Фридрих Вилхелм Јозеф фон Шелинг: Разлика помеѓу преработките

influenced = [[Георг Вилхелм Фридрих Хегел|Хегел]], [[Семјуел Тејлор Колриџ|Колриџ]], [[Сорен Кјеркегор|Кјеркегор]], [[Мартин Хајдегер|Хајдегер]], [[Паул Тилих|Тилих]], [[Чарлс Сендерс Пирс|Пирс]], [[Јохан Волфганг фон Гете|Гете]], [[Емил Факенхајм|Факенхајм]], [[Славој Жижек|Жижек]], [[Олаво де Карваљо|Карваљо]]

}}

 

Генералните рамислувања на Шелинг биле запоставени, посебно во земји од англиско говорно подрачје,како што било со неговата подоцнежна работа за митологија и откровение (од кои голем дел останаа непреведени). Ова не произлегува само од надмоќта на Хегел, чии сериозни дела го прикажуваат Шелинг само како едноставна додавка во развојот на идеализамот, но исто така и од неговата “Филозофија на природата” , која научниците ја изложија на потсмев за нејзиното "смешно" аналогизирање и недостатокот на емпириска ориентација. Во последниве години, научници Шелинг ги нападнаа двата извора на запоставувањето .

Во 1950 година, ситуацијата почна да се менува. Во 1954 година, на стогодишнината од неговата смрт, се одржа меѓународна конференција за Шелинг. Неколку забележителни германски филозофи, вклучувајќи ги и Карл Јасперс, зборуваа за единственоста и актуелноста на неговато учење, интересот на филозофите се пренасочија кон крајот на својот период, во кој Шелинг се фокусираше на битието и постоење, или поточно потеклото на постоење. Во 1954 Шелинг бил предмет на дисертација на еминентот на 20 век, германски филозоф Јирген Хабермас. Наредната година после оваа конференција, во 1955 година, Јасперс објавил книга под наслов “Шелинг”, претставувајќи го како претходник на егзистенцијалистите. Валтер Шулц, еден од организаторите на конференцијата во 1954 година, објавил книга, тврдејќи дека Шелинг го комплетирал германскиот идеализам во неговата подоцнежна филозофија, особено со неговите предавања во Берлин во 1840-тите. Шулц го претставил Шелинг како човек кој ги решил филозофските проблеми, што Хегел ги оставил нецелосни, за разлика од современата идејата дека Шелинг беше совладан од Хегел.

Во 1970-тите природата, повторно била интерес на филозофите во однос на прашањата за животната средина. Филозофијата на Шелинг за природата, особено неговата намера за создавање на програмата која ги опфаќа и карактер и интелектот во еден систем, како централна тема на филозофијата, се ревидирана во современиот контекст. Неговото влијание и однос со германската уметничка сцена, особено во романтичната литература и визуелната уметност, биле од научен интерес се до крајот на 1960 година, од Филип Ото Рунге на Герхард Рихтер и Џозеф Бојс.

 

==Цитати==