Џејн Ер: Разлика помеѓу преработките

====^{Поглавја 1-4}: Детството на Џејн во Гејтшед====

====^{Поглавја 5-10}: Образованието на Џејн во училиштето Ловуд====

====^{Погјавја 11-26}: Времето на Џејн како гувернанта во куќата Торнфилд====

====^{Поглавја 27-35}: Времето на Џејн со семејството Риверс====

===Погјавја=^{Поглавја 36-38}: Повторното обединување на Џејн со г-динот Рочестер====

===Ликови===

===МоралностМоралноста===

===РелигијаРелигијата===

===ОпштествениОпштествените класи===

===РодовиРодовите односи===

===ЉубовЉубовта и страстстраста===

Низ делото, Бронте изјавува дека живот кој не есе живеенживее со страст, не есе целоснони живеенживеел целосно. Џејн без сомнеж е центрлниот страсен лик, нејзината природа е прикажана преку страста. Таа одбива да живее според правилата на г-ѓа Рид, кои би ги ограничиле сите видови на страст. Нејзината пркост кон г-ѓа Рид е првата, но не и последна страсна постапка. Нејзината [[страст]] кон Рочестер ја обземува целосно. Меѓутоа, тоа не е еднинствената сила која владее со нејзиниот живот. Го напушта Рочестер бидејќи нејзината морална [[совест]] и вели дека е погрешно да живее со него како негова љубовница: “Законите и принципите не се за во време кога нема [[искушение]]” му вели на Рочестер, “тие се за моменти како овие, кога тело и душа се креваат против нивната строгост.”

Џејн Ер не е само љубовна приказна, туку и молба за признавањето на вредоста на индивидуалноста. Низ книгата, Џејн бара да биде третирана како независно човечко суштество, личност со нејзини барања и таленти. Таа е неправедно казнета, точно поради тоа што е самата своја – прво од г-ѓа Рид и Џон Рид, а потоа и од г-дин Брокелхрст. Нејзината спротиставеностспротивставеност кон г-ѓа Рид е нејзината прва активна декларација на независнот во романот, но не и последна. Хелен Брнс и г-ца Темпл се првите ликови кои ја признаваат нејзината индивидуалност, ја сакаат поради тоа што е своја, и покрај нејзината необичност. Рочестер исто така ја сака поради тоа, фактот дека таа е гувернанта и со тоа и негова слугинка, не влијае негативно врз неговата перцепција за неа. Рочестер признава дека неговата идеална жена е интелектуална, верна и грижлива – квалитети кои Џејн ги поседува. Прифаќањето на Џејн од страна на Рочестер како независна личност е споротивно од однесувањето на Бланш и лејди Инграм кон неа: тие ја гледаат само како слугинка. Лејди Инграм зборува неутчтиви работи за Џејн пред неа, како таа самата да не е присутна со нив, третирајќи ја како инфериорна личност која е скоро николку вредна да се забележи и секако не е вредна за почит.

Во нејзиниот предговор во второто издание на Џејн Ер, Бронте го разјаснила нејзиното верување дека “ конвенционалноста[[конвенционалност]]а не е моралност”[[морал]]ност” и дека “ само-правдата не е религија”. Таа изјавила дека “ ограничените човечки доктрини, кои само креваат и величанвеличат неколкумина, не треба да се заменуваат со верувањето милозливиот свет на Христос”[[Христос]]” . Низ романот, Бронте ги спротиставува ликовите кои вистински веруваат и го практикуваат она што тоа што таа верува дека е вистиско Христијанство[[христијанство]] и оние кои ја превртуваат релјигијата[[религија]]та за нивни цели. Г-дин Брокелхрст, кој го надгледува Ловуд е еден лицемерен Христијанин. Тој пропагира добротворност, но ја користи религијата како оправдување за давање казни. На пример, го цитира извадокот од Библијата кој вели “ човек нема да живее само од леб” да го изобличи гестот на г-ца Темпл кога им дава на девојчињата дополнителен ручек за да им надокнади за нивниот изгорен доручек. Тој и вели на Темпл дека таа “ можеби ги нахранила нивните ништожни тела, но малку мисли на тоа колку ги изгладнела нивните бесмртни души!”. Хелен Брнс е тоталната спротнивност од него, таа го следи Христијанскотохристијанското верување за да го сврти образот на другата страна и да ги сака и тие што ја мразат. На нејзината смртна постела, Хелен и вели на Џејн дека таа “ си оди дома кај Бог, кој ја сака”.

