Бенито Мусолини: Разлика помеѓу преработките

}}

'''Бенито Амилкаре Андреа Мусолини''' ([[29 јули (родени)|29 јули]] [[1883]] - [[28 април (починале)|28 април]] [[1945]]) владеел со [[Италија]] како [[дикататор]] од [[1922]] до [[1943]]. Користејќи ја својата харизма, целосната контрола врз медиумите и застрашувањето на политичките ривали, тој го распушти постоечкиот демократски систем и формира [[фашизам|фашистичка]] [[Кралство Италија|држава]]. Со влезот во [[Втора Светска војна|Втората Светска војна]] на страната на [[Нацистичка Германија]], тој се поставил себеси за мета на [[Сојузници]]те, што конечно претставувало и причина за неговиот пад.

Таткото на Мусолини, Алесандро, бил [[ковач (занает)|ковач]]. Тој влијаел врз раните убедувања на својот син, така што во својата младост Бенито бил [[социјализам|социјалист]], а потоа и [[марксизам|марксист]]. Со појавата на [[синдикализам|синдикализмот]] и зголемената популарност на [[Фридрих Ниче]], Мусолини ги сменил убедувањата, што водело кон постојани судири со [[општество]]то во коешто живеел. Учествувал во [[Прва Светска војна|Првата светска војна]], а потоа ги формирал ''Fasci di Combattimento'' во чие име вооружени единици воени ветерани ги тероризирале [[комунизам|комунистите]] и социјалистите.

 

 

На [[27 април]] [[1945]], крај езерото [[Комо]], во обид за бегство кон [[Швајцарија]], Мусолини и неговата љубовница Кларета Петрачи биле фатени од страна на италијанските партизани. Ден потоа, на [[28 април]], тие биле стрелани заедно со уште 16 други министри и официјални лица на фашистичкиот режим.

 

== Видете уште ==