Бане Андреев: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 7:
Од септември [[1941]] до март [[1942]] е политички секретар на ПК на КПЈ за Македонија. Во [[1943]] година е уапсен од бугарската полиција во [[Битола]] и е интерниран во Северна [[Бугарија]] (село [[Шијаково]]). Во [[1943]] година, при основањето на [[Сојуз на комунистите на Македонија|Комунистичката партија на Македонија]] е избран во Централниот комитет. Во [[1944]] година е биран како: член и политички комесар на Главниот штаб на НОВ, делегат на [[АСНОМ]], член на [[АВНОЈ]] и на [[Уставотворно собрание|Уставотворното собрание]].
 
По ослободувањето е назначен за прв министер за рударство во Владата на [[СФРЈ|ФНРЈ]]. На Петтиот конгрес на КПЈ во јули [[1948]] година е избран за кандидат за член на ЦК КПЈ, а на Првиот конгрес на КПМ во декември истата година е избран за член на Централниот комитет. Сепак, поради поддршката на политиката на [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] и на [[Информбиро|Резолуцијата на Информбирото]], вона декември[[17 јануари]] [[19491950]] година<ref>Димче Најчески „Голооточки сведоштва“, Скопје, 2002, книга втора, 92 стр.</ref> е исклучен од КПЈ и е разрешен од сите политички функции.
 
ПодоцнаГи ревидира своите ставови во однос на судирот со СССР и подоцна повторно е примен во [[СКЈ]]. и сеСе вработува во Институтот за економски истражувања на [[Србија]], каде работи повлечено од државно-политичките збиднувања до своето пензионирање.
 
Во [[1939]] година [[Кочо Рацин]] нему му ја посветува песната „[[:s:Татунчо – Кочо Рацин|Татунчо]]“ од стихозбирката „[[Бели мугри]]“, преку посветата пред песната „На Бана“.<ref>Блаже Конески „За Кочо Рацин: есеи, беседи, прилози“, „Култура“, Скопје, 1994, 80 стр.</ref>
 
== ИзвориНаводи ==
<references />