Максим Горки: Разлика помеѓу преработките

Дваесет и четири години името Алексеј Максимович Пешков не значело речиси ништо освен за најблиските роднини и пријатели на младиот човек. Дури од [[1892]] година, кога се појавил расказот ''Макар Чудра'' од Максим Горки, и особено подоцна, кога се појавиле капиталните дела од овој писател, псевдонимот на Пешков станал поим во литературата.

По осиромашувањето на дедото Васја, особено по смртта на мајката, малиот Алексеј бил принуден со сопствен труд да си го заработува парчето леб. Детството му станало мачно. Тешкиот живот станал негов придружник и во подоцнежните години, кога Горки, како физички работник пропатувал илјадници милји пловејќи по Дон, пешачејќи по [[Украина]], [[Бесарабија]], по [[Црно Море|Црноморското крајбрежје]], за да стигне до [[Грузија]] и назад. Навистина, завршувајќи дел од своето образование со одличен успех, но под многу тешки материјални услови, Горки се обидел да се запише на студии на Казањскиот универзитет. Меѓутоа „тешките врати на универзитетот засекогаш за него останле затворени“. Така младиот човек ги запознал своите животни универзитети: во детството чевларски чирак, фурнаџиски помошник, подоцна бродски мијач на садови, носач на сол, истоварувач по железниците, за да стане лекарски помошник без диплома, писар и што ли уште не!

Во меѓувреме другарувал со книгите. Го восхитувале делата на [[Пушкин]], [[Лермонтов]], [[Чернишевски]], [[Гогољ]], [[Плеханов]], [[Тургењев]], [[Толстој]], [[Достоевски]]. Го читал [[Балзак]], [[Флобер]]. Од теоретичарите го заинтересирал [[Адам Смит]], а посебно го одушевило делото на [[Маркс]]. Младиот Горки му пристапил на руското револуционерно работничко движење. Во него се вклучил, пишувајќи агитациони материјали, но во исто време, користејќи го својот писателски талент, палел во срцата на обесправниот револуционерен пламен. Симболичните текстови ''Песна за соколот, Срцето на Данко, Мајка'' и многу други, речито зборуваат за ангажираноста на Максим Горки на страната на пролетаријатот[[пролетаријат]]от. Затоа властите во царска Русија го пресладувалепреследувале. Па дури и откако станал светски познат писател наидувал на големи пречки. Меѓу другото, бил поништен и неговиот избор за академик. И тоа не би било најстрашно. Во бурната револуционерна [[1905]] година него го затвориле во стравотната Петропавловска тврдина, од која го извлекло светското јавно мислење што се кренало како протест против неговото арестирањезатворање. Потоа бил присилен да емигрира. Престојувал во повеќе западноевропски земји, а најмногу се задржал во [[Италија]]. Едно време поминал во [[Америка]]. Воопшто, целиот негов емигрантски живот се одвивал во знакот на една револуционерна и многу конкретна дејнсотдејност. За сето време создавал и литературни дела. По враќањето во татковината се зближил со поетот [[Владимир Мајаковски]].

Максим Горки се разболел, лекувајќи се во [[Италија]].

Малку подоцна станал претседател на Сојузот на советските писатели. Здраствената состојба повторно му се влошила и Горки починал во [[1936]] година во [[Москва]].

Во основата, творечкиот пат на Максим Горки познава три фази: критичарите уште во она време забележале извесни [[романтизам|романтичарски]] елементи во неговиот потход: романтичен патос во првите негови творби, користење на фолклорот и, пред се, инсистирање на симболиката. За ''Песната на стариот даб'' не се знае многу, освен дека не ја добила визата на критиката - што била причина Горки да го уништи својот ракопис. Но неколкуте стиха, останати во сеќавањето на Горки а кои тој одвреме навреме ги цитира по разни поводи како да ја откриваат метафорично симболичната порака што ја носела оваа стихувана творба. Првиот објавен расказ на Горки, ''Макар Чудра'' таа приказна за стоичката непокорност и гордост на младите цигани[[Цигани]] Рада и Зобар, веднаш го свртел вниманието на публиката и на критиката. Поемата ''Девојка и смрт'', поетска проза ''Песна за соколот, Песна за буревесникот'', а потоа расказот ''Старицата Изергил'' го сочинуваат оној прв циклус од романтичарските творби на М. Горки, на кои навистина им се припишува влијание на романтичарската школа, но кои прифатени безрезервно ''како нов вид романтизам''

Третата фаза од неговото творештво ги опфаќа делата: недовршениот роман ''Животот на Клим Самгин'',''Делото на Артомонови'' третиот дел од автобиографискатаавтобиографската повест ''Моите универзитети'' и другдруги осврти и статии „за разни прашања од литературата, уметноста и естетиката“. За овој период на творештвото на Горки карактеристично е свртувањето на авторот кон животот на преставниците на бужоарската класа, со длабока анализа на развојот, на кулминацијата и пропаста на тој слој од руското општество во годините непосредно пред [[Октомвриската револуција]]. Од друга страна, Горки го замислил на широк план идеолошкиот судир на класите, но смртта го спречила да го заврши тоа свое монументално дело, романот ''Животот на Клим Самгин''

Максим Горки не само што се солидаризирал со идејата за преобразување на општеството, не само што се вклучил во активноста на политички план, туку оставил бесмртен споменик што ја симболизира борбата на пролетаријатот за уривање на тиранијата на буржоазијата. И, се разбира, во него не беше вграден само романот ''Мајка'', не само расказите од типот на популарниот ''Деветти јануари'', туку и целото негово литературно творештво преку кое тој го насликал животот на работниците, на бедните, на измачените, нивната стихијна борба што прераснува во организирана револуција. Тоа творештво претставува, без сомневање, еден вид енциклопедија на руското општество од крајот на XIX[[19 век]] и почетокот на XX[[20 век]].