Класицизам: Разлика помеѓу преработките

Во 7 век терминот е обновен од Т. Себије кој во своето дело ''За поетската уметност'' зборува за тројца истакнати француски писатели од средниот век и тој таму ги нарекува “добри класични писатели”. Подоцна со се почеста и поразнолична употреба на терминот се утврдуваат и неколку значења. Писателите, задоени со хуманизмот, кои создавале дела во кои ги подражавале грчките и римските примери со време стекнале право да се нарекуваат “класични”, што би се рекло по дух и вредност блиски на античките писатели, нивни достојни следбеници. Во ова значење се насетува извесна книжевно-стилска определба, иако недоволно одредено, бидејќи во таа смисла се типични класичните [[Петрарка]] и [[Тасо]], [[Ронсар]] и [[Расин]], како и подоцна [[Клопшток]] и [[Гете]]. Почнувајќи од крајот на 18 век, нанапред во [[Македонија]], и тоа во записите на браќата [[Шлегел]], а набрзо и кај некои други автори и во другите книжевности, поимот класичен означува спротивност на поимот романтичен. Низ речиси целиот 19 век, па и подоцна, оваа антитеза представува најважна основа за дефинирање на двата поима. Госпоѓата [[Де Стал]] се прославила развивајќи ја идејата за развивањето на книжевно-географската поделба на класичен, грчко-римски југ и на романтичен, германски север. Во втората половина на 19 век, со појавата на [[реализам|реализмот]], [[натурализам|натурализмот]], [[симболизам|симболизмот]] и другите правци, се јавувале нови [[антитеза|антитези]] во кои придавката “класичен” се поодредено ја претставува спротивноста на модерноста и се повеќе се врзува за минатото, за неспорните традиционални вредности на националните култури.

По барокот[[барок]]от, во периодот околу 1730 до 2011 година, се појавува еден лесен, милозлив и певлив стил, наречен КЛАСИЦИЗАМ. Класицизмот најпрво се јавува во литературата, а потоа и во другите видови уметности.

Времето на музичкиот класицизам е време а просветителство и стремеж кон широки знаења, во кои умот владее над чувствата. Тука постои совршена рамнотежа помеѓу содржината, формата и усогласеност помеѓу сите елементи на музичкиот јазикЧјазик: метро - ритамот, мелодијата и хармонијата.

Европската класична музика е неразделно поврзана со величественото творештво на тројцата врвни композитори, генијални во вистинска смисла на зборот, кои живееле и твореле во втората половина на ХVIII век и првата половина на XIX век, а тоа се: [[Хајдн]], [[Моцарт]] и [[Бетовен]] - Виенските претставници.