Џејн и самата не може да ја примени апсолутната и несебична верба на Хелен. Џејн не изгледа дека следи некоја посебна [[доктрина]], но е искерно религиозна на недоктрински начин.( Џејн е таа која пред се, на надгробната плоча на Хелен ги става зборовите “Resurgam”(Ќе станам повторно), неколкунекои петнаесет години од нејзината смрт). Џејн често се моли и повикува кон Бог да иѝ помогне, особено во нејзините невољиневолји со Рочестер. Таа се моли и за сигурноста на Рочестер. Кога домарката на семејството Риверс, Хана, се обидува да ја одбие Џејн кога проси, Џејн и вели “ ако е Христијанкахристијанка не треба да ја гледа сиромаштијата како злосторство”злостор” . Младиот свештеник Сент Џон е поконвеционална религиозна фигура. Меѓутоа, Бронте ги опишува неговите религиозни гледања невообичаено. Џејн го нарекува “многу добар човек “, но сепак го гледа како студен и воздржан. Во неговата одлучност да прави добри дела ( во форма на мисионерска работа во Индија), Риверс преповеда мачеништво. Згора на тоа, тој не е во можност да ја гледа Џејн како цела личност, туку ја гледа како помошник во неговата мисионерска работа. Рочестер пак е далеку од совршен Христијанинхристијанин. Тој всушност е грешник. Тој се обидува да влезе во бигамичен брак со Џејн, и кога тоа нема да успее, се обудува да ја убеди да биде негова љубовница. Исто така признава дека тој имал три претходни љубовници. Но сепак на крајот, се покајува за неговото грешење, му се заблагодарува на Бог што му ја вратил Џејн назад, и го замолува Бог да му даде сила да води почист живот.

===ПотрагаПотрагата по дом и семејство===

Без никоакво постоечко семејство за кое таа е свесна ( сесè до крајот на приказната), низ текот на романот Џејн бара место коешто може да го нарече дом. Значајно е да се каже дека куќите играат важна улога во приказната. ( Во согласност со Англискатаанглиската традиција, сите куќи во книгата имаат имиња). Во почетокот на романот ја гледаме Џејн во куќата Гејтсшед, но за неа не претставува дом. Г-ѓа Рид и нејзините деца одбиваат да ја признаат како роднина, третирајќи ја како непосакуван натрапник.

Џејн подоцна верува дека пронаоѓа дом во куќата Торнфилд. Очекувајќи го најлошото кога пристигнува, и олеснува кога е топло прифатена од страна на Гг-ѓа Ферфакс. Таа чувствува милост кон Адел (која е на некој начин исто така сираче) и е среќна да и служи како гувернанта. Како што нејзината љубов кон Рочестер се зголемува, таа верува дека го пронашла својот идеален сопруг и покрај неговите ексцентрични манири и дека ќе направат дом заедно во Торнфилд. Отркитието – во моментот пред да се венчаат – дека тој е веќе легално венчан – ги руши нејзините соништа за дом. Бегајќи од Торнфилд, таа буквално останува бездомник е приморана да проси за храна и засолниште. Можноста да има дом и се појавува кога влегува во куќата Мур, каде што сестрите Риверс и нвниот брат Сент Џон тажат за смрта на нивниот татко. (Кога домарката прв пат ја затвора вратата пред Џејн, таа има лошо претчуство дека “ столбот на куќата го нема”).