Фридрих Вилхелм Јозеф фон Шелинг: Разлика помеѓу преработките

Шелинг е роден во градот [[Леонберг]] во [[Виртемберг]] (сегашенденешен [[Баден–Виртемберг]]). Тој посетувал монашко училиште во Бебенхаузен близу до Тубинген, каде што неговиот татко бил поп и професор по ориенталистика. Од 1783 до 1784, Шелинг посетувал католичко училиште во Нуртинген и го запознал Фридрих Холдерин, кој бил пет години негов тутор. На 16 годишна возраст, му била дадена дозвола да се замонаши во манастирот во Тубинген (семинар на евангелистичко – лутеранската црква во Виртемберг), и покрај тоа што немал 20 години. Во манастирот, тој делел соба со Хегел како и со Холдерин, и така тројцата станаа добри пријатели. Шелинг ги анализирал црковните отци и античките грчки филозофи. Неговите интереси постепено се пренасочија од лутеранска теологија кон филозофија. Во 1792 тој дипломирал на филозофскиот факултет, и во 1793 придонесол во меморабилите на Хајнрих Еберхард Готоб Паулин; во 1795 тој ги завршил тезите за неговата теолошки диплома, De Marcione Paullinarum epistolarum emendatore. Во меѓувреме, тој почнал да ги анализира Кант и Фихте, кои силно влијаеле на него. Во 1794, Шелинг ја објавил експозицијата на мислите на Фихте насловена entitled Über die Möglichkeit einer Form der Philosophie überhaup. Оваа работа била прифатена од Фихте и непосредно го носела угледот на Шелинг, репутацијата меѓу филозофите. Неговото повеќе разработено дело, Vom Ich als Prinzip der Philosophie, oder über das Unbedingte im menschlichen Wissen.