]]) во деновите на ''Tashriq''.<ref>Гамиди, [http://www.renaissance.com.pk/JanIslamiShari12y5.htm Ритуал на жртвување на животни]</ref>.

 

[[Податотека:Hijab-Indonesia Anna Martadiningrat .jpg|thumb|right|240px|]]

Куранот исто така го поставува и кодексот на облекување над своите следбеници. Правилото за мажите е ракоположен пред жените:

*''Реформатори'' веруваат дека новите исламски правни теории може да создават модернизиран исламски законw<ref>[http://www.averroes-foundation.org/articles/islamic_law_evolving.html ''Averroes Foundation'' - Исламски закон: постојано се развива науката под Откровение и причина<!-- Bot generated title -->]</ref> и да доведат до прифатливо мислење во области како што се правата на жените.<ref>[http://www.averroes-foundation.org/articles/free_and_equal.html ''Averroes Foundation'' - Слободни и еднакви во рамките на Куранот<!-- Bot generated title -->]</ref> Меѓутоа, традиционалисти веруваат дека било кое отстапување од законското учење на Куранот како што е објаснето и практикувано од страна на пророкот [[Мухамед]], е еден непознат концепт којшто не може правилно да се припише во "исламот".

 

 

Денес постои огромна разновидност во толкувањето и спроведувањето на исламски закон во муслиманските општества. [[Либерално движење во исламот|Либералното движење во исламот]] се сомневаат во релевантност и применливост на шеријатот од различни перспективи; [[исламски феминизам]] носи на повеќе гледни точки на дискусија. Некои од најголемите муслимански земји, вклучувајќи ги и [[Индонезија]], [[Бангладеш]] и [[Пакистан]], имаат во голема мера секуларни устави и закони, со само неколку одредби на исламски закон во законот за семејство. [[Турција]] има устав кој официјално е силно секуларен. [[Индија]] и [[Филипини]] се единствените држави во светот кои имаат одделни муслимански граѓански закони, целосно врз основа на шеријатот. Во [[Индија]], муслиманските државни закони се врамени од одборот на муслиманскиот Личен Закон, додека во [[Филипини]], тоа е врамена со Кодексот на муслиманските Лични закони. Сепак, кривичните закони во двете земји се униформа.

Законот предложен од страна на пратениците во индонезиската провинција [[Ацех]] ќе спроведе шеријатски закон за сите не-муслимани, вооружените сили и полициските службеници, соопшти еден локален официјален претставник на полицијата. [Појаснување потребни] Веста доаѓа два месеца по Дојче Прес- Агентур опоменувани на"талибански стил исламска полиција тероризирајќи ја Индонезијската Ацех."<ref>[http://www.thestandard.com.hk/weekend_news_detail.asp?pp_cat=31&art_id=18092&sid=7807661&con_type=3&d_str=20060506 Indonesia's dilemma] by Vaudine England, The Standard - China's Business Newspaper, May 6, 2006</ref><ref>[http://www.asia-pacific-action.org/news/dpa_islamicpoliceterrorizingaceh_100306.htm Taliban-style Islamic police terrorizing Aceh]{{Dead link|date=June 2010}}, Deutsche Presse Agentur / ASAP Aceh News, March 10, 2006</ref>

 

 

 

Од една страна, постои повеќе заедничка основа меѓу шеријатот и [[демократија]]та. На пример, и двете ја оценуваат изборната постапка<ref>{{Cite web|title=Liberal Democracy and Political Islam: the Search for Common Ground|last=Benhenda|first=M.|url=http://ssrn.com/abstract=1475928|ref=harv|postscript=<!--None-->}}</ref>. Од друга страна, официјалните институции во демократски земји, како што е [[Европски суд за човекови права|Европскиот суд за човекови права]], тврдат дека шеријатот е неспојлив со една демократска држава.

