Елизабета Баварска: Разлика помеѓу преработките

 

==Наследство==

Во 1988, историчарката Брижит Хаман ја напиша The Reluctant Empress (Колебливата Императорка) биографија за Елизабет, будејќи го интересот за сопругот Франц Јозеф. За разлика од претходните отсликувања на Елизабет како еднодимензионална бајка за принцеза, Хаман ја отсликала како горчлива, несреќна жена полна со самопрезир и разни емоционални и ментални нарушувања. Ја гледала како таа трагала по среќата, но умрела како скршена жена која никогаш не ја пронашла. Сликата на Хаман открива нови страни во легендата за Сиси, како и ја контемплира улогата на жените во политиките и династиите од високи нивоа.

Туристи ги посетуваат местата што ги популаризирала Елизабет, и во Австрија и во странство. Посетителите се нестрпливи да ги видат разните резиденции во кои се движела Елизабет во разни периоди од нејзиниот живот. Меѓу нив спаѓаат апартманите во Хофбург и палатата Шенбрун во Виена; империјалната вила во Ишл, Ахелион во Корфу, Грција, која ја изградила во 1890, веднаш по смртта на синот; и летната резиденција во Годоло, Унгарија.

Елизабет повеќе ја сакала Унгарија од Австрија и се опкружувала со унгарски придружнички; особено била блиска со Мари Фестетикс и Ида Френечи. Инсистирала нејзините помошници да зборуваат унгарски, јазик кој таа го зборувала течно. Еден од нејзините најблиски пријатели бил Гроф Андраси, кој подоцна станал министер за надворешни работи на Франц Јозеф. Приврзаноста на Елизабет за Унгарија била корисна за Империјата бидејќи така се охрабрувала поддршка од унгарскиот народ, но во исто време, ги отуѓила Виенците и Чесите од Бохемија. Неколку места во Унгарија се именувани по неа: две општини во Будимпешта, Ершебетварос и Пестершебет; и Мостот Елизабет.

Во 1998, Џералд Бланшар ја украл Ѕвездата Сиси, дијамантско и бисерно парче накит кое и припаѓало на Елизабет од Баварија од палатата Шенбрун во Виена, Австрија.