'''Александар II Македонски''' бил крал на [[Античка Македонија|Македонија]] од [[369 п.н.е.|369]] до [[368 п.н.е.|368]] п.н.е, по смртта на неговиот татко [[Аминта IIIII]]. Тој бил најстар од неговите три сина.
Иако веќе бил доволно возрасенполнолетен, Александар бил многу млад кога дошол на власт. Ова било многу проблематично за него, бидејќи неговите непријатели продолжиле да војуваат со Македонија. Александар едновремено бил соочен со [[Илирија|илирска]] инвазија од северозапад и напад од истокот од страна на претендентот Павзаниј. Павзаниј набргу зазел неколку града и се заканил на [[Евридика I Македонска|кралицата-мајка]], која била во палатата во [[Пела]] со нејзините млади синови. Александар ги победил непријателите со помошта на [[Атина|атинскиот]] генерал Ификрат, кој пловел по македонскиот брег за да го освои [[Амфиполис]].
На барање на АлевдајАлевдаите, Александар интервенирал во граѓанската војна во [[Тесалија]]. Потоа успешноУспешно зазел контрола врз [[Лариса]] и неколку други градови, но, изневерувајќи го ветувањето кое го дал, ставилпоставил гарнизони. Ова ја испровоцирало [[Теба]] која била водечката бојнавоена сила во [[Стара Грција]] во тоа време. Тебанскиот генерал [[Пелопид]] ги истерал македонцитеМакедонците од Тесалија. Потоа го неутрализирал Александар со тоа што ги заштитувал амбициите на Александровиот зет [[Птоломеј од АлоросАлор]], и го натерал Александар да го напушти неговиот сојуз со Атина и да се сојузи со Теба. Како дел од овој нов сојуз, Александар морал да ги предаде заложницитезаложници, вклучувајќи го и неговиот помал брат [[Филип II Македонски|Филип]].
За време на еден фестивал врз Александар бил извршен атентат по наредба на Птоломеј. Иако братот на Александар [[Пердика III]] станал крал, тој бил под старосната граница, и Птоломеј бил поставен за регент.