На жалбата од партијата, Европскиот суд за човекови права утврдил дека "шеријатот е неспојлив со основните принципи на демократијата.".<ref>[http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/viewhbkm.asp?sessionId=6495642&skin=hudoc-en&action=html&table=1132746FF1FE2A468ACCBCD1763D4D8149&key=15475&highlight= Judgement] in the case of Refah Partisi and Others v. Turkey, Grand Chamber of the European Court of Human Rights, February 13, 2003</ref><ref>[http://www.echr.coe.int/NR/rdonlyres/29AC6DBD-C3F8-411C-9B97-B42BE466EE7A/0/2004__Wildhaber_Cancado_Trindade_BIL__opening_legal_year.pdf Hearing of the European Court of Human Rights], January 22, 2004 (PDF)</ref><ref>[http://www.echr.coe.int/Eng/Press/2001/July/RefahPartisi2001jude.htm ECHR press release Refah Partisi (2001)]</ref> Шеријатот на партијата базиран од идејата за "''плуралноста на правни системи, врз основа на религија''" владеел за да ги прекршува нормите на Европската конвенција за заштита на човековите права и основни слободи. Било утврдено дека "ќе се извлече со улогата на државата како гарантор за индивидуалните права и слободи" и "прекршувајќи принципи на недискриминација меѓу поединците во поглед на нивнато уживање на јавни слободи, што е еден од основните принципи на демократијата. "<ref>[http://www.strasbourgconference.org/papers/Refah%20Revisited-%20Strasbourg's%20Construction%20of%20Islam.pdf Refah Revisited: Strasbourg's Construction of Islam], by Christian Moe, Norwegian Institute of Human Rights, published at the site of [[The Strasbourg Conference]]</ref>

 

[[Податотека:Flag of OIC.svg|thumb|right|240px|Организација на исламската конференција]]

'''Каиро декларација за човекови права во Исламот''' Неколку големи, претежно муслимански земји го критикувале неуспешното донесувањето на [[Универзална декларација за човекови права|Универзалната декларација за човекови права]] (УДЧП) за да се земе предвид културниот и верскиот контекст на не-западните земји. [[Иран]] тврди дека УДЧП бил "едно секуларно разбирање на јудео-христијанската традиција", што не можело да се имплементира од страна на [[муслимани]]те, без прекршување на исламскиот закон. Затоа во [[1990]] година Организацијата на исламската конференција, група претставници од сите поголеми муслимански народи, ја усвоиле [[Декларација за човекови права во исламот|Декларацијата за човекови права во исламот]] во [[Каиро]].

 

 

Професор Х. Патрик Глен тврди дека Европскиот концепт за човекови права се развил во реакција на една вградена хиерархија спротивно од тоа на класа и привилегијата, и отфрлено од страна на исламот. Како што е имплементиран во шеријатскиот закон, заштита на поединецот е дефинирана во однос на взаемна обврска, а не за човекови права. Оттука произлегува дека Концептот на човековите права, како што е применувано во Европската рамка, е непотребна и потенцијално деструктивна за исламските општества<ref>Х. Патрик Глен, ''Правните традиции на светот''. Oxford University Press, 2007, стр. 194.</ref>.

:"''Длабоко сме загрижени со промените на Универзалната декларација за човекови права од страна на коалицијата на исламските земји заедно со Обединетите Нации што сака да забрани секоја критика за религијата и на тој начин ќе го заштити ограничениот поглед на исламот за човековите права. Во поглед на условите внатре во Исламската Република Иран, Египет, Пакистан, Саудиска Арабија, Судан, Сирија, Бангладеш, Ирак и Авганистан, треба да очекуваме дека на врвот на нивните човекови права на дневниот ред ќе биде поправањето на правна нееднаквост на жените, потиснување на политичка непослушност, ограничување на слободата на изразување, прогонот на етнички малцинства и религиозни непослушности -. накратко, заштита на своите граѓани од исклучителните прекршоци на човековите права. Наместо тоа, тие се грижат за заштита на исламот''."<ref>Paul Kurtz, [[Austin Dacey]], and Tom Flynn. "Defaming Human Rights". ''[[Free Inquiry]]''. February/March 2009, Vol. 29, No. 2.</ref>

 

 

[[Кади Ијад]] тврди дека шеријатот не дозволува слобода на говорот во такви работи како што е критика за [[Мухамед]]. Таквата критика е богохулство и се казнува со смрт.

