Бане Андреев: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
'''Бане Андреев - Ронката''' ({{роден во|Велес}}, {{роден на|12|август|1905}} - {{починал во|Белград}}, {{починал на|5|ноември|1980}}) е
== Помеѓу двете светски војни ==
Андреев станува член на [[СКОЈ]] во [[1922]] година, а на [[КПЈ]] во [[1923]] година. Во [[1924]] година станува член на Месниот комитет на КПЈ за Велес и на Покраинскиот комитет на СКОЈ за Македонија. Учествува како делегат на Покраинската конференција на [[СКОЈ]] за Македонија, а во [[1926]] година е избран за член на ЦК на СКОЈ. Во август 1926 година е уапсен, но во април [[1927]] година, по осум-месечен притвор, е ослободен.
Студира на [[Белградски универзитет|Белградскиот
Во [[1939]] година [[Кочо Рацин]] нему му ја посветува песната „[[:s:Татунчо|Татунчо]]“ од стихозбирката „[[Бели мугри]]“, преку посветата пред песната „На Бана“.<ref>Блаже Конески „За Кочо Рацин: есеи, беседи, прилози“, „Култура“, Скопје, 1994, 80 стр.</ref>▼
== НОБ ==
По ослободувањето е назначен за прв министер за рударство во Владата на [[СФРЈ|ФНРЈ]]. На Петтиот конгрес на КПЈ во јули [[1948]] година е избран за кандидат за член на ЦК КПЈ, а на Првиот конгрес на КПМ во декември истата година е избран за член на Централниот комитет. Сепак, поради поддршката на политиката на [[Советскиот Сојуз]] и на [[Информбиро|Резолуцијата на Информбирото]], на [[17 јануари]] [[1950]] година<ref>Димче Најчески „Голооточки сведоштва“, Скопје, 2002, книга втора, 92 стр.</ref> е исклучен од КПЈ и е разрешен од сите политички функции.▼
Од септември [[1941]] до март [[1942]] е политички секретар на ПК на КПЈ за Македонија. Во [[1943]] година, при основањето на [[Сојуз на комунистите на Македонија|Комунистичката партија на Македонија]] е избран во Централниот комитет. Во април [[1943]] година е уапсен од бугарската полиција во [[Битола]] и до ноември истата година е интерниран во Северна [[Бугарија]] (село [[Шијаково]]). Во [[1944]] година е избран за член и политички комесар на Главниот штаб на НОВ, делегат на [[АСНОМ]] и член на [[АВНОЈ]].
Ги ревидира своите ставови во однос на судирот со СССР и подоцна повторно е примен во [[СКЈ]]. Се вработува во Институтот за економски истражувања на [[Србија]], каде работи повлечено од државно-политичките збиднувања до своето пензионирање.▼
== По ослободувањето ==
▲Во [[1939]] година [[Кочо Рацин]] нему му ја посветува песната „[[:s:Татунчо|Татунчо]]“ од стихозбирката „[[Бели мугри]]“, преку посветата пред песната „На Бана“.<ref>Блаже Конески „За Кочо Рацин: есеи, беседи, прилози“, „Култура“, Скопје, 1994, 80 стр.</ref>
По ослободувањето, во март [[1945]] година е назначен за министер за рударство во Привремената влада на [[СФРЈ|Демократска федеративна Југославија]]. На изборите за Уставотворното собрание во ноември 1945 година е избран за пратеник. По формирањето на првата Влада на ФНРЈ, повторно е избран за министер за рударство.
▲
▲Ги ревидира своите ставови во однос на судирот со СССР и подоцна повторно е примен во [[СКЈ]]. Се вработува во Институтот за економски истражувања на [[Србија]], каде работи повлечено од државно-политичките збиднувања до своето пензионирање.
== Наводи ==
| |||