Селим I: Разлика помеѓу преработките

 

- [[1517]] година [[Мека]] и [[Медина]]

 

Селим бил син на турскиот султан [[Бајазит II]]. Кога султанот Бајазит II почнал да му укажува јасна предност на својот втор син, Ахмед, Селим се исплашил за својата иднина. Балканскиот намесник на османлискиот султан се побунил, и на чело на мала армија храбро марширал кон [[Истанбул]]. Најверојатно, Селим се надевал дека бунтовниците во главниот град ќе го поддржат, но згрешил. Во битката, неговиот татко [[Бајазит II]], кој предводел огромна војска, лесно го поразил Селим, и тој морал да избега во Кримскиот ханат, каде на султанот му било тешко да го зароби. Во северниот регион на [[Црно Море]] меѓу [[Кримски Татари|Кримските Татари]] бегалецот решил да исплива од тешките времиња и повторно да ја започне борбата за своето наследство. Во [[1512]], султанот Бајазит II направил редок чекор меѓу монарсите на светот: тој доброволно абдицирал од [[Висока Порта|Високата Порта]] и, за да избегне војна, ја предал власта на синот Селим.

 

Враќањето на Селим од [[Крим]] до [[Константинопол]], наликувало на воен триумф. Новиот султан Селим I одговорил на великодушноста на својот татко, со наредба да се убијат сите машки роднини, кои би можеле да го загрозат неговиот престол. За ова тој го заработил прекарот – ''Јавуз'', што на турски значи “''мрачен''.”

 

Потоа султанот Селим, како побожен сунитски муслиман, почнал насилно да воспоставува единствена исламска религија во [[Османлиската империја]]. По наредба на султанот во земјата загинале повеќе од 40.000 Шиити, а нивниот имот бил ограбен. Многу Шиити морале да побараат засолниште надвор од империјата. Гонењето на Шиитите неизбежно довело до војна меѓу Османлиската Империја и [[Персија]].

 

{{Отомански султани}}