Клевета, озборување и кодошување, или "''ghiba''" се смета како главен грев.<ref>[http://books.google.com/books?id=isDgI0-0Ip4C&pg=PA106#v=onepage&q&f=false Куран - енциклопедија]</ref>

 

 

[[Хомосексуалност|Хомосексуалната активност]] е илегална според шеријатот, но сепак, пропишаните казни се разликуваат од една школа на јуриспруденцијата на друга. На пример, овие поголеми муслимански земји можат да ја наметнат [[смртна казна|смртната казна]] за содомија и хомосексуални активности. [[Иран]],<ref>[http://www.gaylawnet.com/laws/ir.htm#sodomy Laws: Иран, GayLawNet]</ref> Нигерија, <ref>[http://www.gaylawnet.com/laws/ng.htm#sodomy Laws,: Нигерија], GayLawNet</ref> Саудиска Арабија,<ref>[http://www.gaylawnet.com/laws/ir.htm#sodomy Laws: Саудиска Арабија, GayLawNet]</ref>, <ref>[http://www.gaylawnet.com/laws/ir.htm#sodomy Laws: Сомалија, GayLawNet]</ref>. Наспроти тоа, во некои мнозинства муслимански земји, како што се [[Индонезија]] (надвор од провинцијата Ацех),<ref>{{cite web|url=http://www.straitstimes.com/Breaking%2BNews/SE%2BAsia/Story/STIStory_429633.html|title=Aceh passes stoning law|publisher=The Staits Times|date=14 September 2009|accessdate=22 December 2009}}</ref> [[Јордан]], [[Турција]], [[Египет]] и [[Ирак]] сексуалните активности од ист пол се легални.<ref>{{cite book|title=Rough Guide to South East Asia: Third Edition|page=74|url=http://www.roughguides.com/|publisher=Rough Guides Ltd|isbn=1843534371|date=August 2005}}</ref>

 

{{главна|Жените во исламот}}

 

Разведената жена секогаш го задржува нејзиниот мираз од кога таа била во брак, и ѝ се дава издршка на дете, до возраст од одвикнување. На мајката обично му е дадено старателството над детето.<ref>[http://www.islam-qa.com/en/ref/8189 Who has more right to custody in Islam?]</ref> Ако парот се има разведено помалку од три пати (што значи дека не е конечен развод) жената, исто така, добива брачна поддршка за три менструални циклуси по разводот, се додека може да се утврди дали таа е бремена<ref>[[Ахмад ибн Накиб ал-Мисри]]. Потпирање на патникот, стр. 546 (f12.27). Amana Publications, 1994. ISBN 0-915957-72-8</ref>

 

 

'''Статусот на жените според исламските закони пред 19-тиот век'''

Некои тврдат дека ова точка на историјата на гореспоменатото истражување на слобода не е повеќе вистинита - тоа е да се каже дека додека тоа е спорно дека жените имаа повеќе обемни законски права според исламските закони, отколку што имаа под Западни правни системи во минатото, тоа веќе не важи,не е вистинита денес..<ref>{{Cite journal|last=m. Hafez|first=Mohammed|title=Why Muslims Rebel|journal=Al-Ittihad Journal of Islamic Studies|volume=1|issue=2|date=September 2006|ref=harv|postscript=<!--None-->}}</ref>

 

{{Main|Ислам и ропство}}

 

Главните правни школи на Исламот, традиционално, ја прифатиле институцијата на ропството. Меѓутоа, исламот има пропишано пет начини да се ослободат робовите, ги има сериозно казнено оние кои поробуваат слободни луѓе, и ја има регулирано трговијата со робови. Изворот на робови беше ограничен на војната во предност за масовно убиство на цели племиња, како што беше традиција во тоа време. Робовите, исто така, имале повеќе права според исламот што сопствениците не можеа да ги малтретираат. Многу робови, ако се согласуваа да го прифатаат исламот, или ако тие се откупува, биле ослободени после еден одреден период на време,

 

 

 

[[Податотека:Ground Zero Mosque Protesters 11.jpg|thumb|]]

== Паралели со Западните правни системи ==

 

 

Паралели со обичајното право, концепти се наоѓаат во класичниот исламски закон и јуриспруденција вклучувајќи сооднос decidendi (illah).

