Вернер фон Хејденстам: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
сНема опис на уредувањето
Ред 12:
}}
 
'''Карл Густав Вернер фон Хејденстам''' ([[швед.]] ''Carl Gustaf Verner von Heidenstam'', ([[6 јули]] [[1859]] – [[20 мај]] [[1940]]) е [[Шведска|шведски]] поет и романоиписец, добитник на [[Нобелова награда за литература|Нобеловата награда за литература]] во 1916 и член на [[Шведска академија|Шведската акдемија]]. Делата му се одликвуаат со родољубивост и страст за татковината, народот и неговите обичаи и карактер.
 
Роден е во [[Олсхамар]], [[Еребру (округ)|Еребру]] во благородничко семејство. Почнал да студира историја на уметноста во [[Кралска академија на уметностите (Шведска)|Уметнчката акдемија]] во [[Стокхолм]], но набргу ги напуштил студиите за да патува по Европа, Африка и Азија. Стихозбирката „Патешествие и талкање“ (1888) е инспирирана од доживувањата на Исток и претставува пресвртница во неговиот стил. Со неа Хејденстам го напушта натурализмот кој тогаш преовладувал во [[шведскаташведска книжевност|шведската книжевност]].
 
Хејденстамовата љубов кон убавото е јасно изразена во алегоричниот роман „Ханс Алиенус“ (1892). Во стихозбирката „Песни“ (1895) и историскиот роман „Карловците“ (2 тома, 1897–1898), Хејденстам ја искажува неговата страст кон татковината и сето она што е шведско. Двотомното дело „Лозата на Фолкунзите“ (1905–07) е епопеја заснована на историката на овој шведски клан од средниот век.