 

 

Една од институциите создадена од класичните исламски правници каде влијаело граѓанското право било Хавала, прв трансфер систем на неформална вредност, кој е спомнат во текстовите на Исламската јуриспруденција во почетокот на [[8 век]]. Хавала самата подоцна влијаело на развојот на Авал во француското граѓанско право и Авало во италијанскиот закон. [65] "Европскиот commenda" ограничени партнерства (исламски Qirad) што се користале во граѓанското право, како и концепцијата на граѓанското право на res judicata може, исто така, да имаат потекло од исламскиот закон.<ref>{{Cite journal|first=Umar F.|last=Moghul|title= Approximating Certainty in Ratiocination: How to Ascertain the 'Illah (Effective Cause) in the Islamic Legal System and How to Determine the Ratio Decidendi in the Anglo-American Common Law|journal=Journal of Islamic Law|volume=4|date=Fall/Winter 1999|page=125|ref=harv|postscript=<!--None-->}}</ref>

 

 

Исламскиот закон, исто така, направи "голем придонес" кон меѓународните Адмиралитетски закон, поаѓајќи на неколку начини од претходните римски и византиски поморски закони.<ref name=Tai/><ref>{{Cite book|title=Islamic Maritime Law|first=Hassan Salih|last=Khalilieh|publisher=[[Brill Publishers]]|year=1998|isbn=9004109552|ref=harv|postscript=<!--None-->}}</ref> Овие ги вклучуваат муслиманските морнари "платени со фиксна плата" однапред "со разбирање дека тие ќе должат пари во случај на напуштање или злоупотреби, во согласност со исламските конвенции ", кајшто во договорите треба да се наведе познат надомест за познато траење, за разлика од римските и византиските морнари кои биле чинители во поморско вложување, колку што е капитенот и членови на екипажот, со неколку исклучоци, биле исплатени со пропорционални поделби на профитот на море потфатот, со акции распределени по ранг, само по успешното завршување на патувањето. Муслиманските правници, исто така, разликува помеѓу "крајбрежна пловидба, или каботажа" и патувања на "отворено море", и тие исто така, шпедитерите ги сметале "одговорни за товар во повеќето случаи, освен запленувањето на брод и неговиот товар." Исламскиот закон, исто така, "се повлече од Јустинијан's Digest и номос Rhodion Nautikos во осудата за отфрлување роб товар", и Исламскиот Qirad исто така било претходник на Европската коменда на ограничено друштво. "Исламското влијание во развојот на меѓународното право на морето" на тој начин може да се препознае заедно со онаа на римското влијание.<ref name=Tai>{{Cite journal|first=Emily Sohmer|last=Tai|title=Book Review: Hassan S. Khalilieh, ''Admiralty and Maritime Laws in the Mediterranean Sea (ca. 800-1050): The "Kitāb Akriyat al-Sufun" vis-à-vis the "Nomos Rhodion Nautikos"''|journal=Medieval Encounters|volume=13|year=2007|pages=602–12|ref=harv|postscript=<!--None-->}}</ref>

 

 

Потеклото на [[Ijazah]] датира од ''дозвола да се учат и да издаваат правни мислења'', во средновековниот исламски правен образовен систем, што било еквивалентно со квалификација „''Доктор по право''„ и бил развиен во текот на [[9 век]] по формирањето на правни школи. За да се добие докторат, студентот "морал да учи во еснафот на Правниот факултет, обично четири години за основните додипломски курси", и десет или повеќе години за пост-дипломски курс. "Докторатот се добивало по усно испитување за да се утврди оригиналноста на тезите на кандидатот," и тестирање на студентот за "способноста да ги брани тие тези од сите приговори, во оспорувања поставени за таа цел", кои беа научни вежби практикувани во од студентот во текот на "кариерата како дипломиран студент по право." Студентите по завршењето на нивното постдипломско образование, им беа доделувани докторати давајќи им статус на [[Факих]] (што значи "Господар по право"), [[муфтија]] (што значи "професор по правни мислења") и ''мударис'' (што значи: "Учител"), кои подоцна беа преведени на латински соодветно како магистер, професор и лекар.<ref name=G-Makdisi>{{Cite journal|last=Makdisi|first=George|title=Scholasticism and Humanism in Classical Islam and the Christian West|journal=Journal of the American Oriental Society|volume=109|issue=2|date=April–June 1989|pages=175–182 [175–77]|doi=10.2307/604423|publisher=Journal of the American Oriental Society, Vol. 109, No. 2|ref=harv|postscript=<!--None-->|jstor=604423}}</ref>

 

 

Шеријатот класично признава само физички лица, и никогаш не го разви концептот на [[правно лице]], или [[корпорација]], односно правно лице кое ги ограничува обврските на своите менаџери, акционери и вработени; постои надвор од животите на своите основачи, и дека може да поседува средства, потпишуваат договори, и да се појави на суд преку претставници.<ref>[http://www.helsinki.fi/iehc2006/papers3/Kuran.pdf Kuran, Timur. ''The Absence of the Corporation in Islamic Law- Origins and Persistence'']</ref> Така, шеријатот нема мајчинска традиција на корпоративното право. Ова, во комбинација со егалитарно правила за наследство за машки потомци (споредено со primogeniture), ја спречило концентрација на богатство и развивање на поголеми и пософистицирани претпријатија, според [[Тимур Куран]] на Универзитетот Дјук. Забрани за интерес, или "''РИБА''", исто така, ги обесправени немуслиманските малцинства во пристапот кон банките и осигурителните, кога овие услуги за прв пат биле воведени од Запад. Интерес забраните, исто така, наметнале средни трошоци за обесхрабрување на евиденција, и го одложувале воведувањето на современо сметководство.<ref>Kuran, Timur. "The Logic of Financial Westernization in the Middle East," ''Journal of Economic Behavior and Organization,''Vol. 56 (2005), p. 600</ref> Ваквите фактори, според Куран, одиграле значајна улога во економскиот развој на Блискиот Исток..<ref>[http://www.international.ucla.edu/cms/files/kuran.0130.pdf Why the Middle East Is Economically Underdeveloped- Historical Mechanisms of Institutional Stagnation]</ref>Иако се тврди дека Западот е фатен во економска криза во почетокот на [[21 век]], кога голем дел од гореспоменатите економските политики контраефекти на глобално ниво и се закани дека ќе банкротира цели држави.

 

 

По падот на [[Абасиди]]те во [[1258]], практиката позната кај [[Турци]]те и [[Монголи]]те се трансформирала во Канун, кој им дал право на калифите, гувернерите, и султаните, така да "направат сопствени прописи за активностите кои не се опфатени со шеријатот."<ref name = "Berg-TerrorLaw">Berg, Herbert. "Islamic Law." Berkshire Encyclopedia of World History 3 (2005): 1030. In History Reference Center[database online]. Available from Snowden Library . Retrieved February 11, 2008.</ref> Qanun започнал да се расплетува, уште од времето на [[Умар I]] (586-644)..<ref name = "Berg-TerrorLaw"/> Многу од прописите опфатени со Qanun биле базирани на финансиските прашања или даночни системи прилагодени преку законот и прописите на овие територии што исламот ги освоил. <ref name = "Berg-TerrorLaw"/> Qanun на арапски значи закон или правилo.

[[be:Шарыят]]

[[be-x-old:Шарыят]]

[[bg:Шариат]]

[[ca:Xaria]]

[[cs:Šaría]]

[[tt:Şäriğät]]

[[te:షరియా]]

[[tr:Şeriat]]

[[uk:Шаріат]]